Καρεμπέ : «Δεν τραγούδησα ποτέ τον ύμνο μιας χώρας που σκότωσε μέλη της οικογένειας μου»

Η Νέα Καληδονία, το αρχιπέλαγος που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, αποφασίζει σήμερα με δημοψήφισμα αν θα παραμείνει γαλλικό έδαφος ή αν θα γίνει το νεότερο ανεξάρτητο κράτος του κόσμου, στο τέλος μια μακράς διαδικασίας αποαποικιοποίησης. Στο σύμπλεγμα των νησιών έχουν ανοίξει οι κάλπες και οι περίπου 175.000 άνθρωποι καλούνται να απαντήσουν στο εξής ερώτημα: «Θέλετε η Νέα Καληδονία να γίνει εθνικά κυρίαρχη και ανεξάρτητη;». Αξίζει να σημειωθεί πως οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία τάσσεται υπέρ της διατήρησης του σημερινού καθεστώτος, όμως υπάρχουν και κάποιες ενστάσεις, ενώ το αποτελέσματα του δημοψηφίσματος θα βγουν σήμερα.

Ο αθλητικός διευθυντής του Ολυμπιακού, Κριστιάν Καρεμπέ μπορεί να αγωνίστηκε στην καριέρα του με τα χρώματα της εθνικής Γαλλίας, όμως η καταγωγή του είναι από τη Νέα Καληδονία και για αυτό το λόγο σε καμία από τις 53 συμμετοχές του με τα χρώματα των τρικολόρ δεν τραγούδησε τον εθνικό ύμνο. Ο Καρεμπέ γεννήθηκε το 1970 στο νησί Λίφου και παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στη Νέα Καληδονία, καθώς βίωσε απάνθρωπες καταστάσεις αυτός και η οικογένεια του, ενώ κατέφθασε στη Γαλλία το 1988 μαζί με ομήρους από το αρχιπέλαγος.

POPULAR POST

Κούγιας στο thrylos24.gr: «Μονο ο Μαρινάκης μπορούσε να το κάνει αυτό με τον Ολυμπιακό…»

Ο πρώην ποδοσφαιριστής των ερυθρόλευκων με αφορμή το σημερινό δημοψήφισμα ανεξαρτησίας στη Νέα Καληδονία μίλησε στο Franceinfo για τα προβλήματα των νησιών, για τις συνθήκες που βιώνουν, για το δημοψήφισμα, αλλά και για την έννοια της ανεξαρτητοποίησης για τους μόνιμους κάτοικους του αρχιπελάγους. Επίσης μίλησε για όσα βίωσε ο ίδιος μέχρι να φύγει για την μητροπολιτική Γαλλία το 1988, αλλά και για τα πολύ σκληρά χρόνια που έζησε όλος ο λαός της Καληδονίας και η ίδια η οικογένεια του, πολλοί εκ των οποίων φοβόντουσαν ακόμα και να φύγουν από την περιοχή.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Κριστιάν Καρεμπέ για τη Νέα Καληδονία:

Για την ανεξαρτησία της Νέας Καληδονίας: «Στη Νέα Καληδονία πρέπει να βάλουμε σε μια σειρά την ιστορία μας από την αρχή της μέχρι και σήμερα. Γιατί υπάρχει η επιθυμία για ανεξαρτησία; Νομίζω η Γαλλία το γνωρίζει πολύ καλά. Αυτό αποτελεί μέρος της διαδικασίας, δεδομένου ότι οι συμφωνίες μέχρι σήμερα έχουν υπογραφεί. Σήμερα, η λέξη «ανεξαρτησία» είναι παρωχημένη. Θα είμαστε ανεξάρτητοι από το τι; Η ιδεολογία στην αρχή είναι να ανήκει η χώρα στους ντόπιους. Αλλά σήμερα έχουμε μια νέα γενιά, αυτή του Διαδικτύου, που δεν βίωσε βία και η επιθυμία της για ανεξαρτησία, είναι χειραφετημένη και χωρίς ταυτότητα. Η λέξη «ανεξαρτησία» είναι ξεπερασμένη σήμερα.

Κατά την εποχή της παγκοσμιοποίησης αλληλεπιδρούμε, έχουμε συναλλαγές με χώρες όπως η Ιαπωνία, η Κορέα, η Κίνα και η Αυστραλία… Η οικονομική πραγματικότητα είναι εκεί και η μητροπολιτική Γαλλία είναι πολύ μακριά. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει πάντα πρόβλημα με το κόστος ζωής. Τα τρόφιμα και τα προϊόντα είναι πάντα πολύ, πολύ, πολύ ακριβά σε σύγκριση με το κόστος της ζωής της Καληδονίας. Αν αγοράσετε ένα αυτοκίνητο στη Γαλλία, είναι πέντε φορές φθηνότερο από ό, τι στη Νέα Καληδονία. Αυτό σημαίνει τα πάντα.

