Επίδειξη «δουλικής» στάσης και συμπεριφοράς απέναντι σε κάποιον ισχυρό και οι πανηγυρισμοί του μεγαλομετόχου του Άρη, μετά το φινάλε του ματς στο «Βικελίδης» και τους έξαλλους πανηγυρισμούς. Που πάμε τελικά;

Δεν ήταν ανάγκη να ακουστεί το σφύριγμα της λήξης από τον Σλοβένο διαιτητή για να καταλάβουμε τι συνέβη την Τέταρτη το βράδυ στο «Βικελίδης». Και ξαφνικά ξεκίνησαν τρελοί πανηγυρισμοί από πλευράς γηπεδούχων, με επικεφαλής τον μεγαλομέτοχοxο Θεόδωρο Καρυπίδη, λες και ο Άρης είχε πάρει το πρωτάθλημα!

Του Κώστα Σαμοθράκη…

Επιχείρηση… προσγείωσης από Μεντιλίμπαρ
Επιχείρηση… προσγείωσης από Μεντιλίμπαρ

Για λίγα δευτερόλεπτα αναρωτήθηκα τι μπορεί να συμβαίνει και γιατί τέτοιο ξέσπασμα, αλλά όσο περνούσε η ώρα τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Δεν είμαστε δε και αφελείς, για να καταλάβουμε πως από την στιγμή που πανηγυρίζουν μια ισοπαλία με τον Ολυμπιακό η οποία δεν μεταφράζεται σε κάποιο όφελος, αφού ο Άρης  δεν διεκδικούσε τίποτα σε αυτό το ματς, κάτι άλλο τρέχει.

Προφανώς και  ο Άρης έπαιξε για την ιστορία του, όπως και στο ματς με την ΑΕΚ(!), στο οποίο ο Καρυπίδης και ενώ είχε λήξει 3-3, ούτε καν έκανε την εμφάνιση του. Αλήθεια, πού ήταν εκείνη την ημέρα. Κρυμμένος κάπου στο πάγκο και απλά παρακολουθούσε το ματς, όπως και αυτό στην «Αγιά Σοφιά», λίγο καιρό αργότερα με τρομερή απάθεια και άνεση.

Η «εχθρότητα» απέναντι στον Ολυμπιακό ήταν κάτι περισσότερο από εμφανής και στον τρόπο παιχνιδιού των ποδοσφαιριστών, αλλά και το πως πανηγύρισε ο Καρυπίδης το 1-1, με το σφύριγμα της λήξης. Τόσο μεγάλη επιτυχία ήταν, που ούτε οι ποδοσφαιριστές του δεν το είχαν καταλάβει και απλά αποχωρούσαν για τα αποδυτήρια. Δεν τα λες και τυχαία όλα αυτά.

Ούτε και είναι τυχαία η απουσία του κόσμου από τις εξέδρες του Βικελίδης, αλλά κα η αποδοκιμασίες και τα ειρωνικά σχόλια των φίλων του συλλόγου μέσα από τα social media, λίγες ώρες μετά το τέλος του αγώνα.

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε τι συμβαίνει με τον μεγαλομέτοχο του Άρη, βλέποντας τον να αντιδρά με αυτό τον τρόπο μόλις τελείωσε το ματς και δεν χρειαζόταν αυτό, για να καταλάβουμε το πως έχει η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο και πως τα παιχνίδια παίζονται στα γήπεδα. Το θέμα είναι ότι δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα ρε αδερφέ, έτσι για το ξεκάρφωμα.

Δεν με ενδιαφέρει αν ο Ολυμπιακός δεν έκανε την εμφάνιση που έπρεπε, για να διεκδικήσει τη νίκη και να παραμείνει σε τροχιά τίτλου. Αυτό περνάει σε δεύτερη μοίρα, γιατί απλούστατα οι «ερυθρόλευκοι» από το ξεκίνημα της χρονιάς έβγαλαν προβλήματα, που προσπαθεί να μαζέψει ο Μεντιλίμπαρ, αλλά μάλλον είναι αργά.

