45 λεπτα αισιοδοξίας

Αυτό που έπρεπε να κάνει ο Ολυμπιακός δεν το έκανε. Δεν κέρδισε. Δεν κέρδισε και πέρα απ’αυτό κατάφερε να αφήσει το σκορ να πάει στο 3-0 και να χαλάσει τη βελτιωμένη εικόνα του, συγκριτικά με τα προηγούμενα παιχνίδια, από το καλοκαίρι μέχρι τώρα.

Λογικό να κάνει πειράματα ο Μίτσελ καθώς έψαχνε να βρει τρόπο να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας του και να προσθέσει στοιχεία που δεν είχε ως τώρα.
Στο πρώτο ημίχρονο το κατάφερε, έδειξε στοιχεία που δεν είχε, κυκλοφόρησε μπάλα, πίεσε τον αντίπαλο, έκλεψε μπάλες και δημιούργησε ευκαιρίες. Είχε διάθεση και τρεξίματα, αλλά για ένα ακόμη ματς η άμυνα του ήταν τέτοια που σε κάθε επίθεση της Καραμπάγκ σταύρωνες τα δάχτυλα σου, χτύπαγες ξύλο κι έβλεπες τη φάση με το ένα μάτι κλειστό, γιατί ήσουν σχεδόν σίγουρος πως ή θα γίνει φάση ή θα φάει γκολ.
Αυτή είναι μία… κατάρα που θα τον ακολουθεί και το θέμα είναι το πώς θα το λύσει.

POPULAR POST

Στον κόσμο του ο… Καρτάλ: «Η Φενέρ άξιζε να περάσει…»

Το σήμα μπροστά, όχι το όνομα πίσω

Προφανώς για τα στραβά του Ολυμπιακού δεν φταίει μόνο ένας, όμως στο χθεσινό παιχνίδι ο Σισέ ήταν αυτός που έκανε τα λάθη μαζεμένα. Ήταν λάθος σχεδόν όλες οι τοποθετήσεις του και κάθε φορά που έπρεπε να πασάρει η μπάλα πήγαινε σε αντίπαλο ή εκτός αγωνιστικού χώρου.
Αφήνω εκτός την επιλογή να σουτάρει με το…κακό του πόδι όταν βγήκε από αριστερά σε θέση βολής και δεν πάσαρε στον Γκάρι που ήταν εντελώς μόνος του.
Εκτός θέσεις στο γκολ το πρώτο και… ασίστ στο δεύτερο, τελειώνει κάθε διάθεση μάχης στη συνέχεια. Ο κόσμος βράζει, δικαιολογημένα και ο Σισέ αποφασίζει να κάνει κάτι που δείχνει κακή νοοτροπία και λάθος αντίληψη. Βγαίνει χαμογελώντας και δείχνει το όνομα στη φανέλα του.
Ο Μίτσελ είχε πει στην παρουσίαση του πως οι παίκτες θα πρέπει να καταλάβουν πως παίζουν για το σήμα και όχι για το όνομα. Ο Σισέ δεν το κατάλαβε. Λάθος και ίσως ασυγχώρητο.
Το γεγονός πως οι ερυθρόλευκοι παρουσιάστηκαν, όσο παρουσιάστηκαν βελτιωμένοι, θα πρέπει να στηριχθούν από τον κόσμο τους. Θα πρέπει να καταλάβει ο φίλαθλος του Ολυμπιακού ότι για να αλλάξει η εικόνα προς το καλύτερο και να επανέλθει η ομάδα εκεί που πρέπει δεν θέλει εσωστρέφεια, γκρίνια και αφορισμούς. Θέλει στήριξη και υπομονή, μα πάνω απ’όλα ρεαλισμό. Δεν γίνονται θαύματα…