Η Τετάρτη 1η Μαρτίου που ξημέρωσε, επεφύλασσε ένα τραγικό και άσχημο παιχνίδι για αρκετούς ανθρώπους, σε ένα… καταραμένο μέρος όπως είναι τα Τέμπη. Κάποια σπίτια «έκλεισαν», οι γονείς κλαίνε τα παιδιά τους, κάποιοι τους φίλους, συντρόφους τους. Ευθύνες θα αναληφθούν; Ως πότε θα ζούμε… κατά τύχη σε αυτήν την χώρα; Γράφει ο Μιχάλης Μαχαίρας…

Σίγουρα, το γεγονός με το οποίο πενθεί όλη η χώρα μας, έχει επηρεάσει στον μέγιστο βαθμό όλους μας. Φυσικά, ο Ελληνικός αθλητισμός δεν έμεινε απέξω, καθώς υπήρχαν αναβολές στις ρεβάνς Κυπέλλου, ενώ κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος (1-3 Μαρτίου).

Ως την ώρα που γράφεται το εν λόγω κείμενο, 38 άνθρωποι έχουν χάσει άδικα τη ζωή τους, ενώ εκατοντάδες είναι οι τραυματίες, από το σιδηροδρομικό δυστύχημα που έγινε στα Τέμπη. Νεκροί κυρίως νεαροί άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, για τους οποίους το νήμα της ζωής κόπηκε νωρίς και… αρκετά σκληρά! Ανάμεσα στους τραυματίες, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, βρίσκεται κι ένα κορίτσι 6,5 μηνών. Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια. Πρωτίστως προς τους γονείς των θυμάτων και τους οικείους τους. Καμία μα καμία συγγνώμη δε θα απαλύνει τον πόνο τους. Γι’ αυτό το τηλεφώνημα που περίμεναν και το τηλεφώνημα που έγινε στην πορεία.

Εύχομαι ολόψυχα στους τραυματίες να γίνουν σύντομα καλά, να ξεπεράσουν το σοκ που υπέστησαν και να συνεχίσουν τις ζωές τους, από εκεί που τις άφησαν πριν το δυστύχημα. Όσο δύσκολο κι αν είναι, αυτή είναι η ευχή μου. Κανείς δεν θέλει να μπει στην ψυχολογία των γονέων και των ανθρώπων γενικότερα, που αναμένουν καρτερικά να μάθουν εάν ο άνθρωπός τους βρίσκεται ανάμεσα σε τραυματίες ή αγνοούμενους. Φυσικά, όταν τίποτα δεν λειτουργεί σωστά σε αυτήν την χώρα, μη φανταστείτε πως υπάρχει ενημέρωση και για αυτά. Ώρες ολόκληρες έξω από τα νοσοκομεία, για μία πληροφορία. Μία πληροφορία που θα τους αλλάξει τη ζωή.

Η τεχνολογία έχει αλλάξει, έχει βελτιωθεί προς το καλύτερο, όμως στην Ελλάδα επιλέγουμε να την αποκλείσουμε. Στην χώρα μας, μία πανέμορφη χώρα που προσωπικά την αγαπάω όσο τίποτα, οφείλω να παραδεχτώ πως ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ. Ο υπολογιστής που θα μπορούσε ο σταθμάρχης να ελέγξει τα δρομολόγια και το αν τα τρένα βρίσκονταν στην ίδια γραμμή, έχει αγοραστεί από το 2000! Λόγω γραφειοκρατίας και εργολαβικών συμφερόντων δεν έχει ολοκληρωθεί η τοποθέτησή του. Το ανθρώπινο λάθος κυρίες και κύριοι, κάποτε θα συνέβαινε. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να ζητήσω το «κεφάλι» του σταθμάρχη σε πιάτο. Θα μπορούσα να ήμουν εγώ, εσείς, ο οποιοσδήποτε προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του, παρόλες τις δυσκολίες. Το θέμα είναι το σύστημα που προσπαθείς να εργαστείς. Και μιλάμε για ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ.

Μέτρα προστασίας δεν παίρνονται, μάλλον δεν αφορά κανέναν η ασφαλής λειτουργία και κυκλοφορία των τρένων. Και φυσικά, το πρόβλημα δεν είναι μονάχα τα τρένα, αλλά όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Τα ατυχήματα δεν έγιναν την 1/3/2023! Όμως, για τα προηγούμενα κανείς δεν ασχολήθηκε στο να επιλυθούν. Κι αυτό αποτελεί ΕΓΚΛΗΜΑ.

