«Στο πλάι του καλύτερου παίκτη της Ευρώπης»

Αρχικά, ο Αμερικανός γκαρντ, ο οποίος ήρθε στο Λιμάνι στα μέσα της περσινής σεζόν και αποχώρησε με τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου, μίλησε για τη θητεία του στον Θρύλο, τονίζοντας ότι: «Είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ στο πλάι του καλύτερου παίκτης της Ευρώπης (Σπανούλης) και τον διάλεξα. Κάποτε είχα πρόταση από τον Παναθηναϊκό και να αγωνιστώ μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη, αλλά δεν έγινε. Απλά, ήθελα να κάνω παραπάνω πράγματα με τον Σπανούλη. Πιστεύω ότι μπορούσαμε να κάνουμε μεγάλη ζημιά στους αντιπάλους μας. Να στέκεσαι απλώς δίπλα του. Είναι ένας πραγματικός μαχητής. Λατρεύει το μπάσκετ. Είναι σαν και εμένα. Μπορεί να μιλάει συνεχώς για μπάσκετ.

Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να συνεισφέρω περισσότερα. Λυπάμαι που δεν κατάφερα να βοηθήσω να προκριθεί η ομάδα στο Final 4 της Ευρωλίγκας. Αλλά, δεν μετανιώνω που πήγα στον Ολυμπιακό. Το σκεφτόμουν από τότε που έπαιζα στον Άρη. Τους έβλεπα στην τηλεόραση και έλεγα πως ήθελα πολύ να παίξω σε αυτό το επίπεδο. Έτσι, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω αυτή την ευκαιρία».

POPULAR POST

Σλούκας μοιραίος, Αταμάν φευγάτος!

Για το περιορισμένο χρόνο συμμετοχής του, ανέφερε πως: «Όταν πήγα στην ομάδα υπήρχαν αρκετοί στη θέση μου και δεν πήγα για να αντικαταστήσω κάποιον. Υπήρχε ήδη κάποιο rotation».

Για τον τρόπο που τον χρησιμοποιούσε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος: «Μου είχε πει ότι σιγά σιγά θα έμπαινα στο rotation και θα είχα την μπάλα στα χέρια μου. Αλλά όταν πήγα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Έπαιζα 8-10 λεπτά και όλοι ξέρουν ότι δεν είμαι ο τύπος παίκτη που θα περιμένει στη γωνία για να σουτάρει.

Θα μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα με διαφορετικούς τρόπους και ο καθένας το έβλεπε καθημερινά στις προπονήσεις. Ακόμη και οι παίκτες έλεγαν ότι δεν ήταν αυτό το στιλ μου. Ήξεραν ότι έπρεπε να παίξω διαφορετικά και να βοηθήσω αλλιώς. Δεν έπαιξα στην Ευρωλίγκα και στο ελληνικό πρωτάθλημα λίγο καλύτερα. Ωστόσο, η κατάσταση ήταν περίπλοκη. Δεν έχω παράπονο, προσπάθησα να κάνω τα πάντα για την ομάδα. Απλά, νιώθω ότι δεν είδαν τον αυθεντικό Μπόμπι Μπράουν, εκείνον της Σιένα, παίζοντας για δέκα λεπτά. Και δεν ήμουν ο μόνος που το πίστευε αυτό».