Ο ζωγράφος και οι… «ζωγραφιές» του Αναστό!

Όσο και αν προσπαθείς να συγκροτηθείς και να ελέγξεις τα συναισθήματα σου, όσο και αν πρέπει μέσα σε όλα αυτά να κάνεις  και το ρεπορτάζ, έρχονται στιγμές που ο άνθρωπος με τον οποίον συναντιέσαι και  έχεις περάσει πολλά για αρκετά χρόνια να σε κάνουν να λυγίζεις. Δεν θα πω απλά αυτό που πολύ εύστοχα περιέγραψε στην ομιλία του ο αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού Κώστας Καραπαπάς, ότι όλοι μας μεγαλώσαμε με την αφίσα του Νίκου Αναστόπουλου στο δωμάτιο μας τα εφηβικά μας χρόνια.

 Θα πω ότι μόλις είδα τον «μουστάκια» με το κλασικό ιταλικό ντύσιμο και την τραγιάσκα και τόσο κόσμο στην μπουτίκ να τον αποθεώνει κατά την άφιξη του και να ψάχνει μανιωδώς μια φανέλα και μια υπογραφή του, ένιωσα  λίγο περίεργα μέχρι στο σημείο να αισθανθώ συγκίνηση και ρίγος. Και μέσα σε όλα ένα συναίσθημα που δεν είναι εύκολο να εκφράσεις γιατί θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό που έζησες την εποχή Αναστόπουλου.

Γιατί οι νεότεροι βλέποντας κάποια βίντεο και διάφορες αναδρομές στο παρελθόν με τον Αναστό να κάνει αυτά τα απίθανα ψαλιδάκια και στέλνει την μπάλα στα αντίπαλα δίκτυα με κάθε τρόπο, σίγουρα θα λέει από μέσα του, «τι έχασα». Είμαστε ευλογημένη η γενιά μου που θαυμάσαμε από κοντά αυτόν τον μεγάλο σκόρερ και έστω και αν τα χρόνια πέρασαν οι αναμνήσεις ακόμα μένουν νωπές.

Πως δηλαδή πέτυχε το δεύτερο γκολ στο μπαράζ του Βόλου με τον Παναθηναϊκό, το χατ τρικ σε ματς  κυπέλλου κατά του αιωνίου αντιπάλου, τα δυο γκολ με τον Άγιαξ σε μια μεγαλειώδη βραδιά και πολλά άλλα. Εντάξει δεν είναι εύκολο να καταγράψεις τα κατορθώματα του «κοντού» που μια φορά μου είχε κάνει παράπονα γιατί τον είχα γράψει έτσι στην εφημερίδα! Το έκανα αυθόρμητα γιατί από μικρός τον θαύμαζα, έτσι απλά…

Αυτός ήταν ο Νικόλας που μπορεί να είχε τις παραξενιές του, αλλά ήταν και παραμένει ένας σπουδαίος άνθρωπος που κατάφερε κάτι πολύ σημαντικό. Να κάνει τον κόσμο του Ολυμπιακού να τον αγαπήσει σε υπερβολικό βαθμό και να τον αποθεώνει ακόμα και τώρα μετά από τόσα χρόνια, όταν αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο.

Και όταν λέει «το να σε βρίζουν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είναι ευλογία, αλλά αν σε βρίζουν οι φίλοι του Ολυμπιακού είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί», κάτι ξέρει. Και αν τον λάτρεψε ο κόσμος είναι γιατί έμεινε πιστός και ποτέ δεν πήγε σε μεγάλο αντίπαλο. Το λέει και το ξαναλέει για να δώσει την δική του έμφαση σε ένα θέμα πολύ  σοβαρό και να αναδείξει το πόσο μεγάλο λάθος είναι να φεύγεις από τον Ολυμπιακό και να πηγαίνεις στον Παναθηναϊκό…

Στη  συζήτηση που είχαμε στην διάρκεια της εκδήλωσης τον ρώτησα αν είναι τυχαίο ότι πίσω του σαν φόντο  υπήρχε ένας πίνακας ζωγραφικής με ένα γκολ με  ανάποδο ψαλίδι από ένα παιχνίδι με την Λάρισα, από τα πιο ωραία που είχε πετύχει. Και μου είπε ότι ένας φίλος του ζωγράφος του τον είχε κάνει δώρο εκείνη την εποχή. Και ο Νικόλας «ζωγράφιζε» τότε στο γήπεδο, γιατί τέτοια γκολ με ανάποδο ψαλίδι που ήταν η  σπεσιαλιτέ του είχαμε θαυμάσει πολλά στην διάρκεια της καριέρας του.

Ένα περιστατικό που θυμάμαι και πάντα το αναφέρω στις συζητήσεις με φίλους όταν θέλουμε να γελάσουμε και να το διασκεδάσουμε.

