Δίχως πλάνο…

Ακόμα μια απογοήτευση κυρίως από την εικόνα που έδειξε ο Ολυμπιακός στην αναμέτρηση με την Φράιμπουργκ. Οι Πειραιώτες δεν πάτησαν ποτέ γήπεδο και ηττήθηκαν με κατεβασμένα τα χέρια.

Η εικόνα φυσικά δεν είναι εντελώς ευθύνη του Κάρλος Κορμπεράν, αλλά σίγουρα πλέον φέρει τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Εμφανίστηκε μια ομάδα αδούλευτη, χωρίς ψυχολογία, χωρίς αρχή μέση και τέλος μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η αλήθεια είναι ότι φαινόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης ότι ο Κορμπεράν χτυπιόταν να βγουν οι παίκτες του μπροστά, να ανέβουν αλλά δεν έγινε απολύτως τίποτα. Μετά το 0-3, ήρθαν οι χώροι. Τότε όμως να κάνουμε τι;

POPULAR POST

Ολυμπιακός: Στη λίστα ο Γκονζάλο Γκέδες, αρέσει πολύ στον Μεντιλίμπαρ!

Σε κάθε παιχνίδι άλλη ενδεκάδα, σε κάθε αγώνα και από ένα νέο πείραμα. Λογικό και οι παίκτες να μην πάρουν στα σοβαρά έναν τεχνικό ο οποίος και εκείνος δεν γνωρίζει τι θέλει. Δεν γνωρίζει και ο ίδιος τι ζητάει από την ίδια την ομάδα.

Στην Νάντ έκανε το μαγικό να βάλει τρία στόπερ. Σχήμα που δεν είχε δουλέψει από την αρχή που ήρθε στον Ολυμπιακό. Φαινόταν ότι το 4-2-3-1 θα είναι μια διάταξη η οποία θα πορευτεί. Μάλιστα με αυτό το σχήμα κάτι… πήγαινε να βγει. Όταν το άλλαξε στη Γαλλία; Εκεί άλλαξαν όλα. Τρία στόπερ. Συμφωνώ δε με όσους αναφέρουν ότι το σχήμα με τρία στόπερ δεν είναι απαραίτητο ότι σε κάνει αμυντικογενή ομάδα. Πρέπει όμως να έχεις και τους παίκτες να το υποστηρίξεις. Με τα τότε δεδομένα αυτό δεν γινόταν. Η ομάδα κλείστηκε από μια Νάντ που δεν είναι κάνα σοβαρό μεγαθήριο. Κατάφερε όπως έγινε εν τέλη να ισοφαρίσει κι πάλι πίσω.

Καμία ομάδα λοιπόν στον κόσμο που έχει φιλοδοξίες με ομάδες χειρότερες από εκείνην δεν παίζει ταμπούρι και να ελπίζει στη τύχη. Μπορώ να αναφέρω παραδείγματα. Μπορώ να γράφω με τις ώρες. Ποιο το νόημα;

Με τη Φράιμπουργκ το νέο πείραμα άκουγε στο όνομα… Ρέτσος. Τον έκανε αριστερό Μπακ. Πάλι στο 2ο ημίχρονο να τρέχει να βάλει Όλεγκ. Κάπου το έχει χάσει. Το λέω και το τονίζω. Μπήκαμε σε μια τρομερή ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί μας λες και παίζουμε εκτός έδρας αντί να εκμεταλλευτούμε το μομεντουμ της έδρας. Το 0-3 ίσως να είναι και τιμητικό μιας και η Γερμανική ομάδα έκοψε ταχύτητα και πολύ λογικά μάλιστα έπραξε.

Η ομάδα λοιπόν θέλει στο πάγκο άτομο το οποίο να το σέβεται. Όταν χαθεί ο σεβασμός; Δεν υπάρχει επιστροφή. Από εκεί ξεκινάμε και μετά όλα τα υπόλοιπα.

Υ.Γ: Κάποια στιγμή το ροστερ θα πρέπει και να αδειάσει. Δεν μπορεί ομάδα να σταθεί με 40+ παίκτες και πάνω. Στους 27-28 ένα ροστερ είναι ορθολογικό.