Ολυμπιακός Blog: Οι (λυκο)φιλοι του Άρη και οι παίκτες στρατιώτες

Σκόπευα ν’ αρχίσω το blog με καθαρά ποδοσφαιρικές αναφορές αλλά και να θες να… αγιάσεις δε σε αφήνουν. Ξαφνικά ο Άρης, τον οποίο… παράρτημα ανέβαζαν και… παράρτημα κατέβαζαν κάποιοι, απέκτησε φίλους. Όχι κανονικούς, λυκόφιλους. Εκείνοι που τον αποκαλούσαν… παράρτημα, τώρα τον αγάπησαν. Μάχονται για το καλό του. Για το… δίκιο του. Για δες πως αλλάζουν οι καιροί… Επειδή ωστόσο δεν είμαστε χθεσινοί, νομίζω ούτε στον Άρη είναι, κανείς δεν… τσιμπάει. Κανένας… πόνος ή ενδιαφέρον δεν τους έπιασε για τον Άρη. Ο Ολυμπιακός τους νοιάζει. Να μην κερδίζει και να μην προοδεύει. Αυτή ήταν, είναι και θα είναι η μοναδική τους έγνοια. Ο Άρης θα βρίσκει φίλους όταν (υποτίθεται) αδικείται σε ματς με τον Ολυμπιακό και θα τους χάνει αμέσως μετά.

Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να τα καταφέρει (και) αυτή τη χρονιά ο Ολυμπιακός. Να κάνει την ανατροπή του… αιώνα και να κατακτήσει το πρωτάθλημα και αν γίνεται να κάνει το νταμπλ παίρνοντας και το κύπελλο. Ναι, δε ζω σε… συννεφάκι. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο ακόμα, αντιλαμβάνομαι ότι ο Ολυμπιακός είναι το αουτσάιντερ για μια σειρά από λόγους, πρακτικούς (βαθμολογία) και… εξυγιαντικούς. Όμως αν μονιμοποιηθεί στην κανονικότητά του και κάνει μερικές υπερβάσεις ακόμα, θα στείλει άπαντες στα… τρελάδικα. Και κάθε Ολυμπιακό στον έβδομο ουρανό από ατελείωτη περηφάνεια.

POPULAR POST

ΘΥΡΑ 7: «Δεν υπάρχουν αρχηγοί αλλά Ολυμπιακοί – Αδέρφια είμαστε μαζί σας»

Κι αφού τα είπα και… ξεθύμανα, ας ασχοληθώ λίγο με το αγωνιστικό του Ολυμπιακός-Άρης για το Κύπελλο. Ένα ματς στο οποίο ο Ολυμπιακός έβαλε τις βάσεις για πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Παρά το εκτεταμένο ροτέισον του Μίτσελ οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν 1-0 και έκαναν το πρώτο βήμα και αν είναι σοβαροί και συγκεντρωμένοι στη ρεβάνς θα τελειώσουν τη δουλειά. Πάμε παρακάτω.

Έχουμε και λέμε: 117 συμμετοχές, 5 γκολ 8 ασίστ με την πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού. Και άλλες 65 συμμετοχές με 36 γκολ με την Κ19. Και άλλες 10 συμμετοχές με 1 γκολ και 2 ασίστ με την Κ19 στο UEFA U19. Και άλλες 3 συμμετοχές με τον Ολυμπιακό Β’. Τι διαβάσατε μόλις; Την ιστορία / προσφορά του Θανάση Ανδρούτσου στον Ολυμπιακό. Ενός ποδοσφαιριστή που κάνει πάντα ό,τι μπορεί. Ενός ποδοσφαιριστή που παίζει σε όποια θέση του ζητηθεί δίχως να γκρινιάζει. Ενός ποδοσφαιριστή που είναι στη black list αρκετών μόνιμα δίχως να το αξίζει.

Ούτε το 1% της αποθέωσης που έχουν γνωρίσει παίκτες που ήρθαν… χθες στον Ολυμπιακό δεν έχει γνωρίσει ο Έλληνας. Παίκτες που έχουν βαρύ όνομα και σπουδαία καριέρα πίσω τους αλλά με άλλες ομάδες… Αντιθέτως ένας παίκτης που βρίσκεται τόσα χρόνια στην ομάδα και κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί (κακό, καλό ή μέτριο είναι μια άλλη ιστορία) δεν έχει πάρει… μισό χειροκρότημα και αποθεώνονται παίκτες δίχως… τσιγγουνιές μόνο και μόνο επειδή είναι αυτοί που είναι. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία λοιπόν, προσωπικά εκτιμώ παίκτες όπως ο Ανδρούτσος.

Γιατί οι ομάδες, ακόμα και οι κορυφαίες όπως ο Ολυμπιακός, δεν έχουν ανάγκη μόνο λαμπερές φίρμες αλλά και Ανδρούτσους. Ο πρωταθλητισμός χρειάζεται πολλούς παίκτες τέτοιου τύπου, δηλαδή εργάτες. Κατ’ εμέ τίτλος τιμής είναι η λέξη εργάτης, όχι υποτίμησης για έναν αθλητή. Οι εργάτες κάνουν τη βρώμικη αλλά τόσο πολύτιμη δουλειά. Ο Γκάρι Ροντρίγκες στον αντίποδα, που εκμεταλλεύτηκε την έξοχη ατομική ενέργεια και ασίστ του Θανάση Ανδρούτσου στον α’ προημιτελικό με τον Άρη, δεν είναι εργάτης. Ανήκει σε άλλη κατηγορία. Του πιο ποιοτικού που έχει συνηθίσει να δουλεύουν άλλοι για ‘κείνον στα μετόπισθεν κι εκείνος να προσπαθεί να κάνει τη διαφορά μπροστά.

Μόνο που ως τώρα ο εξτρέμ από το Πράσινο Ακρωτήρι, έχοντας περίπου 1,5 χρόνο στον Ολυμπιακό, έχει προσφέρει λίγα. Σίγουρα πολύ λιγότερα απ’ αυτά που μπορεί (αν είναι υγιής και έχει ρυθμό) και για τα οποία πληρώνεται.