Ολυμπιακός Blog: Τον Μασούρα μην τον υποτιμάς, το καλό στοιχείο του α’ ημιχρόνου με τον Άρη

Για μένα είναι σοκαριστικό πόσος πολύς κόσμος και σε τι βαθμό ξεχνάει / υποτιμάει παίκτες όπως ο Γιώργος Μασούρας. ΟΚ, τον Γκάρι Ροντρίγκες δεν μπορώ να τον βάλω στην ίδια ευθεία. Ο Γκάρι ήρθε στην ομάδα πέρυσι και με τα συχνά προβλήματα τραυματισμού δεν έχει μπορέσει να πείσει ότι μπορεί να στηριχθεί η ομάδα πάνω του. Ο Γιώργος Μασούρας όμως ήταν βασικότατο στέλεχος της προηγούμενης σπουδαίας 4ετίας με τρία πρωταθλήματα, κύπελλο και πολύ σημαντικές στιγμές στην Ευρώπη με κορυφαία την πρόκριση επί της Άρσεναλ. Ο διεθνής εξτρέμ, ο κορυφαίος Έλληνας παίκτης για δεύτερη σερί χρονιά μην ξεχνιόμαστε, ξέρει τι εστί Ολυμπιακός και έχει μάθει να ζει με την κολοσιαία πίεση που υπάρχει στο κλαμπ από τη γέννησή του αφού θεωρείται αυτονόητο ότι πρέπει να πετυχαίνει κάθε σεζόν. Επίσης είναι στην καλύτερη ηλικία. Και ώριμος και όχι πολύ μεγάλος. Δε γίνεται ο Μασούρας να κρίνεται τώρα μη επαρκής για τον Ολυμπιακό. Ότι πέρασε σημαντικό χρονικό διάστημα γκίνιας δε σημαίνει ότι ξέχασε πως να παίζει και να προσφέρει.

POPULAR POST

ΘΥΡΑ 7: «Δεν υπάρχουν αρχηγοί αλλά Ολυμπιακοί – Αδέρφια είμαστε μαζί σας»

Ας αλλάξουμε θέμα ωστόσο και ας μιλήσουμε γενικώς για την εικόνα του αγώνα με τον Άρη. Στο α’ ημίχρονο ο Ολυμπιακός, μπορεί να πει κανείς, δεν ήταν καλός. Όντως, φάσεις δεν έκανε, νομίζω είχε μια τελική, μια κεφαλιά του Σωκράτη άουτ σε στημένη μπάλα (φάουλ). Όμως από την άλλη μου άρεσε κάτι και μου άρεσε πολύ. Ο Ολυμπιακός δεν πανικοβλήθηκε. Δεν επιχείρησε να βγει μπροστά με το σύστημα… γιουρούσι. Κυκλοφόρησε τη μπάλα με υπομονή ψάχνοντας να βρει την… χαραμάδα για να πάει η μπάλα στην περιοχή και να γίνει φάση. Δεν το κατάφερε (ή όταν το κατάφερε και ο Μπακαμπού έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα το γκολ ακυρώθηκε ορθά ως οφσάιντ) αλλά πιστώνεται στην ομάδα ότι διατήρησε την ψυχραιμία της και είχε υπομονή.

Όπως πιστώνεται και στον προπονητή ότι δεν έχασε χρόνο και έβγαλε στο ημίχρονο από το ματς έναν παίκτη (Φορτούνης) που σχεδόν όλοι θέλουν να βλέπουν να παίζει πάντα, ακόμα κι όταν δεν είναι καθόλου καλός όπως συνέβη στο α’ ημίχρονο με τον Άρη αλλά και το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης με εξαίρεση το πρώτο 10λεπτο. Βεβαίως είναι λάθος να θες να βλέπεις έναν παίκτη… βρέξει χιονίσει. Ο καλός Φορτούνης επιβάλλεται να παίζει όπως επιβάλλεται να μένει στον πάγκο κι αυτός, όπως όλοι, όταν δεν είναι καλός. Όπως έμεινε για τόσο καιρό ο Γιώργος Μασούρας που λέγαμε νωρίτερα. Φανέλα βασικού σπίτι δεν έχει και δεν πρέπει να έχει ΚΑΝΕΙΣ όσο μεγάλο όνομα κι αν διαθέτει όσο αγαπημένος κι αν είναι στις τάξεις του κόσμου.

ΥΓ: Πέρασε στα… ψιλά αλλά νομίζω αξίζει να υπογραμμιστεί η τεράστια συμμετοχή του Ρόντινεϊ στη φάση του γκολ του Μασούρα. Ο Βραζιλιάνος μπακ «τράβηξε» πάνω του δύο αντιπάλους με συνέπεια να μείνει πιο ελεύθερος ο Χάμες και να βγάλει τη μπαλιά… διαβήτη στον σκόρερ.

ΥΓ2: Για τον κόσμο που γέμισε το Καραϊσκάκη σ’ ένα ματς με όχι και τον πλέον εμπορικό αντίπαλο τι να πει κανείς; Τίποτα. Για τον κόσμο του Ολυμπιακού μιλάμε για τον οποίο τίποτα δεν είναι πρωτοφανές ή δύσκολο.

ΥΓ3: Αγαπημένος όλων είναι και ο Ελ Αραμπί αλλά κάπου κούρασε αυτή η συνήθειά του να επιχειρεί να κρατήσει τη μπάλα και να ντριμπλάρει (ή να πασάρει παράλληλα δίχως να έχει πλήρη εικόνα για το αν υπάρχει αντίπαλος κοντά) ακόμα κι όταν είναι περικυκλωμένος από αντιπάλους, αντί να διώξει τη μπάλα όσο πιο μακριά γίνεται. Από δική του επιπολαιότητα και απώλεια κατοχής της μπάλας αναγκάστηκε να βγει άγαρμπα και να κάνει φάουλ για να σταματήσει αντίπαλο ο Ντόη στις καθυστερήσεις. Για φανταστείτε να ισοφάριζε ο Άρης…