Είχε ώθηση απ’ τον κόσμο, είχε φάσεις, δεν είχε την τύχη!

Οι Πειραιώτες αντιμετώπιζαν την Άρσεναλ, την οποία εν τέλει δε φοβήθηκαν. Πιο πολύ φοβήθηκαν οι Λονδρέζοι την ομάδα μας, παρά το αντίθετο.

Ο Θρύλος έχασε ένα ματς που δεν άξιζε να χάσει, με βάση τη συνολική εικόνα του. Όμως, ένας αγώνας διαρκεί 90’ και πολλά γίνονται σε αυτό το διάστημα. Έφτανε μια ολιγωρία, με τον Λακαζέτ και την ομάδα του να βγαίνουν κερδισμένοι.

Είδαμε έναν ΜΑΓΙΚΟ και μάγκικο κόσμο, να προσπαθεί με φωνή, πάθος και ένταση να ωθήσει τον Ολυμπιακό, να κάνει το βήμα πρόκρισης. Το σύνολο του Μαρτίνς ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς το ματς, απειλώντας και φτάνοντας μια ανάσα από το τέρμα που θα έδινε προβάδισμα.

Εν τέλει, η Άρσεναλ βρήκε ρυθμό στα μισά του πρώτου ημιχρόνου, πιέζοντας και φτάνοντας στην περιοχή του Σα. Χωρίς όμως κάτι αξιοσημείωτο, πλην της φάσης του Λακαζέτ κατά το 15^ο λεπτό.

Ο Ολυμπιακός δεν κινήθηκε παρόλα αυτά, σε κανένα σημείο παθητικά, αν και είχε αντίπαλο την Άρσεναλ και όχι… Άρσεναλ Κερατσινίου. Έμοιαζε σε κάποια σημεία να αξίζει να έχει πετύχει, παραπάνω από ένα γκολ. Όμως, το ποδόσφαιρο τιμωρεί και κάποιες φορές το αποτέλεσμά του σου αφήνει πικρή γεύση και λόγω αδικίας. Μια νύχτα ήταν και η αποψινή, αφού το τελικό 0-1 αφήνει τον Θρύλο πεινασμένο για τη ρεβάνς.

Μια ρεβάνς, στην οποία οφείλει να πετύχει πλέον εκτός έδρας γκολ και να κοιτάξει γι’ αυτό. Αφού πλέον, το μηδέν στην άμυνα δεν βοηθά για πρόκριση.

Βέβαια, πλέον αφού η ευρωπαϊκή αναμέτρηση έφυγε από το μυαλό των παικτών και τον Πέδρο Μαρτίνς, όλοι καλούνται να επιστρέψουν στην Ελληνική πραγματικότητα και το ντέρμπι κορυφής στην Τούμπα. Εκεί οι παίκτες μας πρέπει πάση θυσία να φύγουν με το τρίποντο της νίκης. Πρόκειται για έναν εγχώριο «τελικό», που και για λόγους ψυχολογικούς το τρίποντο είναι επιτακτικό.

Πολλά respect στον «ερυθρόλευκο» λαό, ο οποίος έδωσε δυναμικό «παρών» στο ΣΕΦ, επί της Βιλερμπάν και έδωσε το ρεσιτάλ της, ή μάλλον ακόμη ένα μάθημα εξέδρας σε όλη την Ευρώπη.