Τα αδέλφια μας θα ήταν «ευτυχισμένα»… με γεμάτα τα γήπεδα του Θρύλου!

Σαν αύριο λοιπόν, έχει επέτειο η πιο «μαύρη» μέρα στον Ελληνικό αθλητισμό, αφού από τις 08/02/1981 ο Πειραιάς δακρύζει από μία αναπάντεχη απώλεια 21 αδικοχαμένων θυμάτων από την Θύρα 7. Σε μία αναμέτρηση, η οποία θα μπορούσε να είχε τον χαρακτήρα «θριάμβου», αφού νικήσαμε με 6-0 την ΑΕΚ, χάρη σε μία αμέλεια κάποιων ανθρώπων οδήγησε σε έναν τραγικό θάνατο κάποια παιδιά. Όλος ο κόσμος έκλαψε, κι ο Πειραιάς δάκρυσε, σε μία μέρα που όλοι μας έχουμε χρέος να τιμάμε κάθε χρόνο, να σκεφτόμαστε αυτά τα παιδιά κάθε μέρα και να κάνουμε ό,τι καλύτερο σαν οπαδοί και ως φίλαθλοι, ώστε να μας βλέπουν από τις αυλές του παραδείσου και να καμαρώνουν το μεγαλείο του Θρύλου.

POPULAR POST

Ο πύρινος κόσμος με Φενέρ!

Τα αδέρφια μας «έφυγαν» για τα «ερυθρόλευκα» χρώματα, έχασαν τη ζωή τους για τον Θρύλο. Πλέον εμείς πρέπει να είμαστε παρόντες σε κάθε γήπεδο του Ολυμπιακού, είτε σε ερασιτεχνικά τμήματα, είτε στο μπάσκετ, είτε στο ποδόσφαιρο. Παντού. Αυτή η ημέρα πρέπει να μας υπενθυμίζει κάτι πολύ σημαντικό. Το ότι ο Θρύλος είναι τρόπος ζωής και όχι απλά μία ομάδα που νομίζουν πολλοί. Ολυμπιακός γεννιέσαι δε γίνεσαι. Δεν μπορούν να το καταλάβουν όσοι είναι έξω από τον «χορό». Η ομάδα μας χαρίζει κάθε χρόνο τόσες χαρές, που ακόμα και ο ουρανός βάφεται «ερυθρόλευκος» από τα αδέρφια μας, που έχουν κάνει «Θύρα 7» και εκεί.

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες όλοι μας μελαγχολούμε για αυτά τα παιδιά. Γονείς, συγγενείς, φίλοι, ακόμα δακρύζουν για τον χαμό τους. Αυτό να σκεφτόμαστε. Ότι πέρασαν 38 ολόκληρα χρόνια και τα παιδιά αυτά δεν έφυγαν ποτέ. Είναι κοντά μας. Είναι εδώ μαζί μας. Όταν λοιπόν κάθε 08/02 φωνάζουμε «παρών», βρίσκονται ανάμεσά μας. Δεν έχουν φύγει από κοντά μας. Ημέρα μνήμης που έχει χαραχτεί για πάντα δίπλα μας.

Να είστε σίγουροι λοιπόν πως και τα 21 παιδιά (Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών), Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών), Ηλίας Παναγούλης (17 ετών), Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών), Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών), Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών), Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών), Νίκος Φίλος (19 ετών), Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών), Βασίλης Μάχας (20 ετών), Ευστράτιος Λούπος (20 ετών), Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών), Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών), Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών), Κώστας Καρανικόλας (26 ετών), Μιχάλης Μάρκου (27 ετών), Κώστας Μπίλας (28 ετών), Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών), Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών), Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών), Δημήτριος Αδαμόπουλος (41 ετών) δεν έχουν φύγει, μας βλέπουν. Όλα όμως σίγουρα θα ζητάνε ένα πράγμα! Γεμάτα γήπεδα, και όχι άδεια καθίσματα.

Έχουμε δει όλοι πως, όταν η «7» πάρει θέση, όλο το γήπεδο σείεται από παλμό. Οι αντίπαλοι τρέμουν μόνο στην πρώτη «γιούχα» που θα δεχτούν. Οι παίκτες μας παίρνουν ψυχολογία. Δεν μπορώ λοιπόν να δεχτώ σε ντέρμπι στον Ερασιτέχνη, να μην είναι γεμάτες οι κερκίδες. Είτε παίζει ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ η ο ΠΑΟΚ, Α1 ή Α2, δεν παίζει ρόλο. Είναι ντέρμπι. Ακόμα και σε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, σε Ερασιτεχνικά τμήματα, έχει τύχει να υπάρχουν άδεια καθίσματα. Αυτό δεν πρέπει απλά να συμβαίνει. Το γήπεδο πρέπει να βράζει από παλμό και να μην υπάρχει διαχωρισμός «προτιμάω το μπάσκετ», ή «πάω στο ποδόσφαιρο» μόνο. Παντού είναι ο Ολυμπιακός. Δεν είμαστε λοιπόν Ολυμπιακός σε ένα άθλημα. Είμαστε παντού.

Τα αδέρφια μας λοιπόν αυτό θα ήθελαν. Αυτό ήθελαν πάντα. Θυμηθείτε ποιος είναι ο Ολυμπιακός, ποια είναι η Θύρα 7 και να ξαναγίνουμε όπως παλιά…

Υ.Γ : Αδέρφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε…

Και ένα τραγούδι για την ημέρα μνήμης των παιδιών: