Παίκτες με «ποιότητα», παίκτες με «χημεία», παίκτες με «τσαμπουκά»

Ο φετινός Ολυμπιακός δεν έχει μεγάλη σχέση με την προ διετία ομάδα που είχαμε γνωρίσει. Ομάδα με αρχή, μέση και τέλος που σε κάνει να ανυπομονείς να έρθει η αγωνιστική είτε σε Τσάμπιονς Λίγκ, είτε σε Ελλάδα να δεις Θρύλο. Ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Ομάδα που ακούει πρώτα το προπονητή και μετά κοιτάζει τι ικανότητες έχει. Μία τέτοια ομάδα έχει δημιουργηθεί την τελευταία διετία με οδηγό τον Πέδρο Μαρτίνς. Μία ομάδα ικανή να νικήσει οποιονδήποτε εντός συνόρων, αλλά και να παραστεί στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης με την ίδια άνεση.

Ο φετινός Ολυμπιακός δεν διαφέρει με τον περσινό. Δεν πουλήθηκε κανένας παίκτης ενώ αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές ώστε να καλυφθούν και τα όποια κενά υπήρχαν. Αποχώρησαν Μιράντα, Νάτχο, Γιαννιώτης, Σολδάνο, Ντίας, Βούκοβιτς, Χασάν (ο Χασλαν δεν τα πήγε άσχημα αλλά με πολύ λιγότερα αποκτήθηκε ο Ελ Αραμπί που είναι φυσικά και πιο έτοιμος παίκτης…) και αποκτήθηκαν πολύ ποιοτικότεροι παίκτες στις θέσεις του. Παίκτες όπως ο Ραντζέλοβιτς, ο Μπενζιά, ο Λοβέρα, ο Ελ Αραμπί, ο Σεμέδο ήρθαν να δώσουν το κάτι παραπάνω στο είδη δεμένο και πολύ ποιοτικό υλικό που είχε στα χέρια του ο Πορτογάλος τεχνικός.

Φέτος ότι και να γίνει υπάρχουν οι επιλογές! Επιλογές που σίγουρα καμία άλλη Ελληνική ομάδα δεν έχει. Πρώτη εμφάνιση ο Λοβέρα και φάνηκε ότι πάλι το scouting report λειτούργησε άψογα στην Λατινική Αμερική για να φέρει τον Αργεντίνο παικταρά. Ο Ραντζέλοβιτς και εκείνος με την σειρά του κέρδισε θέση στον Ολυμπιακό με τις καταπληκτικές εμφανίσεις που έκανε στα προκριματικά.

Αυτό που πλέον μένει είναι να καθοδηγεί όπως το κάνει με άψογο τρόπο ο Πέδρο Μαρτίνς το είδη υπάρχων υλικό που έχει στη διάθεσή του.

Ο φετινός όμως δεν έχει μόνο ποιότητα και χημεία έχει και κάτι άλλο που έλειψε τα τελευταία χρόνια. Έχει παίκτες που εν καταλαβαίνουν τίποτα. Έχουν τσαμπουκά. Στοιχείο που μας έλειψε. Και η περσυνή ομάδα είχε αλλά φέτος μπήκε ακόμα πιο πολύ στο DNA μας.

Πλέον στο μυαλό όλων είναι το παιχνίδι με τον Ερυθρό. Καλό είναι να υπάρξει μία προσγείωση σε όλους. Το ότι είναι μία ομάδα που έχουμε δεθεί στο κομμάτι της κερκίδας δεν σημαίνει ότι πάμε να δώσουμε το παιχνίδι της Τρίτης (01/10), όπως κάποιοι έχουν ξεχάσει ότι έχουμε. Όπως έχω τονίσει και σε παλαιότερο άρθρο μου «αδέρφια μία ζωή, αντίπαλοι για 90’ λεπτά…». Καλό είναι ο τόσος ενθουσιασμός να αρχίσει σιγά σιγά να πνέει και να μην κάνει κακό στην ομάδα η οποία δεν έχω καταλάβει γιατί έχουν πει ότι έχει ως στόχο την 3^η θέση. Δηλαδή η φετινή Τότεναμ που έχει τόσα προβλήματα δεν μπορεί να χτυπηθεί;

Καλό είναι όλοι να αναλογιστούν και λίγο τα συμφέροντα της ομάδας μας πια είναι και η σχέση μας με τον Ερυθρό δεν θα χαλάσει αν τον νικήσουμε την Τρίτη η όχι.

*Στα αστέρια είναι οι καλύτεροι και ανήκουμε σε αυτούς. Κάποιοι που το ξεχνάνε ας θυμηθούν που παίζει η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός.