Δύσκολη η επόμενη μέρα στον Ολυμπιακό, οι αρνητικές σκέψεις και το αβέβαιο μέλλον. Γράφει ο Κώστας Σαμοθράκης.

Ήρθε ο καιρός να πούμε κάποιες αλήθειες, όσο και αν αυτές πονάνε. Αν και εδώ που τα λέμε τις σκέψεις μου για τον φετινό Ολυμπιακό τις είχα εκφράσει εδώ και αρκετούς μήνες και μάλιστα κάποιοι μου έδειξαν τη δυσαρέσκεια τους για τα γραφόμενα και τα λεγόμενα μου. Είχα πει ότι αυτός ο Ολυμπιακός είναι δύσκολο να πάρει το πρωτάθλημα, γιατί όλα όσα συνέβησαν από το ξεκίνημα της χρονιάς δεν ήταν εύκολο να «μαζευτούν». Ούτε και ήταν αρκετές οι ΜΕΓΑΛΕΣ κινήσεις που έκανε ο Βαγγέλης Μαρινάκης φέρνοντας τους Μαρσέλο, Μπιέλ και Χάμες. Ποδοσφαιριστές μεγάλης αξίας, σε μια προσπάθεια να «συμμαζέψει» τα πράγματα και να σώσει ότι προλάβει. Δυστυχώς όμως μόνο ο πρόεδρος του Ολυμπιακού πίστευε στην μεγάλη ανατροπή και ότι μπορεί αυτή η ομάδα να κάνει ένα μεγάλο comeback. Αποδείχτηκε στα Γιάννενα ότι είναι δύσκολο αυτός ο Ολυμπιακός να καταφέρει να κάνει ένα μεγάλο σερί και να διεκδικήσει τον τίτλο έστω και στο φινάλε.

Όταν κερδίζεις μια μέτρια ομάδα όπως τα Γιάννενα 2-0 και ισοφαρίζεσαι τότε είσαι άξιος της τύχης σου και δεν μπορείς να μιλάς για τίτλο. Ξέρω ότι αυτό δεν θα αρέσει σε πολλούς όταν το διαβάσουν, αλλά έχω μάθει στη ζωή μου να είμαι ρεαλιστής και να μη ζω με ουτοπίες. Το θέμα δεν είναι τι θέλω εγώ, αλλά το τι μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα, που μπορεί να διαθέτει πλειάδα παικταράδων, αλλά έχει και αδυναμίες και μάλιστα χτυπητές. Όπως αυτές στην αμυντική γραμμή. Ταλέντο ο Ντόι, ο Ρέτσος προσπαθεί να βρει τον κάλο του εαυτό, αλλά δεν μπορείς να βασιστείς σε αυτούς. Ο Σωκράτης βγάζει τραυματισμούς και ο Σισέ ποτέ δεν θα είναι όπως παλιά. Είχε το μυαλό του στο Μουντιάλ και δείχνει «φευγάτος». Θα είναι λάθος να παραμείνει γιατί δεν μπορεί να γίνει ο στόπερ που ξέραμε πριν από δυο χρόνια. Άρα στον Ολυμπιακό το πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας παραμένει μεγάλο και θα πρέπει να βρεθεί λύση… χθες!

«Ο Ολυμπιακός θα συναντηθεί με εκπροσώπους του Ζίγιες»
«Ο Ολυμπιακός θα συναντηθεί με εκπροσώπους του Ζίγιες»

Ο Ολυμπιακός δεν έχει μπακ και αυτό δεν είναι ανάγκη να το πω εγώ γιατί κάνει μπαμ από μακριά. Ο Ρέαμπτσιουκ έχει «σκάσει» και ποτέ του δεν θα γίνει …Τσιμίκας. Δεξιά ψάχνεις μπακ εδώ και χρόνια, αλλά παίζει ο Βρουσάι και ο Ανδρούτσος. Φιλότιμα παιδιά, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για ομάδα επιπέδου Ολυμπιακού. Μακάρι ο Βραζιλιάνος που ήρθε να είναι κάτι καλύτερο και να δώσει λύσεις.

Δεν τα ισοπεδώνω όλα και ούτε μου άρεσε ποτέ αυτό, αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να τα κρύψεις κάτω από το χαλί. Από την μέση και επάνω ο Ολυμπιακός έχει παικταράδες, αλλά η κακή προετοιμασία του καλοκαιριού κάνει την εμφάνιση της συχνά. Για να μην γράψω σε πόσα παιχνίδια οι ερυθρόλευκοι δέχτηκαν γκολ στις καθυστερήσεις και προς το τέλος αγώνων. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και μια νοοτροπία που δεν ταιριάζει σε ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και σε αυτό έχουν ευθύνη οι προπονητές. Μιλάω και για τον Μαρτίνς, αλλά και για τον Μίτσελ τώρα. Δεν γίνεται να μην μπορείς να πείσεις τους παίκτες σου να τους κρατήσεις σε ένα καλό επίπεδο, όταν στο ημίχρονο κερδίζεις 2-0. Και αυτοί παίζουν λες και θα κερδίσουν μόνο με τη φανέλα. Αλλά και οι αλλαγές που έκανε δεν βοήθησαν την ομάδα να συνέλθει.

