Εκεί φτάσαμε με τον φετινό Ολυμπιακό και το κακό δεν ήταν μόνο στο Φράιμπουργκ. Το ίδιο έλεγα και με τον ΠΑΟΚ και ο Μαρτίνεθ στο κόσμο του….

Κώστας Σαμοθράκης

Δεν έχω σκοπό να τα ισοπεδώσω όλα και να «τελειώσω» τον Ολυμπιακό από τον μήνα Δεκέμβριο. Και γιατί δεν το αξίζει αυτή η ομάδα. Αλλά και γιατί έχουμε περάσει και άλλες τέτοιες τραγικές βραδιές. Που έμειναν στην ιστορία και το «χαστούκι» ακούστηκε πολύ μακριά.

Το θέμα είναι αν ο θόρυβος ταρακούνησε κάποιους ή τα έχουμε αφήσει όλα στην μοίρα μας και περιμένοντας ένα «μαγικό ραβδί» να αλλάξει τα πράγματα. Έκανα μια «βόλτα» τα μεσάνυχτα της Πέμπτης αρκετή ώρα μετά το τέλος του ματς στα social media. Αν και ουσιαστικά ήξερα τι θα διαβάσω και τι θα γράφει ο κάθε πικραμένος. Και οι «άλλοι» που βρήκαν την ευκαιρία να λοιδορήσουν. Το «ψωμοτύρι» τους είναι αυτό….

«Ο Ολυμπιακός θα συναντηθεί με εκπροσώπους του Ζίγιες»
«Ο Ολυμπιακός θα συναντηθεί με εκπροσώπους του Ζίγιες»

Λογικές κάποιες αντιδράσεις γιατί αυτό το 5-0 και αυτό 4-2 από τον ΠΑΟΚ είναι δυο σκορ που δεν χωνεύονται. Το θέμα δεν είναι αν θα χάσεις. Αλλά το πως θα χάσεις. Και δυστυχώς για τον προπονητή και τους παίκτες οι ήττες αυτές κόστισαν όχι τόσο επί της ουσίας, αλλά χάλασαν την εικόνα της ομάδας σε μεγάλο βαθμό.

Δεν λέω ότι ο Ολυμπιακός με ενθουσίασε ποτέ. Εκτός από το ματς με την Γουέστ Χαμ και τη νίκη με 2-1. Αλλά όπως και να το κάνουμε περίμενα με την πάροδο του χρόνου μια βελτίωση. Και πίστευα στα λόγια του προπονητή ότι χρειαζόμαστε χρόνο. Για να φανεί η δουλειά. Και ότι με πολλά νέα πρόσωπα δεν είναι εύκολο να δούμε μια ομάδα να πετάει και να προσφέρει θέαμα.

Δεν προσπαθώ να «χρυσώσω το χάπι» με όλα αυτά που λέω. Γιατί ξέρω πως αισθάνεται ο φίλαθλος του Ολυμπιακού. Μετά από τα δυο παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ και με την Φράιμπουργκ.

Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να παρακαλάμε να σφυρίξει ο διαιτητής την λήξη του αγώνα. Για να ηρεμήσουμε. Και να προσπαθήσουμε να κοιμηθούμε. Όσο και αν αυτό είναι δύσκολο. «Σφύρα να τελειώνουμε», είπα από μέσα μου πολλές φορές χθες το βράδυ, γιατί δεν άντεχα να βλέπω αυτό το θέαμα.

Και αν στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ το πράγμα μαζεύτηκε κάπως με τα δυο γκολ του Φορτούνη και του Μασούρα, αυτό το 5-0 με την Φράιμπουργκ δεν αντέχεται με τίποτα, γιατί τα πολλά προβλήματα κυρίως στην άμυνα έκαναν για άλλη μια φορά την εμφάνιση τους.

Όχι ότι οι υπόλοιποι δεν έχουν μερίδιο ευθύνης, αλλά όταν στα πρώτα 8 λεπτά δέχεσαι δυο γκολ με τους αμυντικούς απλά να παρακολουθούν και να μαρκάρουν με τα μάτια με τα δεν είναι καθόλου εύκολο να βγάλεις αντίδραση. Πόσο μάλλον όταν έχεις αντίπαλο μια τόσο καλή ομάδα όπως η Φράιμπουργκ που βρήκε την ευκαιρία να σε εκθέσει και τονίσει τις ΜΕΓΑΛΕΣ αδυναμίες που υπάρχουν.

Όμως άλλο αυτό, αλλά οι ευθύνες του Μαρτίνεθ που είναι πολλές και άλλο να βρίσκουν την ευκαιρία κάποιοι να ξεφωνίζουν την διοίκηση και τον Μαρινάκη.

Ο.Κ σε τέτοιες στιγμές η «μπάλα» τους παίρνει όλους, γιατί η απογοήτευση βγάζει αντίδραση και υπερβολική μάλιστα μερικές φορές, αλλά για να έχω καλό ερώτημα που φταίει ο Μαρινάκης; Βρήκε τον καλύτερο τεχνικό διευθυντική, ένα προπονητή με καλό βιογραφικό και μάλιστα μετά από πολύ ψάξιμο και πήρε 15 ποδοσφαιριστές. Τι άλλο να κάνει δηλαδή, Να μπει ο ίδιος να παίξει;

Το θέμα στον Ολυμπιακό είναι ένα και το ξέραμε από την αρχή της χρονιάς, όταν είδαμε τα πρώτα αρνητικά δείγματα με την αμυντική λειτουργία. Ο Φρέιρε που ήρθε αποδείχτηκε λίγος και μάλιστα με πολλούς τραυματισμούς. Με την μορφή δανεισμού. Λάθος και το έχω πει και άλλες φορές. Αυτές οι μεταγραφές με την μορφή δανεισμού δεν μου αρέσουν γιατί έχουν δίπλα πολλούς αστερίσκους.

