Ολυμπιακός Blog: Όχι «κλάμα» για Μίτσελ, να θυμηθεί ο Ολυμπιακός γιατί έφερε Μαρτίνς

Αν σας έγραφα ότι θεωρώ πλήγμα για τον Ολυμπιακό την αποχώρηση του Μίτσελ από τον πάγκο του θα έλεγα ψέματα και δε θέλω να σας πω τέτοια. Είχα σαφή και συγκεκριμένη γνώμη για τον Ισπανό από την πρώτη του θητεία στο μεγάλο λιμάνι. Και η πορεία του στις ομάδες που μεσολάβησαν έως ότου επιστρέψει (σ.σ.: έμεινε λίγο παντού και απ’ όλες απολύθηκε) την επιβεβαίωσε και προφανώς δεν με έβαλε στη διαδικασία να την αλλάξω. Ούτε φυσικά τα όσα έκανε στον Ολυμπιακό σ’ αυτή τη 2η θητεία του με έβαλαν σε σκέψεις. Ο Μίτσελ είναι συγκεκριμένης, πολύ χαμηλής, προπονητικής στάθμης.

Αυτή είναι η γνώμη μου τουλάχιστον και δεν απαιτώ να τη δεχθεί κανείς. Δική μου γνώμη είναι και δικαιούμαι να την έχω. Προσωπικά δεν ήθελα καν να δω τον Μίτσελ να επιστρέφει ακόμα και σ’ εκείνη τη δύσκολη συγκυρία γιατί καταλάβαινα ότι δεν έχει να δώσει κάτι και αυτά τα «διαχειριστής» και «εμπνευστής των σταρ» τα άκουγα βερεσέ. Είναι τέτοιο το μέγεθος του Ολυμπιακού και η δεδομένη πίεση που περιλαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο της ζωής στην ερυθρόλευκη οικογένεια που ΔΕΝ έχει ανάγκη διαχειριστές. Πάντα και μόνο ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ και ΚΑΛΟΥΣ προπονητές έχει ο Ολυμπιακός. Ο Μίτσελ ήταν ένας ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ παίκτης και δεν ήταν ούτε πρόκειται να γίνει στα 60 του καλός προπονητής. Δεν είναι όλα για όλους. Αν ήταν καλός ως κόουτς φαντάζομαι θα τον είχε η Ρεάλ στο δυναμικό της όπου λατρεύτηκε και έγραψε ιστορία ως παίκτης – θρύλος της…

POPULAR POST

Δεν το χωνεύει ο Τζέκο με τίποτα: «Αν είσαι τυχερός…»

Ας αφήσουμε όμως τον Μίτσελ (ο οποίος παρεμπιπτόντως ανέλαβε στο -7β. όχι στο -12β, μαζί του πήγε στο -12β. ο Ολυμπιακός…). Ανήκει πια στο παρελθόν και όπως προείπα κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν έπρεπε ποτέ να γίνει ξανά παρών. Όμως κατάλαβα τον Ολυμπιακό που πήγε σ’ αυτή τη λύση σε μια δύσκολη συγκυρία. Σε μια φάση που οι καλοί προπονητές δίσταζαν να αναλάβουν αφού οι πιθανότητες ήταν εις βάρος του να εξελιχθεί καλά η συγκεκριμένη αποστολή που έπρεπε να αναλάβουν μετά την απομάκρυνση του Κάρλος Κορμπεράν. Το θέμα λοιπόν είναι τι γίνεται τώρα.

Δεν έχω ποτέ διάθεση για υποδείξεις σε κανέναν, ποιός είμαι εγώ άλλωστε; Θα πω τη γνώμη μου με σεβασμό προς όλους. Θα ήθελα ο Ολυμπιακός να θυμηθεί τα κριτήρια με τα οποία επέλεξε τον Πέδρο Μαρτίνς. Ήθελε έναν καλό και εργατικό προπονητή που έχει ικανότητα να χτίζει από το μηδέν και να εξελίσσει παίκτες. Ο Μαρτίνς το… τερμάτισε αυτό, έδειξε ότι έχει την ικανότητα γιατί ο δικός του Ολυμπιακός είχε ως βασικά στελέχη παίκτες από τη β’ Γαλλίας (Σισέ, Μαντί Καμαρά, Μπα) ή ταπεινούς Έλληνες (Μπουχαλάκης, Μασούρας). Φυσικά ο ίδιος ο Μαρτίνς προτίμησε και ανέδειξε τον Τσιμίκα αντί του Κούτρη. Και πολλά άλλα μπορώ να γράψω που κάποιοι ξεχνούν ή κάνουν πως ξεχνούν. Ή δεν θέλουν να θυμούνται… Εγώ θυμάμαι τα πάντα και τα καλά και τα κακά και αχάριστος δεν είμαι με έναν τόσο καλό προπονητή που πρόσφερε τόσα πολλά στον Ολυμπιακό και έγινε ο μακροβιότερος. Αν δεν ήταν καλός δεν θα έμενε τόσο, έτσι δεν είναι;

Ο Ολυμπιακός λοιπόν πρέπει να θυμηθεί τα κριτήρια που είχε βάλει τότε με τον Πέδρο Μαρτίνς. Είχε προηγηθεί μια κάκιστη σεζόν και γεννήθηκε η ανάγκη για επιστροφή στην κανονικότητα. Δυστυχώς κάποιοι ξεχνούν εύκολα και χρειάζεται μια κακή σεζόν για να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και τον ρεαλισμό. Γιατί μετά από 2-3 καλές σεζόν αρχίζουν να ζητούν λαγούς με πετραχείλια. Και συμβόλαιο με την επιτυχία δεν υπάρχει για κανέναν και τίποτα. Μόνο να προσπαθείς μπορείς και να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου. Μπορεί θεωρητικά να δείχνουν όλα φτιαγμένα σωστά αλλά η επιτυχία να μην έρθει και το αντίστροφο. Δηλαδή μπορεί μια ομάδα να φαίνεται εντελώς λάθος το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο και ύστερα, όταν ρολάρει, να τα σαρώσει όλα. Ακόμα και στη 2η σπουδαία σεζόν του Πέδρο Μαρτίνς στον Ολυμπιακό, ως τα μισά της υπήρχε τρελή μουρμούρα και προτροπές από κόσμο να απομακρυνθεί (σ.σ.: ειδικά μετά από μια ισοπαλία στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο, όλα τα θυμάμαι εγώ…).
Προπονητή λοιπόν θέλει ο Ολυμπιακός. Προπονητή σοβαρό. Προπονητή ικανό. Προπονητή εργατικό. Προπονητή δίκαιο. Προπονητή φιλόδοξο. Προπονητή που θα δοθεί ψυχή και σώμα στον Ολυμπιακό. Προπονητή που θα αντιλαμβάνεται ότι του κάνει τη χάρη ο Ολυμπιακός που τον προσέλαβε και δεν κάνει ο ίδιος τη χάρη στον Ολυμπιακό που ανέλαβε. Προπονητή που θα εκτιμάει. Προπονητή που δεν θα… βιάζει τη λογική με εγωϊσμούς και θα καταλαβαίνει ότι θα μετράει πάνω απ’ όλα το συμφέρον του συλλόγου, όχι η προσωπική του δικαίωση.