Οι γονείς των θυμάτων θα ζητήσουν δικαίωση και επίρριψη ευθυνών. Είναι εξοργιστικό να βλέπεις σε τέτοια θλιβερά περιστατικά, πως ο ένας τα… ρίχνει στον άλλον. Είτε μιλάμε για κάποια πυρκαγιά, είτε για σιδηροδρομικό ατύχημα, είτε για όλα που κάποιοι τα ρίχνουν στην… ατυχία. Καμία ατυχία κύριοι. ΕΓΚΛΗΜΑ λέγεται και ευθύνεστε εσείς που δεν φροντίσατε να λυθούν, ώστε να μην θρηνούμε νεκρούς. Διότι σε αυτήν την χώρα, όσο κι αν κλάψουμε, μυαλό δεν βάζουμε. Όσους νεκρούς κι αν «θυσιάσουμε», την επόμενη μέρα θα κοιτάξουμε τον εαυτό μας και μόνο.

Ας σταματήσουν επιτέλους να χύνονται… κροκοδείλια δάκρυα, επισκέψεις πολιτικών που τάχα ενδιαφέρονται για το καλό των πολιτών, μόνο κατά τις προεκλογικές περιόδους. Όλοι είχατε τις ευκαιρίες σας. ΟΛΟΙ, μα δεν κάνατε τίποτα. Και δεν αναφέρομαι μονάχα στο περιστατικό των Τεμπών.

Με πολύ σεβασμό στους νεκρούς και τους τραυματίες, οι οποίοι δε θα ξεχάσουν ποτέ αυτήν την μέρα, εύχομαι απλά να είναι η απαρχή για να αλλάξουν ΟΛΑ, στην Ελλάδα, στις ψυχές μας, τη νοοτροπία μας. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον. «Πάμε και όπου βγει».

Και τέλος, κάτι που έμαθα είναι το να εκτιμάω το «πάρε όταν φτάσεις». Διότι τις περισσότερες φορές… δεν παίρνω όταν φτάνω. Όμως, χρωστάω στα αδικοχαμένα παιδιά, να αλλάξω κι εγώ νοοτροπία!

Μιχάλης Μαχαίρας

Γεννημένος στη χρυσή γενιά των 90’s, ένας άκρως ενεργητικός χαρακτήρας, με μια μπάλα του μπάσκετ στο χέρι, και στο άλλο το κασκόλ του ΘΡΥΛΟΥ, φορώντας φυσικά την ένδοξη «ερυθρόλευκη» με τον Έφηβο στο στήθος. Ήρωάς του ο τεράστιος Βραζιλιάνος μάγος «Ζιο», με τον οποίο είναι ερωτευμένος.

Παρακολουθεί χρόνια τον Ολυμπιακό, ο οποίος είναι ο κορυφαίος πολυαθλητικός σύλλογος του πλανήτη, με τους πιο …τρελούς οπαδούς. Είναι η πρώτη σκέψη αφότου ξυπνήσει και η τελευταία πριν κοιμηθεί. Απ’ το μαιευτήριο, ακούγεται πως η πρώτη εμφάνιση έγινε με ένα στυλό και ένα χαρτί. Δεν ήταν τυχαίο… Μεγαλώνοντας, έπρεπε να σπουδάσει αυτό το αντικείμενο, και να το εξασκήσει, γράφοντας κυρίως για αθλητικά, αφού ο έρωτας με τον ΘΡΥΛΟ είχε καταλήξει σε …γάμο ζωής!

Στην πρώτη έκθεσή του στο δημοτικό έβαλε τίτλο, υπότιτλο, φωτογραφία, λεζάντα και έδωσε χαρακτηρισμό γραμματοσειράς! Σπούδασε στο Queen Margaret University of Edinburgh (BA In Media Productions/Journalism). Αρκετά πολυάσχολος, έχει ασχοληθεί με ραδιόφωνο και πληθώρα αθλητικών σαιτ και μπλόγκ (ως προς τη δημιουργία, αλλά και ως προς την αρθρογραφία), αθλητικών και μη, αφού η δημιουργία κειμένων και η αποτύπωση της σκέψης στο χαρτί, είναι η απόλυτη χαλάρωση και αποφόρτιση της ημέρας… Μιλάει λίγο, εκεί που πρέπει, γράφει πολύ.

Εάν δε δημιουργεί κείμενα, θα τον βρείτε στο πλησιέστερο γήπεδο μπάσκετ. Για τους πιστούς αναγνώστες και συνοδοιπόρους, η νέα του «ερυθρόλευκη στέγη» είναι το thrylos24.gr, γράφοντας για τον πρώτο του έρωτα και τον παντοτινό…

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24