Νίκησε για την «ηρεμία», αλλά έχει δρόμο ακόμα…

Ο Ολυμπιακός στη Μόσχα επικράτησε (88-105) της Χίμκι, σε μία αναμέτρηση που θα φέρει κυρίως την ηρεμία. Μία πιθανή ήττα ίσως ήταν καταστροφική για την ομάδα μας και θα έβαζε ακόμα πιο δύσκολα στον Γιώργο Μπαρτζώκα.

Σε αυτό το παιχνίδι είδαμε πολλά στοιχεία που μας είχαν λείψει. Για αρχή είδαμε έναν Τζέκινς να κάνει άριστα την δουλειά για την οποία αποκτήθηκε, αφού στο 2ο ημίχρονο εξαφάνισε τον Σβέντ και δεν τον άφησε να πυροβολεί με την άνεση την οποία ήθελε.

POPULAR POST

ΘΥΡΑ 7: «Δεν υπάρχουν αρχηγοί αλλά Ολυμπιακοί – Αδέρφια είμαστε μαζί σας»

Από κει και έπειτα όμως σίγουρα οι 88 πόντοι δεν αφήνουν ικανοποίηση για την άμυνα, γιατί πολύ απλά δεν θα βάζουμε 16 (!!!) τρίποντα σε κάθε παιχνίδι. Η απίστευτη ευστοχία μας χάρισε μία νίκη… ηρεμίας, ενώ η νίκη έφερε την ισορροπία για να αλλάξει η χρονιά ικανοποιητικά.

Βλέπετε το 8-8 αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση διότι οι «ερυθρόλευκοι» είχαν όλο το πακέτο να είναι πολύ πιο πάνω βαθμολογικά με την τωρινή τους θέση να τους αδικεί. Να το θέσω καλύτερα; Οι ίδιοι έχουν αδικήσει τους εαυτούς τους, αφού θα μπορούσαν πολύ εύκολα να βρίσκονται μέχρι και την 5η η 6η θέση.

Πληρώνουν δικά τους λάθη και κάποιες ίσως όχι και τόσο καλές αποφάσεις. Έχει φανεί η έλλειψη ψηλού. Είναι κάτι που το τονίζω για πολλοστή φορά. Σκεφτείτε να είχαμε έναν παίκτη να μπορεί να μαρκάρει παίκτες τύπου «7footer» και να μην είχαμε σε κάποια παιχνίδια κενά στην άμυνα. Πολύ καλός ο Χασάν Μάρτιν (εκεί ομολογώ οτι για ακόμα μία χρονιά χτυπήσαμε λαχεία η λίρα εκατό…), φιλότιμος ο Έλις, αλλά κανείς δεν είναι τόσο σκληρός και με τον απαιτούμενο όγκο ώστε να ματσάρει τέτοιους παίκτες. Όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά το Μπάσκετ είναι ένα άθλημα τακτικής.

Τι εννοώ; Όταν παίξει άμυνα π.χ ο Χασάν Μάρτιν με έναν τέτοιο ψηλό, θα χρειαστεί βοήθεια, άρα κάποιος παίκτης από την αντίπαλη ομάδα θα μείνει ελεύθερος. Έτσι δημιουργούνται ρήγματα στην άμυνα και οι «ερυθρόλευκοι» το πληρώνουν.

Δεν είναι άδικο η ήττα με Φενέρ η Ρεάλ; Το κάθε παιχνίδι για τον δικό του λόγο. Με την Ρεάλ ο Ταβάρες, ενώ τον μάρκαραν όσο καλύτερα μπορούσαν έκανε ένα double-double στο ρελαντί. Με την Φενέρ μέσα στην ρακέτα είχαμε σοβαρό πρόβλημα και τα 13 (!!!) τρίποντα που πετύχαμε δεν ήταν αρκετά για να μας χαρίσουν την νίκη.

Η Χίμκι τώρα που κερδίσαμε, δεν είναι άσχημη ομάδα, παρ’ ότι βρίσκεται στο πάτο της βαθμολογίας. Μην νομίζεται δηλαδή ότι είναι και το πιο εύκολο πράγμα για τους αντιπάλους να περάσουν από εκεί μέσα. Αυτό όμως που ξεχώρισε ήταν και από την Ρώσσικη ομάδα η έλλειψη ψηλού. Αν εξαιρέσουμε τον Μίκι δεν είχε κάποιον που να ήταν ικανός να σταματήσει την ρακέτα του Ολυμπιακού. Εκεί λοιπόν ο Έλις πρωτίστως είχε πλεονέκτημα, ενώ πολύ καλός για ακόμα μία φορά ήταν και ο Μάρτιν.

Η συνέχεια θέλει την Μπάγερν να έρχεται να την κοντράρουμε στο ΣΕΦ σε μία αναμέτρηση που όποιος έχει την ψευδαίσθηση ότι θα είναι εύκολη είναι γελασμένος. Οι Γερμανοί φέτος έχουν πάρα πολύ καλή ομάδα και πάνε τρένο. Δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από κανέναν με ένα σύνολο το οποίο είναι συμπαγές και αλληλοκαλύπτεται.

Στο χέρι μας είναι η συνέχεια να είναι το ίδιο ανάλογη, αλλά θα πρέπει να δουλέψουν και τις αδυναμίες τους. Η 1η και κύρια είναι να σφίξει η άμυνα η οποία κάποιες φορές δεν λειτουργεί σωστά, ενώ θα χρειαστεί και θα επιμείνω σε αυτό η απόκτηση ενός δυναμικού ψηλού. ΄

Μάλιστα ο Έλληνας τεχνικός ήδη έχει ανοίξει τις κεραίες του και είναι στην ανεύρεση παίκτη, όχι για να αποκτηθεί απλώς, αλλά για να μείνει στην ομάδα, όπως έγινε και με ΜακΚίσικ, Έλις.

Υ.Γ: Συνεχίζω να τονίζω ότι η ομάδα έχει παρών και μέλλον και την στηρίζω. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επισημάνουμε τις όποιες αδυναμίες διακρίνουμε. Αυτό μόνο καλό μπορεί να μας κάνει παρά κακό.

Συνεχίζουμε με την ίδια πίστη και στην συνέχεια…