Το θέμα είναι ότι υπάρχει έντονο παρασκήνιο με τις σχέσεις ομάδων και το πως αντιμετωπίζουν τα παιχνίδια  ειδικά στα πλέι οφ, που έχουμε μπει στην τελική ευθεία. Και ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει, δεν είναι αφελής ο φίλαθλος. Απλά, ο Καρυπίδης με τις ενέργειες του αυτές εκτέθηκε ανεπανόρθωτα στον  φίλαθλο κοινό και έδειξε εμπάθεια, αλλά και στήριξη σε κάποιον άλλον…

Και το πιο ωραίο είναι ότι όλο αυτό το θέμα περνάει στο «ντούκου» από τον Τύπο. Που να το έκανε αυτό για να ωφεληθεί ο Ολυμπιακός, του Μαρινάκη. Θα είχαν αρχίσει ήδη τα δικαστήρια από τους «αντικειμενικούς», που νοιάζονται για την κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και για να πάρουν πίσω τις Κυριακές τους και τις Τετάρτες τους…

Κώστας Σαμοθράκης

«Αντέχω ακόμα»…… Ένα υπέροχο «ταξίδι» που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1985 με πρώτο σταθμό την «Αθλητική Ηχω» σαν ρεπόρτερ Ολυμπιακού στο Μπάσκετ. Το ποδοσφαιρικό «σαράκι» όμως ήταν μέσα μου και το ποδόσφαιρο ανέκαθεν ήταν το πιο ελκυστικό άθλημα και αυτό τελικά με κέρδισε.

Λίγους μήνες στην ιστορική εφημερίδα και στη συνέχεια πρώτη «μεταγραφή» μου στο Φως των Σπόρ όπου παρέμεινα για πέντε χρόνια. Εκεί μπήκαν οι βάσεις για να ξεκινήσω και να καθιερωθώ στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού με τις πιο μεγάλες επιτυχίες, την αποκλειστική συνέντευξη του Λάγιος Ντέταρι και του Γιώργου Κοσκωτά! Για ξεκίνημα δε το λες και άσχημα.

Με «δάσκαλο» τον ΜΕΓΑΛΟ Θόδωρο Νικολαΐδη και τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη δεν είναι εύκολο να αποτύχεις…. Στη συνέχεια η «Απογευματινή» και σιγά, σιγά άνοιξε και το τηλεοπτικό πεδίο(1991) με την παρουσία μου πάντα στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, με πρώτο το Star canel, την ΕΡΤ και αργότερα στο Magic TV, όπου έμεινα για ένδεκα χρόνια.

Εν το μεταξύ από τον Μάιο του 1988, είχα γίνει ήδη μέλλος της εφημερίδας «Πρωταθλητής» με τον Σωτήρη Πουλόπουλο να είναι αυτός που μου έδειξε την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και με στήριξε όσο κανείς άλλος. 22 προετοιμασίες στο εξωτερικό και αμέτρητα ταξίδια με τον Ολυμπιακό, είναι ένα επίτευγμα εδώ που τα λέμε και ένα σημάδι ότι έχεις καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Και φυσικά να διαψεύσω όσους, στο ξεκίνημα, με παρότρυναν να μην ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα γιατί οι δυσκολίες είναι μεγάλες και το μέλλον αβέβαιο…

Αντέχω ακόμα για όσους έχουν την απορία μετά από 37 χρόνια και η απάντηση για το πότε θα αποφασίσω να αποσυρθώ δεν είναι εύκολη. Όσο αντέχω και όσο με θέλουν, γιατί το μεράκι υπάρχει ακόμα και ο Ολυμπιακός είναι ένας τρόπος ζωής. Πόσο μάλλον όταν έχεις καταφέρει να συνδυάσεις το επάγγελμα με το χόμπι. Το πιο ιδανικό για μια καριέρα. Υπάρχει αντίρρηση;

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24