Αποκτήθηκε ο Πορόζο , ταλαντούχος, αλά δεν μπορείς να βασιστείς σε αυτόν και έμειναν ο Ρέτσος και ο Ντόι που δεν είναι στόπερ, αλλά τον έκανε ο Μίτσελ. ΜΕΓΑ λάθος αυτό που έκανε ο Κορδόν με τον Μαρτίνεθ να μην ασχοληθούν σοβαρά με την θέση του στόπερ, γιατί ήξεραν το πρόβλημα από πριν και είχαν εικόνα για τις αδυναμίες στην κομβική θέση αυτή..

Και όσο δεν βρεθεί ένας στόπερ αξίας, τόσο το πρόβλημα θα μεγαλώνει, Όλα τα γκολ τα έχουμε δεχτεί από το κέντρο της άμυνας. Φτάνει ποια με αυτή την ιστορία γιατί και πονάει και έχει καταντήσει εκνευριστική. Δυο φάσεις στα πρώτα λεπτά στο κέντρο της άμυνας, δυο γκολ. Ε τι άλλο να περιμένει κανείς.

Και να ήταν μόνο αυτό. Για τον Ροντινέι τα έχω πει και το έχω γράψει από πέρσι. Είναι ένας σουπερ μπακ, αλλά από την σέντρα και κάτω. Στα αμυντικά του καθήκοντα είναι τραγικός. Αν ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Κίνι το καλοκαίρι τον πήρε για να πλαισιώσει τον Ροντινέι στα δύσκολα παιχνίδια, αλλά και ο Ισπανός δεν δείχνει να είναι κάτι το πολύ ιδιαίτερο. Και ο Ορτέγκα είναι σπουδαίος μπάκ, αλλά επιθετικά, γιατί και αυτός αμυντικά έχει τα θεματάκια του που εμφανιστήκαν στο Φράιμπουργκ.

Μπορώ να καταλάβω τον θυμό του κόσμου, αλλά το να ρίχνουμε το ανάθεμα σε όλους και να τα διαλύσουμε όλα δεν είναι σωστό, γιατί η χρονιά δεν έχει τελειώσει. Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Μαρινάκης με τον Μαρτίνεθ και αν αποφασίσει να πάει σε αλλαγή προπονητή, αλλά η επόμενη μέρα στον Ολυμπιακό θέλει ηρεμία και σωστή διαχείριση της κατάστασης.

Μην απορείτε γιατί δεν γράφω για τον Μαρτίνεθ. Τα έχω γράψει εδώ και καιρό. Κάπου έχει «χάσει την μπάλα» και κάνει ακαταλαβίστικα πράγματα, αλλά αυτή την φορά έχουν ευθύνη και οι ποδοσφαιριστές. Κάποιοι μου έδειχναν ότι είναι σε άλλο γήπεδο με νοοτροπία από τα παλιά…

 

Κώστας Σαμοθράκης

«Αντέχω ακόμα»…… Ένα υπέροχο «ταξίδι» που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1985 με πρώτο σταθμό την «Αθλητική Ηχω» σαν ρεπόρτερ Ολυμπιακού στο Μπάσκετ. Το ποδοσφαιρικό «σαράκι» όμως ήταν μέσα μου και το ποδόσφαιρο ανέκαθεν ήταν το πιο ελκυστικό άθλημα και αυτό τελικά με κέρδισε.

Λίγους μήνες στην ιστορική εφημερίδα και στη συνέχεια πρώτη «μεταγραφή» μου στο Φως των Σπόρ όπου παρέμεινα για πέντε χρόνια. Εκεί μπήκαν οι βάσεις για να ξεκινήσω και να καθιερωθώ στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού με τις πιο μεγάλες επιτυχίες, την αποκλειστική συνέντευξη του Λάγιος Ντέταρι και του Γιώργου Κοσκωτά! Για ξεκίνημα δε το λες και άσχημα.

Με «δάσκαλο» τον ΜΕΓΑΛΟ Θόδωρο Νικολαΐδη και τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη δεν είναι εύκολο να αποτύχεις…. Στη συνέχεια η «Απογευματινή» και σιγά, σιγά άνοιξε και το τηλεοπτικό πεδίο(1991) με την παρουσία μου πάντα στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, με πρώτο το Star canel, την ΕΡΤ και αργότερα στο Magic TV, όπου έμεινα για ένδεκα χρόνια.

Εν το μεταξύ από τον Μάιο του 1988, είχα γίνει ήδη μέλλος της εφημερίδας «Πρωταθλητής» με τον Σωτήρη Πουλόπουλο να είναι αυτός που μου έδειξε την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και με στήριξε όσο κανείς άλλος. 22 προετοιμασίες στο εξωτερικό και αμέτρητα ταξίδια με τον Ολυμπιακό, είναι ένα επίτευγμα εδώ που τα λέμε και ένα σημάδι ότι έχεις καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Και φυσικά να διαψεύσω όσους, στο ξεκίνημα, με παρότρυναν να μην ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα γιατί οι δυσκολίες είναι μεγάλες και το μέλλον αβέβαιο…

Αντέχω ακόμα για όσους έχουν την απορία μετά από 37 χρόνια και η απάντηση για το πότε θα αποφασίσω να αποσυρθώ δεν είναι εύκολη. Όσο αντέχω και όσο με θέλουν, γιατί το μεράκι υπάρχει ακόμα και ο Ολυμπιακός είναι ένας τρόπος ζωής. Πόσο μάλλον όταν έχεις καταφέρει να συνδυάσεις το επάγγελμα με το χόμπι. Το πιο ιδανικό για μια καριέρα. Υπάρχει αντίρρηση;

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24