Μετά το 2-1 του ΠΑΣ ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι η ζημιά θα γίνει και το γκολ της ισοφάρισης ερχόταν. Γιατί αυτό το «έργο» το έχω δει και άλλες φορές φέτος… Είναι δυνατόν να μιλάμε για ένα Ολυμπιακό που πρέπει να πάρει τέτοια παιχνίδια και να μειώσει την διαφορά στο βαθμολογικό πίνακα; Λες και ήταν εκτός τόπου και χρόνου και η ευθύνη του Μίτσελ είναι μεγάλη. Όχι μόνο να τον αποθεώνουμε όταν κερδίζει η ομάδα, αλλά το 2-0 να γίνεται 2-2 και να κάνουμε τα στραβά μάτια ή να ψάχνουμε δικαιολογίες δεν λέει…. Τέλος πάντων η άποψη μου είναι ότι αυτός ο Ολυμπιακός με «μια κρύο και μια ζέστη», ένα ματς καλό και στο επόμενο αυτά τα χάλια, δεν μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.

Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά… θα κάνει και κάποια καλά παιχνίδια η ομάδα γιατί έχει ποιότητα στα χαφ και στην επίθεση, αλλά θα πετάξει και άλλους βαθμούς με αυτή την νοοτροπία που υπάρχει, αλλά και την κακή ψυχολογία. Δεν ξερό αν αυτό το αποτέλεσμα στα Γιάννενα μπορεί να ξεπεραστεί εύκολα από παίκτες και προπονητή. Έγινε αυτοκριτική την επομένη στο Ρέντη. Και τι έγινε;

Και μέσα σε όλα αυτά βέβαια να βάλουμε στο τραπέζι της συζήτησης και τη διαιτησία. Είδαμε τι έγινε στο Αγρίνιο. Με Σιδηρόπουλους και όλα αυτά τα «φρούτα» που υπάρχουν δεν υπάρχει ελπίδα για ισοτιμία και σωστά σφυρίγματα. Μπορεί να ακούγεται σαν δικαιολογία, αλλά είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να την παραβλέψουμε.

Και το ερώτημα είναι και τώρα τι κάνουμε; Απλά περιμένουμε να τελειώσει η χρονιά να καταφέρει η ομάδα να μπει στην τριάδα, να πάρει το κύπελλο και το ερχόμενο καλοκαίρι να γίνουν σωστές κινήσεις για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Άλλωστε κανείς δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο ότι θα παίρνει εσαεί το πρωτάθλημα. Τα λάθη πληρώνονται και το αποτέλεσμα είναι αυτό, όσο και αν μας πονάει, γιατί όλοι εμείς οι Ολυμπιακοί έχουμε καλομάθει…Απλά ο κόσμος θα πρέπει να σταθεί δίπλα στην ομάδα από εδώ και πέρα και να μην ψάχνουμε να βρούμε ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο, ούτε να ρίχνουμε ανάθεμα σε ότι συμβαίνει. Ο Μαρινάκης έχει τον τρόπο να το γυρίσει και θα το κάνει όπως και άλλες φορές για να δούμε από την επόμενη χρονιά έναν ΚΑΝΟΝΙΚΟ Ολυμπιακό.

Καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά!

Κώστας Σαμοθράκης

«Αντέχω ακόμα»…… Ένα υπέροχο «ταξίδι» που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1985 με πρώτο σταθμό την «Αθλητική Ηχω» σαν ρεπόρτερ Ολυμπιακού στο Μπάσκετ. Το ποδοσφαιρικό «σαράκι» όμως ήταν μέσα μου και το ποδόσφαιρο ανέκαθεν ήταν το πιο ελκυστικό άθλημα και αυτό τελικά με κέρδισε.

Λίγους μήνες στην ιστορική εφημερίδα και στη συνέχεια πρώτη «μεταγραφή» μου στο Φως των Σπόρ όπου παρέμεινα για πέντε χρόνια. Εκεί μπήκαν οι βάσεις για να ξεκινήσω και να καθιερωθώ στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού με τις πιο μεγάλες επιτυχίες, την αποκλειστική συνέντευξη του Λάγιος Ντέταρι και του Γιώργου Κοσκωτά! Για ξεκίνημα δε το λες και άσχημα.

Με «δάσκαλο» τον ΜΕΓΑΛΟ Θόδωρο Νικολαΐδη και τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη δεν είναι εύκολο να αποτύχεις…. Στη συνέχεια η «Απογευματινή» και σιγά, σιγά άνοιξε και το τηλεοπτικό πεδίο(1991) με την παρουσία μου πάντα στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, με πρώτο το Star canel, την ΕΡΤ και αργότερα στο Magic TV, όπου έμεινα για ένδεκα χρόνια.

Εν το μεταξύ από τον Μάιο του 1988, είχα γίνει ήδη μέλλος της εφημερίδας «Πρωταθλητής» με τον Σωτήρη Πουλόπουλο να είναι αυτός που μου έδειξε την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και με στήριξε όσο κανείς άλλος. 22 προετοιμασίες στο εξωτερικό και αμέτρητα ταξίδια με τον Ολυμπιακό, είναι ένα επίτευγμα εδώ που τα λέμε και ένα σημάδι ότι έχεις καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Και φυσικά να διαψεύσω όσους, στο ξεκίνημα, με παρότρυναν να μην ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα γιατί οι δυσκολίες είναι μεγάλες και το μέλλον αβέβαιο…

Αντέχω ακόμα για όσους έχουν την απορία μετά από 37 χρόνια και η απάντηση για το πότε θα αποφασίσω να αποσυρθώ δεν είναι εύκολη. Όσο αντέχω και όσο με θέλουν, γιατί το μεράκι υπάρχει ακόμα και ο Ολυμπιακός είναι ένας τρόπος ζωής. Πόσο μάλλον όταν έχεις καταφέρει να συνδυάσεις το επάγγελμα με το χόμπι. Το πιο ιδανικό για μια καριέρα. Υπάρχει αντίρρηση;

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24