Ήταν ένα βραδινό  καλοκαιρινό φιλικό στο Ολυμπιακό Στάδιο με τον Ολυμπιακό να παίζει μια  μία γερμανική ομάδα. (Δεν θυμάμαι μετά από 35 χρόνια). Κάποια στιγμή πήγε σε  ένα τηλεφωνικό θάλαμο του Σταδίου (τότε φυσικά δεν υπήρχαν κινητά) και έδωσα ότι έχει συμβεί μέχρι εκείνη την ώρα για να κερδίσουμε χρόνο γιατί ήταν ήδη αργά. Ο Αναστό είχε πετύχει ήδη δυο γκολ και κάποια στιγμή  άκουσα πανηγυρισμούς,.

 Ρώτησα κάποιον, ποιος έβαλε το γκολ( πως λειτούργησα και εγώ;) και μου είπε ο Καπουράνης. Έτσι την άλλη μέρα η εφημερίδα βγήκε με τίτλο  νίκη του Ολυμπιακού με 3-1 σκορ και δυο γκολ του Αναστόπουλου και ένα του Καπουράνη. Ενώ οι άλλες είχαν χατ -τρικ του Αναστό!

 Γκάφα μου, αλλά ήταν στο ξεκίνημα του ρεπορτάζ και η αφέλεια που με διέκρινε ήταν η αφορμή για να  τα «κάνω σαλάτα». Και δεν μου έφτανε η στενοχώρια μου, αλλά την άλλη μέρα που πήγα στο Ρέντη στην προπόνηση ο Νικόλας μου τα «έχωσε» και μου είπε να τρώω ψαράκι για να βλέπω καλύτερα. Τι να του εξηγήσω εκείνη την στιγμή και άντε να με πιστέψει….

Το άλλο απίθανο το είχε πει στον Μίλος Σέστιτς την εποχή που ο σπουδαίος Γιουγκοσλάβος  (τότε) ποδοσφαιριστής είχε έρθει στον Ολυμπιακό. Μόλις είδε ότι ο  Σέστιτς ήταν παικταράς, αλλά και ατομιστής, τον πλησίασε πριν από ένα ματς  και του είπε το αμύθητο:

«Μίλος αν θέλεις να πληρωθούμε δίνε μου την μπάλα για να βάζω γκολ, αλλιώς  δεν κάνουμε τίποτα»!!!

Μεγάλες κουβέντες αυθόρμητες, αλλά και με χιούμορ από τον Νικόλα που έδινε ρεσιτάλ μέχρι να φύγει για το Αβελίνο, αλλά και όταν επέστρεψε στον Ολυμπιακό θέλοντας να κλείσει  την καριέρα του. Ακόμα και τότε δεν ξέχασε να πετύχει το νικητήριο γκολ  στην εστία του Βάντσικ και να δώσει μια ακόμα μεγάλη νίκη στον Ολυμπιακό κατά του Παναθηναϊκού με 1- μετά από σέντρα του Νίκου Τσιαντάκη.

Στη ρεβάνς κυπέλλου το 1984 και ενώ ο Ολυμπιακός είχε χάσει 1-0 στην Λεωφόρο, στο Καραϊσκάκη έγινε ένα μεγάλο ματς. Μια ημέρα πριν πήρε τηλέφωνο στο ξενοδοχείο που διέμενε η αποστολή του  Παναθηναϊκού και ζήτησε τον Βασίλη Κωνσταντίνου προσποιώντας  στην ρεσεψιόν ότι είναι ο αδερφός του, για να τον συνδέσουν . Και μόλις το σήκωσε ο τότε τερματοφύλακας  τους είπε. « Βασιλάκη αύριο θα φας τρία γκολ» και του το έκλεισε!

Το είπε και το έκανε. Ο Ολυμπιακός κέρδισε με 4-0 με  χατ- τρικ του Αναστό και ένα του Βαγγέλη Κουσουλάκη!!!

Αυτός ήταν και είναι ο Νίκος με τρομερό εγωισμό και χιούμορ, αλλά το σημαντικότερο με τρέλα για τον Ολυμπιακό.

Δεν το λέω εγώ, αλλά οι εφημερίδες της εποχής εκείνης. Είχε δηλώσει στο «ΦΩΣ» και στον ρεπόρτερ Νίκο Φύριο, όταν υπήρχαν προβλήματα για τη μεταγραφή του, «η στον Ολυμπιακό, η κόβω το ποδόσφαιρο». Και έτσι έγινε τελικά για να μας χαρίσει μαγικές στιγμές και γκολ που θα μείνουν στην ιστορία.

Και 40 χρόνια μετά την κατάκτηση της τρίτης θέσης στο πίνακα των σκόρερ της Ευρώπης εκείνης της εποχής μας έδωσε την ευκαιρία μαζί με τον Ολυμπιακό (που αξίζουν τα εύσημα στη διοίκηση) να θυμηθούμε τα παλιά και άλλες εποχές πολύ ρομαντικές και ανεπανάληπτες.