Παλικάρια, παγκόσμιο φαινόμενο το «κάθε επίθεση και γκολ»

Ντροπιαστική εικόνα για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι για τον Ολυμπιακό που θα πρέπει να αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο το ότι ο αντίπαλος του σκοράρει σχεδόν σε κάθε του επίθεση.

Η άφιξη του Μεντιλίμπαρ άλλαξε την εικόνα της ομάδας προς το καλύτερο, έπαιξε διαφορετικά, πειστικά στα δύο ματς με την Φερεντσβάρος, στο ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, αλλά και το γεγονός πως βρέθηκε πίσω στο σκορ με Αστέρα και Παναιτωλικό “χρεώθηκε” στο αναγκαστικό ροτέισον.

POPULAR POST

ΘΥΡΑ 7: «Δεν υπάρχουν αρχηγοί αλλά Ολυμπιακοί – Αδέρφια είμαστε μαζί σας»

Μόνο που η ιστορία επιφύλασσε δύο ταπεινωτικά βραδιά για τους ερυθρόλευκους. Κι αν το ένα μπορεί και να μην… πλήγωσε κανέναν αυτό με τον Παναθηναϊκό είναι απ’ αυτά που μένουν για πάντα και τα κουβαλάς για μία… αιωνιότητα.

“Κάψανε” το αριστούργημα του Ποντένσε

Το εξωφρενικό είναι πως ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι με τους πράσινους είχε αυτό που ήθελε, το πρώτο γκολ. Να μπει και να σκοράρει, να μεταφέρει στον Παναθηναϊκό την πίεση και να προσπαθήσει να βρει μέσα από την ταραχή των φιλοξενούμενων ένα δεύτερο γκολ.

Όμως αυτό που έγινε δεν έχει καμία σχέση με το… πλάνο, καθώς ουσιαστικά τα πράγματα έγιναν ανάποδα.

Ο Παναθηναϊκός αντί να χάσει την ψυχραιμία του με το γκολ του Ποντένσε, την κράτησε με αξιόλογο τρόπο και πίεσε στην κωμική άμυνα του Ολυμπιακού που τα… τσικό, που λέγαμε και πιο παλιά, θα αντιδρούσαν καλύτερα.

Όπως και στο ματς με την Μακάμπι έτσι και στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό ο Ολυμπιακός δέχθηκε ακριβώς τα ίδια γκολ. Ανάμεσα στις γραμμές, να περνά η μπάλα τρομερά εύκολα και στη συνέχεια να παλεύουν για μία ηρωική σωτηρία αμυντική προσπάθεια αλλά κανείς να μην ακολουθεί για να βοηθήσει.

Και τα τρία γκολ μπήκαν με τον ιδιο τρόπο. Είναι απίστευτο. Είναι εξοργιστικό, απαράδεκτο και τρομερά δύσκολο να αλλάξει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Είναι και η γκίνια που τον κατατρέχει

Πέρα από τα απίθανα λάθη και την αστεία αμυντική λειτουργία, τον Ολυμπιακό το κατατρέχει και μία απίστευτη γκίνια.

Χαμένες ευκαιρίες, κόντρες, καραμπόλες αλλά στον αντίπαλο, χάνει ο Ναβάρο την ευκαιρία μόνος του με τον Λοντίγκιν και στην επόμενη σχεδόν φάση ο Παναθηναϊκός σκοράρει με δύο κόντρες και απομάκρυνση της μπάλας από τον Πασχαλάκη στα πόδια του Ιωαννίδη.

Το ίδιο βέβαια και στο πρώτο γκολ των πράσινων όταν ο ηρωισμός του Έσε, που δεν θα έπρεπε να έχει γίνει βέβαια, έστειλε την μπάλα στον Μπακασέτα.

Αλλά όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο γεγονός πως αυτή η ομάδα είναι ανίκανη να αμυνθεί σωστά. Δεν ακουμπούν τον αντίπαλο, δεν κόβουν παρά μόνο αν η μπάλα μπει στην περιοχή και εκεί με κάποιον τρόπο διώξουν την διώξουν.

Μόνο ο Γιόβετιτς…

Ο Μεντιλίμπαρ έκανε αλλαγές, λογικό, έβαλε τον Φορτούνη, έβαλε τον Τσικίνιο, έβαλε Ιμπόρα, έβαλε τον Ελ Αραμπί και τον Γιόβετιτς, ο μόνος που για μία ακόμη φορά προσπάθησε να κάνει δύο προγράμματα ποιοτικά και με σκέψη και να βοηθήσει ήταν ο Γιόβετιτς. Για μία ακόμη φορά ο τύπος αυτός “φωνάζει” πως ίσως να πρέπει να παίζει περισσότερο, μπαίνοντας πιο νωρίς στα παιχνίδια ώστε να μπορέσει να προσφέρει περισσότερα και οχι όταν όλοι έχουν χασει το μυαλό τους.

Κανείς απ’όλους τους υπόλοιπους δεν βοήθησαν το παραμικρό. Και επειδή δεν θέλω να αδικώ τον Ελ Αραμπί, προσπάθησε αλλά ήταν πολύ δύσκολο για εκείνον. Φορτούνης και Τσικίνιο ήταν απογοητευτικοί, δεν τους βγήκε τίποτα, δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν και ειδικά ο Τσικίνιο έκανε και πολλά αβίαστα λάθη.

Αν ο Μεντιλίμπαρ δεν καταφέρει με κάποιον μαγικό τρόπο να συμμαζέψει το χαλί της αμυντικής λειτουργίας, στο κενό της διακοπής το βράδυ στην OPAP Arena θα είναι χειρότερη από τις δύο τελευταίες για τον Ολυμπιακό.