Ολυμπιακός Blog: Το «κλείδωσα» στο ημίχρονο!

Είναι μερικές στιγμές που δεν χρειάζεται να διαθέτεις μαντικές ικανότητες για να προβλέψεις την εξέλιξη ενός αγώνα. Και φυσικά δεν μπορεί ο Ολυμπιακός να κάνει συνέχεια αυτό που είδαμε με τον ΠΑΟΚ και να ανατρέπει την κατάσταση. Γιατί απλούστατα κάνει μπαμ από μακριά ότι αυτή η ομάδα έχει τρομερές αδυναμίες και όχι καλή ψυχολογία. Αυτός ήταν και ο λόγος που από το τέλος του πρώτου ημιχρόνου είχα αρχίσει να γράφω το κείμενο για την εφημερίδα μου (τον Πρωταθλητή), με δεδομένο πλέον ότι η ήττα ήταν θέμα χρόνου.

Δεν σου αφήνει καμία ελπίδα αυτή η ομάδα ότι μπορεί να αντιδράσει, ούτε και μπορεί συνέχεια να βρίσκεται πίσω στο σκορ κυνηγώντας τον αντίπαλο. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που ξέραμε τον τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού, με καλοστημένη αμυντική γραμμή, φρεσκάδα και τρεξίματα που δεν είχε ο Ολυμπιακός. Δεν περίμενα να δω κάτι διαφορετικό στο δεύτερο ημίχρονο ούτε και σκέφτηκα ότι ρισκάρω προβλέποντας την εξέλιξη και γράφοντας τις εντυπώσεις μου. Ήταν φως φανάρι ότι το κακό ερχόταν…

POPULAR POST

ΘΥΡΑ 7: «Δεν υπάρχουν αρχηγοί αλλά Ολυμπιακοί – Αδέρφια είμαστε μαζί σας»

Όπως είχε σχολιάσει πολύ εύστοχα ο Πέτρος Μίχος στο Κυριακάτικο φύλο του «Πρωταθλητή» αυτά τα ματς είναι για μεγάλους παίκτες. Και δυστυχώς ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι δεν είχε σε καλή μέρα κανένα από αυτούς, με αποτέλεσμα να γνωρίσει την ήττα και μάλιστα πολύ πιο εύκολα από ότι θα περίμενε κανείς. Κανείς από τα «βαριά χαρτιά» δεν βοήθησε, με αρνητικούς τους Χάμες, Φορτούνη και Χουάνγκ, δεν μπορείς να έχεις και μεγάλες απαιτήσεις για ένα καλό αποτέλεσμα.

Στο γήπεδο εμφανίστηκε μα ομάδα πολύ light που παραδόθηκε άνευ όρων σε ένα αντίπαλο που δεν είναι καλύτερος, αλλά εμφανίστηκε στο γήπεδο όπως πρέπει για να κερδίσει. Δηλαδή με καλό πλάνο, σοβαρότητα, και το κυριότερο πάθος και ψυχή. Σε όλες τις μονομαχίες οι παίκτες του Παναθηναϊκού πήγαιναν πάντα πρώτοι. Τυχαίο αυτό;

Όχι απλά δείγμα για τα όσα είδαμε χθες το βράδυ στο γήπεδο της Λεωφόρου. «Δώρα» συνεχίζει να κάνει αυτός ο Ολυμπιακός, που μετά το 2-2 με τον Άρη, ήρθαν και τα δυο γκολ στο πιο καθοριστικό παιχνίδι της χρονιάς. Αυτό ήταν και το πρόβλημα του Ολυμπιακού από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος, ότι ήταν αφελής και με τρομακτικά προβλήματα στην άμυνα. Και όταν η ομάδα με την καλύτερη και πιο παραγωγική επίθεση δεν μπορεί να κάνει μια φάση της προκοπής (μια ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο) δεν είναι κάλο δείγμα.

Όσο και αν ο Ανιγκό διαχειρίστηκε καλά το ματς με τον ΠΑOΚ χθες δεν έκανε το ίδιο, γιατί έκανε πειράματα που δεν του βγήκαν, όπως να βάλει τον Χάμες που είναι φανερό ότι δεν είναι σε καλή κατάσταση και να αφήσει εκτός τον Μπακαμπού, με τον Ελ Αραμπί βασικό. Όταν κατάλαβε στο δεύτερο ημίχρονο ότι η σκέψη του ήταν λάθος, ήταν αργά, γιατί δεν κατάφερε η ομάδα να κάνει ούτε μια σοβαρή ευκαιρία και να απειλήσει την εστία του Μπρινιόλι.

Ένα πρώτο ημίχρονο από αυτά που μας έχει συνηθίσει ο Ολυμπιακός, δηλαδή να μπαίνει νωθρά και αυτή την φορά και φοβισμένα για να δώσει το δικαίωμα στον αντίπαλο να έχει κατοχή της μπάλας. Το χειρότερο όμως ήταν ότι έκαναν πολλά ατομικά λάθη που κόστισαν, όπως αυτό το τραγικό του Σωκράτη, αλλά και την λάθος αντίδραση σε ένα ακόμα στημένο για να γίνει το 2-0.

Και μόνο το γεγονός ότι ουσιαστικά οι ερυθρόλευκοι είχαν μόνο μια καλή ευκαιρία για γκολ αυτή με τον Μασούρα στο 40’ δείχνει την αδυναμία να αντιδράσει και να ξεφύγει από την πίεση του Παναθηναϊκού που είχε καλό πλάνο προσέγγισης στο ματς και καλή ψυχολογία ιδιαίτερα με στο πρώτο γκολ από τον Σπόραρ, αν και ουσιαστικά ήταν «δώρο» από τον Παπασταθόπουλο.

Απαγορευτικό για τη εμπειρία και την κλάση του, αλλά και δείγμα ότι δεν είναι πλέον ο Σωκράτης που ξέραμε από τα παλιά. Και όταν η «κολόνα» της άμυνας σου κάνει τέτοιο λάθος αναπόφευκτα αυτό επηρεάζει αρνητικά όλη την ομάδα, κάτι που το είδαμε στα πρώτα 45 λεπτά.

Το δεύτερο ημίχρονο ακόμα χειρότερο για ένα Ολυμπιακό που δεν έβγαλε αντίδραση ποτέ και έδειχνε να έχει παραδοθεί απέναντι σε μια ομάδα που τουλάχιστον ήξερε τι θέλει και τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει. Δεν μπορείς να κάνεις κουβέντα για πρωτάθλημα όχι τόσο για την ήττα, αλλά γιατί με τέτοιες εμφανίσεις σκορπίζεις απογοήτευση και δεν αφήνεις περιθώρια για άλλες σκέψεις.