Υπομονή, λίγο έμεινε. Θα τελειώσει και αυτό σαν ένα κακό όνειρο. Ο ΝΑΟΣ θα ξανά γίνει όπως πρέπει να είναι, θα ξανά γίνει καμίνι, θα ξανα γίνει ηφαίστειο για τους αντιπάλους...

Ο ΝΑΟΣ είναι άδειος και σε πιάνει μελαγχολία όταν βλέπεις μία τέτοια εικόνα. Ο κόσμος ανυπομονεί πότε θα ξανά μπει στο γήπεδο, να νοιώσει το παλμό της κερκίδας, να νοιώσει την ένταση και το πάθος του αγώνα.

Δεν θα αργήσει αυτή η ώρα. Πλησιάζει. Λίγο έμεινε. Σιγά σιγά θα μπούμε σε μία σειρά και θα έρθει η δική μας ώρα ώστε να ξανά νοιώσουμε αυτές τις υπέροχες ατμόσφαιρες που μόνο στο Φάληρο βιώναμε όλοι μας.

Φυσικά η Πανδημία είναι σαν τη μπόρα και θα περάσει. Περαστική είναι. Αυτό μας επηρέασε, μας διέλυσε, αλλά θα μας βγάλει πιο δυνατούς. Η υπομονή είναι αρετή αλλά για πόσο χωρίς το δικό μας γιατρικό;

Σύντομα και πάλι στη θέση μας, σύντομα και πάλι εκεί που πρέπει να είμαστε… στην κερκίδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