Για την ιστορία του αρχιπελάγους: «Στην πραγματικότητα η ιστορία της χώρας πρέπει να ξαναγραφτεί και να αναδημοσιευτεί. Πριν από την ψηφοφορία όλοι όσοι ζούνε στη Καληδονία πρέπει να γνωρίζουν την ιστορία του «βοτσάλου». Υπάρχουν θεμελιώδη στοιχεία που πρέπει να σεβαστούμε. Έχουν υπάρξει δύο αποικίες στην ιστορία της Γαλλίας: Η Αλγερία και η Νέα Καληδονία. Όλοι πρέπει να γνωρίζουν ιστορία. Η Αλγερία έχει υποστεί αιματοχυσία, απέλαση, φυλάκιση, δολοφονία, βία… Έχει συμβεί σχεδόν το ίδιο και στη Νέα Καληδονία μαζί με έναν μικρό εμφύλιο πόλεμο. Πρέπει να καταλάβουμε γιατί φτάσαμε εκεί. Πρέπει να ξαναγράψουμε την ιστορία και να εμβαθύνουμε με τις νέες γενιές. Οι ηθοποιοί αυτής της χώρας, που έχουν ζήσει εδώ και 200 ​​χρόνια, έχουν επίσης το δικαίωμα να μιλήσουν. Και η επιθυμία κάποιων να μείνουν στη Γαλλία είναι κατανοητή. Αλλά και πάλι, πρέπει να γνωρίζουμε την ιστορία του άλλου».

Για το αν ο ίδιος ο Καρεμπέ υποστηρίζει το «ναι» στο δημοψήφισμα: «Δεν έχει σημασία αν είναι ναι ή όχι την Κυριακή. Εμένα, το μέλλον με ενδιαφέρει. Όλη η οικογένειά μου ζει στον τόπο αυτόν. Με τον καιρό θα δω. Όλες οι ρίζες μου είναι εκεί και θέλω τους ανθρώπους που αγαπώ να ζουν καλά. Έχουμε τα πάντα γι ‘αυτό: χωρίς πείνα, χωρίς κακό. Στη συνέχεια, αν κάποιος σκέφτεται την ανεξαρτησία, πρέπει να βρούμε πολιτικές λύσεις. Η λέξη δημοκρατία πρέπει να εμφανιστεί κάπου, επειδή είναι σημαντικό να αποφύγουμε την εξουσία με έναν δικτάτορα.

Ο στόχος είναι να μείνουμε ό, τι είμαστε σήμερα, με την καλύτερη ενσωμάτωση των ανθρώπων και των βιολογικών πόρων στη χώρα. Αλλά τα πολιτικά κόμματα που υπάρχουν στη Νέα Καληδονία αλλάζουν εν μία νυκτί απόψεις. Προκειμένου να επιτευχθεί ανεξαρτησία ή μια κανονική πολιτική ζωή, ορισμένοι πολιτικοί πρέπει να προτείνουν ιδέες για τη χώρα ως σύνολο. Όταν η Γαλλία ίδρυσε το 1988 τις τρεις επαρχίες ήταν επίσης ένας τρόπος διαίρεσης της χώρας. Αλλά αν θέλετε να χτίσετε μια χώρα, πρέπει να επιτύχετε ενότητα».

Για την σωστή διαδικασία της ψηφοφορίας ο Καρεμπέ τόνισε: «Για την ορθή διεξαγωγή της ψηφοφορίας, θα ήταν επίσης απαραίτητο να εντοπίσουμε τους ανθρώπους επι τόπου, επειδή έχουν περάσει χρόνια από τότε που δεν πραγματοποιήσαμε απογραφή. Πριν πάτε στις δημοσκοπήσεις, πρέπει να ξέρετε ποιος είναι εκεί, από πότε. Προς το παρόν, πρόκειται για ένα γαλλικό έδαφος και πολλοί άνθρωποι μπορούν να διαστρεβλώσουν το αποτέλεσμα της εκλογικής ψηφοφορίας. Υπάρχει ένας νόμος που έχει θεσπιστεί αλλά τίποτα δεν έχει γίνει ποτέ σε επίπεδο απογραφής».

