Νίκησε μία… “αντιποδοσφαιρική” ομάδα!

Δεν συνηθίζω να αναφέρομαι σε άλλες ομάδες, ειδικά εντός συνόρων και αν το κάνω, θα είναι για επιβράβευση και όχι για υποτίμηση, αλλά αυτό που είδαν τα ματάκια μου (μας) την Κυριακή δεν έχει προηγούμενο. Απέναντι σου, έχεις τον Ατρόμητο Αθηνών, που την τελευταία πενταετία έχει φτιάξει ένα εξαιρετικό όνομα στην Ελλάδα και θεωρείται πλέον από τις ομάδες που μπορούν να βγουν στην Ευρώπη, παραπάνω από μία, φορές. Και εκεί που λες, θα δούμε “ντερμπάκι”, μένεις με την… όρεξη στο χέρι και, για να γίνω πιο συγκεκριμένος, εγώ είδα τον Ολυμπιακό να παίζει με μία ομάδα που το μόνο που είχε ως σύστημα ήταν να είναι “αντιποδοσφαιρική” και θα σας εξηγήσω αμέσως, τι εννοώ με αυτόν τον όρο που τον έχω επαναλάβει τόσες φορές στο κειμενάκι μου.

Στην δική μου ιδεολογία, αυτή η έκφραση, μπαίνει δίπλα σε έναν σύλλογο που στόχος του στο παιχνίδι κόντρα στον πρωτοπόρο του πρωταθλήματος, είναι απλά να χαλάσει τον ρυθμό του αγώνα, χωρίς κανένα κέρδος. Συγκεκριμένα, λοιπόν, από το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης του Ολυμπιακού με την ομάδα του Γιάννη Αναστασίου, έβλεπα παίχτες των “Περιστεριωτών” να βρίσκονται συνεχώς στο έδαφος, χαλώντας την ροή του αγώνα, χωρίς να προσπαθήσουν ούτε στο ελάχιστο, να κοντράρουν και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Κάτι που έκανε ο ΟΦΗ για παράδειγμα.

POPULAR POST

Σεζόν τέλος για Μπιανκόν

Είναι απογοήτευση να βλέπεις μία ομάδα που πέρσι βρισκόταν για κάποιο διάστημα στην κορυφή της κατάταξης αλλά και ανάμεσα στους Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, να είναι αυτή την στιγμή στην 10η θέση με 1 βαθμό διαφορά από τα play-out. Είναι ακόμα χειρότερο, να βλέπεις τους “ερυθρόλευκους” να προσφέρουν θέαμα και ένα τέλειο ποδόσφαιρο και οι παίχτες του Ατρομήτου απλά να πέφτουν κάτω και να κάνουν σκληρά (και ατιμώρητα από τον πολύ κακό Σκουλά) μαρκαρίσματα ώστε απλά να δούμε ωραίο παιχνίδι. Δίχως να παραλείψουμε ότι αν δεν έπαιρνε κόκκινη ο Αβράαμ, ίσως μιλάγαμε και για ένα σκορ κοντά στο 4-0.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είπα ότι ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε ωραία μπάλα, αφού η ποιότητα και η δυναμική που έχει στο Φαληρικό γήπεδο, είναι τόσο μεγάλη που κανένα “θέατρο” δεν μπορεί να την περιορίσει αλλά εμένα μου αρέσει να βλέπω ομάδες με φιλοδοξίες να μπαίνουν στο “Γ. Καραϊσκάκης” και να βλέπουμε αγώνες με σωστό και στρωτό ποδόσφαιρο. Όπως στην Ευρώπη, που αντιμετωπίζεις ομάδες όπως Τότεναμ και Μπάγερν Μονάχου και το θέαμα είναι ανεπανάληπτο γιατί δεν μπαίνει στο παιχνίδι για να το… “χαλάσει” ο Ολυμπιακός αλλά για να διεκδικήσει.

Κλείνοντας, οι Ελληνικές ομάδες πρέπει να καταλάβουν ότι δεν παίζουν μόνο για να μείνουν στην κατηγορία ή για να μπουν στην πρώτη πεντάδα, αλλά για να είναι έτοιμες να κάνουν μία αξιοπρεπή πορεία στην Ευρώπη, στην οποία η Ελλάδα χρειάζεται βαθμούς. Είναι απαράδεκτο να έχουμε 5 ομάδες διαθέσιμες και να μένει μόνο μία στους ομίλους, και αυτό φαίνεται στην κατάταξη αυτή την στιγμή, όπου μπορεί να βρεθούμε και… 20οί. Πάντως αν οι θέσεις έμεναν σταθερές, δηλαδή ο πρωταθλητής έμπαινε ομίλους και ο δεύτερος πέρναγε έναν με δύο προκριματικούς, τότε δεν θα άλλαζε ιδιαίτερα κάτι για το αν θα έχουμε 4 ή 5 ομάδες.

Υ.Γ.: Προτιμάω το 4-2-3-1 με Σουντανί ως κρυφό κυνηγό. Από την Κυριακή και ο Μαρτίνς θεωρώ!

Υ.Γ.2: Για ακόμα ένα ματς, θα το πω, βρείτε μου καλύτερο μπακ από τον Τσιμίκα μέσα στην Ελλάδα!