Το μπλέντερ του Μεντιλίμπαρ συνεχίζει να καταπίνει την ΑΕΚ.

Ό,τι ζει η Ένωση τα τελευταία δυόμιση χρόνια απέναντι στον Ολυμπιακό δεν έχει προηγούμενο. Έχουν χαθεί οι μετρητές, έχουν σβηστεί τα επιχειρήματα. Δεν μιλάμε απλώς για υπεροχή. Μιλάμε για κυριαρχία απόλυτη. Ψυχολογική και αγωνιστική.

Η Νέμεσις έχει όνομα

Κάποτε, όχι πολύ παλιά, η ΑΕΚ είχε προσπαθήσει να φορέσει τον μανδύα της υπεροψίας. Εμφάνιζε στα matrix της OPAP Arena ειρωνικά μηνύματα για την «κίνηση στους δρόμους, από Πειραιά προς Νέα Φιλαδέλφεια». Η Νέμεσις, όμως, ήρθε και είχε ονοματεπώνυμο: Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Θρίαμβοι, προκρίσεις, ευρωπαϊκές βραδιές μέσα στο σπίτι της. Και, φυσικά, η νύχτα της 29ης Μαΐου 2024: η κορυφαία στιγμή στην ιστορία που γράφτηκε στην OPAP Arena.

Παναθηναϊκός – Αστέρας Τρίπολης 2-0: Var και Τζήλος χάρισαν πέναλτι, στις κερκίδες… κράξιμο στον Αλαφούζο
Παναθηναϊκός – Αστέρας Τρίπολης 2-0: Var και Τζήλος χάρισαν πέναλτι, στις κερκίδες… κράξιμο στον Αλαφούζο

Όταν ο Θρύλος σήκωσε ευρωπαϊκό τρόπαιο μέσα στο νέο σπίτι της ΑΕΚ, στο γήπεδο που χτίστηκε για να στεγάζει τα όνειρά της. Και ο Θρύλος της στο στοίχιωσε αφού οι Αεκτζηδες ποτέ δεν θα ζήσουν κάτι παρόμοιο στην έδρα τους. Εκείνη τη μέρα, η Φιλαδέλφεια είδε 22.000 Ολυμπιακούς να πηγαίνουν στο «σπίτι της» και να το κάνουν… σύμβολο της ερυθρόλευκης δόξας.

Τα ψυχολογικά του αιώνιου θύματος

Από τότε, ο Μεντιλίμπαρ απλώς συνεχίζει να γράφει κεφάλαια στο ίδιο έργο. Εφτά νίκες σε εννέα ματς απέναντι στην ΑΕΚ, γκολ 18-4, έξι σερί τρίποντα στο πρωτάθλημα, και κάθε φορά το ίδιο σκηνικό: Ο Ολυμπιακός να παίζει με αυτοπεποίθηση, ταχύτητα και καθαρό μυαλό. Η ΑΕΚ να κατεβαίνει με φόβο, με άγχος, με έναν και μόνο στόχο, απλά να αντέξει. Το ψυχολογικό βάρος είναι συντριπτικό. Το περσινό μπούλινγκ έχει αφήσει πληγές που δεν επουλώνονται. Και αυτό φάνηκε ξανά στο Καραϊσκάκη. Η ΑΕΚ κατέβηκε με νοοτροπία «ζητείται αξιοπρέπεια». Κλεισμένη, φοβική, χωρίς φαντασία.

Είχε μία τελική σε ολόκληρο το ματς και αποχώρησε ανακουφισμένη που έμεινε στο 2-0. Γιατί θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα. Το σκορ ήταν ήπιο, το ματς όμως άνισο. Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε απόλυτα, με MVP τον Ταρέμι, τον Ελ Κααμπί να ανοίγει τον δρόμο, και το δίδυμο των «τρομοκρατών» να διαλύει κάθε αμυντική ισορροπία. Ο Μεντιλίμπαρ παρουσίασε ξανά πλάνο με συνοχή, ένταση και έλεγχο. Μια ομάδα αποφασισμένη να δώσει απαντήσεις όχι στα λόγια, αλλά στο χορτάρι.

