Ο Κώστας Σαμοθράκης γράφει για την αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Αταλάντα, τον αποκλεισμό, αλλά και για το ποιος παίκτης έλειψε από τον Ολυμπιακό ώστε να πάρει την πρόκριση...

Αποδείχτηκε την Πέμπτη το βράδυ ότι είναι μεγάλες οι διαφορές ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Αταλάντα, ενώ το κυριότερο θέμα που παρατήρησε κάποιος ήταν νοοτροπίας και πλάνου. Κάνει «Μπαμ» από μακριά ότι ένας παίκτης σαν τον Μαλινόφσκι είναι παίκτης που κάνει την διαφορά, ενώ λείπει από την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς ώστε να γίνει πιο επιθετική και ανταγωνιστική σε υψηλό επίπεδο

Προφανώς και ένας μόνο παίκτης δεν μπορεί να κάνει την διαφορά σε μια ομάδα. Ειδικά έτσι όπως έχει εξελιχτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Στην προκειμένη περίπτωση στο παιχνίδι που είδαμε στο «Γ. Καραϊσκάκης», ένας ποδοσφαιριστής με την κλάση και την ποιότητα του Ουκρανού έκανε την διαφορά. Οδήγησε εκ του ασφαλούς την Αταλάντα σε μια εύκολη νίκη – πρόκριση.

Oλυμπιακός: Μήνυμα από τη θύρα -7-
Oλυμπιακός: Μήνυμα από τη θύρα -7-

Φυσικά αναφερόμαστε στον Μαλινόφσκι που ξεδίπλωσε το πλούσιο ταλέντο του και πέτυχε δυο τρομερά τέρματα. Δεν αναφερόμαστε τυχαία στον Ουκρανό παικταρά. Το επισημαίνουμε με παράπονο και μελαγχολία γιατί απλούστατα ένας τέτοιος παίκτης δεν υπάρχει στον Ολυμπιακό, για να τον πάρει από το χέρι και να του δώσει αυτό το… κάτι που του λείπει.

Ειδικά από το καλοκαίρι όταν τραυματίστηκε ο Φορτούνης. Όσο καλός και αν είναι ο Ακιμπού, (αλλά ακόμα λίγος…), όσο ο Βαλμπουενά αντέχει ακόμα και βγάζει ένα ημίχρονο, αυτά δεν είναι αρκετά για να δώσουν στον Ολυμπιακό αυτό που του λείπει από το παιχνίδι. Είναι λίγα για να έρθει το επόμενο βήμα στην Ευρώπη.

Η δημιουργία και το box του box είναι πολύ σημαντικά για το σύγχρονο Ποδόσφαιρο, ώστε να μπορεί να πιέσει την αντίπαλη άμυνα και να περάσει τη μπάλα μπροστά στους επιθετικούς. Πόσες φορές ειδικά στο πρώτο ημίχρονο δεν είδαμε τον Τικίνιο να αναγκάζεται να γυρίζει πίσω για να παίρνει την μπάλα απογοητευμένος από τον τρόπο που προσπαθούσαν να τον τροφοδοτήσουν; Δηλαδή με γεμίσματα απόγνωσης και σέντρες. Έτσι δεν πας πουθενά. Από την άλλη έβλεπες τον Μαλινόφσκι να «ζωγραφίζει» στο τερέν και να τα κάνει όλα. Αυτό που έλειπε με λίγα λόγια. Ακόμα και αν η Αταλάντα ήταν χωρίς επιθετικούς, κατάφερε να βρει αυτό που χρειαζόταν.

Μπορεί να είναι υπερβολή, αλλά ο Ολυμπιακός με ένα Μαλινόφσκι στην ενδεκάδα του θα ήταν άλλη ομάδα. Είναι και λάθος του Μαρτίνς που παίρνει τον Ακιμπού και τον πηγαίνει στα άκρα για να παίξει το σύστημα που επιμένει εδώ και καιρό, δηλαδή με τρία στόπερ. Σκέτη αυτοκτονία. Αυτοκαταστροφή για να μπορεί ο Ολυμπιακός να παίξει την μπάλα που μπορεί και όλου έχουμε δει να παίζει στον αγωνιστικό χώρο.

