Σπανούλης: «Ήταν όνειρό μου να παίξω στον Ολυμπιακό»

Η μεγάλη στιγμή που όλοι περίμεναν για χάρη του Βασίλη Σπανούλη, επιτέλους ήρθε.

Ο Kill-Bill είδε την φανέλα του να αποσύρεται από τον οργανισμό του Ολυμπιακού. Ο ίδιος μπήκε στο πάνθεον του ερυθρόλευκου μπάσκετ.

POPULAR POST

Πίτερς: «Η πρόκριση είναι στα χέρια μας»

Σε μια φαντασμαγορική εκδήλωση που όμοιά της δεν θα έχουμε ξαναδεί, προσωπικότητες του μπάσκετ έδωσαν το παρών στο ΣΕΦ.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε ο Βασίλης Σπανούλης κατά τη μεγάλη εκδήλωσή του:

«Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους από καρδιάς, που είστε δίπλα μου σε ένα τόσο σημαντικό βράδυ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους προέδρους για αυτά τα 11 χρόνια. Πιστέψατε στο χαρακτήρα μου και στο ταλέντο μου και μου δώσατε την ευκαιρία να κάνω το όνειρο που είχα από μικρός πραγματικότητα, να ηγηθώ μιας μεγάλης ομάδας. Οι σχέσεις των ανθρώπων χτίζονται με σεβασμό. Ξέρω ότι δεν ήταν εύκολο να έρθω από τον αιώνιο αντίπαλο στον Ολυμπιακό.

Ήταν όνειρό μου να παίξω στον Ολυμπιακό από τότε που ήμουν στο Μαρούσι. Όταν πήρα την απόφαση ήξερα ότι θα πετύχω με κάθε δυνατό και αδύνατο τρόπο. Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο Πρίντεζη, τον Κώστα Παπανικολάου και τα άλλα παιδιά για όλα όσα ζήσαμε. Ξέρω ότι τους έσπαγα τα νεύρα, ξέρω ότι έβρισκαν δικαιολογία για να φύγουν όταν ήμασταν στα αεροδρόμια ή στα ξενοδοχεία, για να μην μιλήσουμε πάλι για μπάσκετ. Υπήρχαν πολλά βράδια, το ξέρουν οι πρόεδροι, που τους έπαιρνα τηλέφωνο να μιλήσουμε για μπάσκετ. Είμαι πολύ περήφανος που πέτυχα για τον Ολυμπιακό μας. Ό,τι έκανα τόσα χρόνια, το έκανα για να κερδίσει ο Ολυμπιακός. Θέλω να ευχαριστήησω όλους για την υπομονή και την επιμονή», τόνισε ο θρυλικός παίκτης του Ολυμπιακού.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην οικογένειά του, τονίζοντας με χιούμορ ότι ο αδερφός του δεν του είπε ποτέ μια καλή κουβέντα όσο έπαιζε μπάσκετ:

«Θέλω να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου που μου χάρισε 6 όμορφα παιδιά. Ήταν αυτή που με περίμενε στο σπίτι και άκουγε τα πάντα. Ήταν μια δυνατή γυναίκα που με στήριζε γιατί ήξερε πόσο πολύ θέλω να πετύχω. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στη μητέρα που με γέννησε. Μαμά σε ευχαριστώ για όλα. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αδερφό μου, που ήταν και αδερφός και πατέρας. Ήταν ο πιο αυστηρός κριτής μου. Όσα χρόνια έπαιζα μπάσκετ δεν άκουσα μια καλή κουβέντα, μόνο όταν σταμάτησα. Όταν ήμουν 15 έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο και είχα υποσχεθεί πως όλη η καριέρα μου θα είναι αφιεερωμένη σε αυτόν. Ελπίζω να τον έκανα περήφανο».