Η απάντηση μετά τη Βαρκελώνη

Αυτή η νίκη είχε ιδιαίτερη σημασία. Ήρθε λίγες μέρες μετά τη σφαγή στη Βαρκελώνη, σε ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός στάθηκε ισάξιος με τη Μπαρτσελόνα μέχρι να τον τελειώσει ο Ελβετός χασάπης της VARcelona. Ενώ ολόκληρη η Ευρώπη μιλούσε για τη διαιτητική παρωδία, κάποιοι εδώ τόλμησαν να ειρωνευτούν. Να κάνουν καζούρα μετά από ήττα με 10 παίκτες, απέναντι σε έναν ποδοσφαιρικό γίγαντα. Η απάντηση ήρθε στο Καραϊσκάκη. Εκεί που τελειώνουν τα λόγια και μετράνε οι πράξεις. Ο Ολυμπιακός έπαιξε σαν πληγωμένο θηρίο και η ΑΕΚ βρέθηκε ξανά μπροστά στο ίδιο γνώριμο σκηνικό: να παρακολουθεί, να μην αντιδρά, να βλέπει τον Θρύλο να τη διαλύει με το ίδιο ψυχρό βλέμμα του τιμωρού.

Fair enough, αλλά με ανωτερότητα

Πέρα από το γόητρο και το βαθμολογικό κίνητρο ήταν μια σημαντική νίκη για πολλούς λόγους. Η ομάδα αντέδρασε σωστά μετά τη δύσκολη εβδομάδα, και επιβεβαίωσε σε ένα ακόμα ντέρμπι οτι διαθέτει διαφορετική στόφα. Επί της ουσίας, πέραν της ισοπαλίας με την Πάφο στο Καραϊσκάκη, δεν υπάρχει κανένα άλλο στραβοπάτημα μέχρι στιγμής στη σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στο πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός έχει δώσει ήδη τρία μεγάλα ματς και δύο ντέρμπι εκτός έδρας: μία νίκη (με ΑΕΚ), μία ισοπαλία (με Παναθηναϊκό), μία ήττα (στην Τούμπα). Fair enough. Η συνολική εικόνα όμως δείχνει ξεκάθαρα ποιος έχει τον έλεγχο, ποιος έχει τον προπονητή, το πλάνο, το μέταλλο το DNA και την καρδιά του πρωταθλητή.

Η συνέχεια του ίδιου έργου

Δεν γίνεται να περιμένεις κάθε χρόνο επανάληψη της περσινής ποδοσφαιρικής πανδαισίας, όταν ο Ολυμπιακός στη χρονιά των 100 χρόνων τους μοίρασε όλους: εξάρες, τεσσάρες σε όλους, τριάρες, και στο τέλος πανηγύρισε το νταμπλ. Όμως και ο φετινός Ολυμπιακός συνεχίζει να έχει την ίδια νοοτροπία. Και όταν αρχίσει να ρολάρει πραγματικά — γιατί ακόμη δεν είναι στο 100% — τότε οι αριθμοί και οι διαφορές θα επιστρέψουν εκεί που ανήκουν. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός.

Ο τιμωρός, το αφεντικό, ο αιώνιος πρωταθλητής. Αυτός που δεν χρειάζεται να φωνάζει για να τον πιστέψεις. Και αυτή είναι η ΑΕΚ: μια ομάδα που εδώ και δυόμιση χρόνια μπαίνει στο μπλέντερ του Μεντιλίμπαρ και βγαίνει κάθε φορά πιο… λιωμένη.

Αντώνης Κόκκινος

Άρρωστος με το ποδόσφαιρο από μικρός και με τον αθλητισμό γενικότερα. Οι πρώτες λέξεις που έμαθε να λέει, ήταν μαμά, μπαμπά και Ολυμπιακός. Θυμάται από πιτσιρικάς να στέκεται μπροστά σε μια τηλεόραση να δει τον Θρύλο. Η αρρώστια του με τον Ζιοβάνι αθεράπευτη, βλέπει ξανά και ξανά τα βιντεάκια του μάγου.

Έχει σπουδάσει στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ (ΚΑΡ) και έχει περάσει από εφημερίδες και sites, με την μεγαλύτερη τιμή για αυτόν να είναι η «Ελευθεροτυπία», που την αποκαλεί το… μεγάλο σχολείο για τον ίδιο. Από το 2014 κάνει αναλύσεις αγώνων σε στοιχηματικά sites, όπου διατηρεί και την προσωπική του στήλη.

Θα τον βρείτε επίσης στο ραδιόφωνο αλλά κάποιες φορές και στην τηλεόραση. Η τρέλα του με τον Ολυμπιακό τεράστια και μέσα από το Thrylos24.gr, θα καταθέτει την άποψη του για την μεγάλη του αγάπη.