Χάνεται ο μικρός εκεί και ο Ολυμπιακός στον άξονα δεν έχει τον παίκτη που θα κατεβάσει σωστά τη μπάλα. Ο Μαντί Καμαρά και ο Εμβιλά δεν μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο αποδεδειγμένα. Και δεν είναι και οι πιο γρήγοροι στο κόσμο, άρα;

Ξέχωρα λοιπόν από τις μεγάλες διαφορές όπως αποδείχτηκε ανάμεσα στις δυο ομάδες, σε θέμα τακτικής, νοοτροπίας και σε πολλά άλλα, λείπει ο παίκτης σαν τον Ουκρανό που θα συμμορφώσει και θα κάνει πιο ωραίο και πρακτικό το παιχνίδι του Ολυμπιακού και θα βοήθησε να φτάνει η μπάλα με περισσότερη ευκολία στην επίθεση.

Υπήρχε ο Φορτούνης, μετά; Ο Ολυμπιακός δεν έχει τέτοιο παίκτη. Δεν έχει παίκτη να κουβαλήσει, ενώ έχει μπερδευτεί στα δικά του συστήματα…

Κώστας Σαμοθράκης

«Αντέχω ακόμα»…… Ένα υπέροχο «ταξίδι» που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1985 με πρώτο σταθμό την «Αθλητική Ηχω» σαν ρεπόρτερ Ολυμπιακού στο Μπάσκετ. Το ποδοσφαιρικό «σαράκι» όμως ήταν μέσα μου και το ποδόσφαιρο ανέκαθεν ήταν το πιο ελκυστικό άθλημα και αυτό τελικά με κέρδισε.

Λίγους μήνες στην ιστορική εφημερίδα και στη συνέχεια πρώτη «μεταγραφή» μου στο Φως των Σπόρ όπου παρέμεινα για πέντε χρόνια. Εκεί μπήκαν οι βάσεις για να ξεκινήσω και να καθιερωθώ στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού με τις πιο μεγάλες επιτυχίες, την αποκλειστική συνέντευξη του Λάγιος Ντέταρι και του Γιώργου Κοσκωτά! Για ξεκίνημα δε το λες και άσχημα.

Με «δάσκαλο» τον ΜΕΓΑΛΟ Θόδωρο Νικολαΐδη και τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη δεν είναι εύκολο να αποτύχεις…. Στη συνέχεια η «Απογευματινή» και σιγά, σιγά άνοιξε και το τηλεοπτικό πεδίο(1991) με την παρουσία μου πάντα στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, με πρώτο το Star canel, την ΕΡΤ και αργότερα στο Magic TV, όπου έμεινα για ένδεκα χρόνια.

Εν το μεταξύ από τον Μάιο του 1988, είχα γίνει ήδη μέλλος της εφημερίδας «Πρωταθλητής» με τον Σωτήρη Πουλόπουλο να είναι αυτός που μου έδειξε την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και με στήριξε όσο κανείς άλλος. 22 προετοιμασίες στο εξωτερικό και αμέτρητα ταξίδια με τον Ολυμπιακό, είναι ένα επίτευγμα εδώ που τα λέμε και ένα σημάδι ότι έχεις καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Και φυσικά να διαψεύσω όσους, στο ξεκίνημα, με παρότρυναν να μην ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα γιατί οι δυσκολίες είναι μεγάλες και το μέλλον αβέβαιο…

Αντέχω ακόμα για όσους έχουν την απορία μετά από 37 χρόνια και η απάντηση για το πότε θα αποφασίσω να αποσυρθώ δεν είναι εύκολη. Όσο αντέχω και όσο με θέλουν, γιατί το μεράκι υπάρχει ακόμα και ο Ολυμπιακός είναι ένας τρόπος ζωής. Πόσο μάλλον όταν έχεις καταφέρει να συνδυάσεις το επάγγελμα με το χόμπι. Το πιο ιδανικό για μια καριέρα. Υπάρχει αντίρρηση;

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24