Για το γεγονός πως στις δημοσκοπήσεις υπερτερεί το «όχι»: «Νομίζω ότι πρόκειται για τις θέσεις εργασίας και για την υγεία που οι κάτοικοι στις δημοσκοπήσεις είναι αρνητικοί. Επίσης η πρόσφατη ιστορία του αρχιπελάγους χαρακτηρίστηκε μερικές φορές από βία μεταξύ των κοινοτήτων. Είναι δυνατόν να μη φοβάσαι την επιστροφή αυτού του φαινομένου; Στη Νέα Καληδονία επικρατεί το ρητό Αν δεν είστε εδώ, δεν είμαι εδώ και είναι η δική μας αλήθεια. Η ανεξαρτησία είναι ελεύθερη, αλλά μαζί. Δεν σημαίνει διαχωρισμό. Ορισμένα πολιτικά κόμματα υποστηρίζουν αυτές τις ιδέες, με διαχωρισμό των κοινοτήτων. Αλλά είναι εντελώς λάθος. Ανεξαρτησία σημαίνει να επιθυμούμε να είμαστε ελεύθεροι σε σχέση με ένα σύστημα ή μια κυβέρνηση. Μπορούμε να λειτουργήσουμε σαν ένα μοντέλο στον Ειρηνικό».

Για το γεγονός πως το 1988 μετακόμισε στη Γαλλία και αγωνίστηκε στους τρικολόρ: «Φορούσα τη φανέλα της Γαλλίας με πολύ υπερηφάνεια. Αλλά όταν μιλώ αυτή τη στιγμή, γνωρίζω την ιστορία της χώρας μου. Σχεδόν πέθανα για αυτό. Στα 15-16 μου, σε διαδηλώσεις φοιτητές σκοτώθηκαν και ήμουν σε αυτές τις διαδηλώσεις.Έχασα φίλους, οικογένεια. Πρέπει να σεβόμαστε αυτούς που έχουν πεθάνει.

Εμένα το ποδόσφαιρο μου έδωσε τη δύναμη να είμαι εκεί σήμερα και να συνεχίσω μέσω του αθλητισμού μου να μεταδώσω την επιθυμία για ελευθερία. Η Γαλλία έχει επίσης βιώσει αυτή την επιθυμία για ελευθερία, πήγε στους δρόμους, έκανε την επανάσταση. Υποστηρίξαμε την ελευθερία. Η δημοκρατία και η ελευθερία της έκφρασης υπήρχε στη Γαλλία, αλλά στη Νέα Καληδονία, δεν μπορούσα να περπατήσω στο δρόμο».

Για τον λόγο που δεν τραγούδησε ποτέ τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας ο Καρεμπέ δήλωσε: «Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος. Μου έμαθε πολλά πράγματα για την εκπαίδευση αλλά και για τον εθνικό ύμνο. Το να μην τραγουδήσω είναι σαν ένα σημάδι διαμαρτυρίας, Ότι ακριβώς έκανα με τα μαλλιά μου. Ο πατέρας μου τα έκοβε κι εγώ τα άφηνα. Μου επέτρεψε επίσης να δείξω ποιος ήμουν ως άτομο. Τον ύμνο μπορούσα να τον τραγουδήσω.  Αλλά απλά, σαν κορυφαίος αθλητής, ήταν δύσκολο να βάλεις τη φανέλα με μεγάλη υπερηφάνεια και ταυτόχρονα να εκπροσωπήσεις μια χώρα που είχε σκοτώσει μέλη της οικογένειας μου και φίλους. Αυτή είναι η ιστορία μου και αυτή των χωρών μου».

Για το αν θέλει να επιστρέψει κάποτε στη Νέα Καληδονία: «Έχω τα πάντα εκεί. Επισκέπτομαι συχνά την οικογένειά μου, έχω τη γη μου, έχω τα πάντα. Ελπίζω να επιστρέψω μια μέρα. Θα πάω με τα εγγόνια μου, αυτό λέμε (γελάει)».

Για το αν θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική ο Καρεμπέ τόνισε: «Όχι, προτιμώ να μείνω στη θέση μου και να ξυπνήσω τη συνείδηση της κακοποίησης και της αδικίας. Είδα τι έκανε η πολιτική στη χώρα μου. Προτιμώ να παραμείνω σε αυτόν τον ρόλο για τώρα. Μετά, θα δούμε…  Αυτή είναι μεγάλη συζήτηση. Πρέπει να έχουμε χρόνο να σκεφτούμε, διότι η πολιτική είναι επίσης και φιλοσοφική σκέψη».