Final 4: Η μεγάλη Εφές και κάτι νέο που έχει ξεκινήσει!

Σίγουρα οι εικόνες που μένουν από ένα Final 4 μπορεί να είναι πολλές. Είναι το μεγαλύτερο μπασκετικό ραντεβού και συγκεντρώνει τα βλέμματα εκατομμυρίων θεατών.

Πλέον η Εφές απέδειξε ότι ζούμε στη μεγάλη εποχή της. Το ήθελε, το υπερασπίστηκε το κατέκτησε για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Όσα σκαμπανεβάσματα και να είχε μέσα στη Refgular Season, εν τέλει έφτασε στο Βελιγράδι και κατέκτησε το τρόπαιο.

POPULAR POST

Ξύπνησε η Euroleague: Επιτέλους τιμωρία για Ναν και Αταμάν!

Ο Βασίλιε Μίσιτς είναι ένας τεράστιος παίκτης, όπως και ο Λάρκιν. Όταν έχεις τέτοια γκαρντ στις γραμμές δε μπορεί παρά να πετύχεις. Ο τρόπος που οργανώνουν το παιχνίδι, ο τρόπος που επιτίθενται όλα είναι τρομερά.

Τι σημάδεψε όμως το Final 4; Η παρουσία του Ολυμπιακού! Οι «ερυθρόλευκοι» επέστρεψαν στο υψηλότερο επίπεδο. Πλέον είναι και πάλι μια ομάδα που κανείς δε θέλει να πέσει μαζί της στα πλέι οφ. Ομάδα που ακόμα κι όταν χάνει το κάνει με δικό της τρόπο. Επίσης οι οπαδοί του ΘΡΥΛΟΥ πραγματικά έβαψαν κόκκινο το Βελιγράδι. Στήριξαν την ομάδα παρά τα ατυχή αποτελέσματα.  Εξάλλου ο στόχος έχει επιτευχθεί και αυτό που έζησαν όλοι στη σερβική πρωτεύουσα θα έχουν να το διηγούνται για χρόνια.

Ο Ολυμπιακός με την παρουσία του στο Final 4 συνέχισε μια επιτυχημένη -μέχρι στιγμής – σεζόν. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έδειξε ότι κάτι νέο γεννιέται.

Το Final 4 ήταν απλά η αρχή…

Την παρουσία των Πειραιωτών στο Βελιγράδι ήταν μια νέα αρχή. Η ομάδα μπορεί να χτίσει πλέον πάνω σε αυτό. Σίγουρα θα ήταν πολύ όμορφο να κατακτήσει και την κούπα αλλά παίζουν και οι άλλοι βλέπετε… Και οι άλλοι είναι στην από πάνω πίστα εδώ και 3-4 χρόνια τουλάχιστον! Καμία σύγκριση δεν έχει ο δρόμος που πρέπει να διανύσει ο Ολυμπιακός.

Το Final 4 ήταν απλά η αφορμή. Κάτι που του έδειξε ότι με τον ίδιο κορμό και 2-3 προσθήκες μπορεί να ξαναβρεθεί στο μεγαλύτερο μπασκετικό ραντεβού.

Κάτι άλλο που σημάδεψε τη μεγάλη διοργάνωση είναι η Ρέαλ… Αυτός ο Λάσο πόσα έχει ακούσει πλέον; Ταβερνιάρης και ότι άλλο θέλετε έχει ειπωθεί. Βέβαια εκείνος δεν ασχολείται. Χτίζει πάντα μια μεγάλη ομάδα και περιμένει κάθε αντίπαλο. Αυτή τη φορά «πετσόκοψε» τη Μπάρτσα του Σάρας που έδειξε για δεύτερο Final 4 ότι έχει επιστρέψει στο υψηλό επίπεδο αλλά «κάτι» της λείπει.

Ο Λάσο είχε το σχέδιο και την πνευματική προετοιμασία να κατακτήσει αυτό το τρόπαιο. Αλλά έπεσε πάνω στην τρομερή Εφές.

Εν κατακλείδι: 

Αν κάτι μας μένει από το Final 4 του Βελιγραδίου εκτός από τον τεράστιο Μίσιτς είναι το γεγονός ότι μας είχε λείψει ο κόσμος στις κερκίδες. Όλο το θέαμα που κάνουν οι καλαθοσφαιριστές ανήκει σε κείνους και αυτό δεν αλλάζει ποτέ…