Ακόμα ένα άρθρο από τον Φώτη Ρουμελιώτη ο οποίος απαντάει σε όλους εκείνους οι οποίοι μετράνε την αγάπη με το χρήμα και την δόξα πάνω στις πλάτες αλλονών. Όπως θα διαβάσετε ο κ. Κόκκαλης μετράει άλλα πράγματα πλέον και για αυτό ξαφνικά αγαπήθηκε από ΜΜΕ των Σαββίδη και Μελισσανίδη που επί μία 10ετία των έβγαζαν στη «σέντρα»...

Οι ξαφνικές αγάπες των αντί Ολυμπιακών και ιδιαίτερα των ΜΜΕ του Ιβάν Σαββίδη για τον Σωκράτη Κόκκαλη αν μη τι άλλο επιβεβαιώνουν το δίκιο της αγανάκτησης του κόσμου του Ολυμπιακού και του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Το ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης θα αποθεώνεται από τα φερέφωνα του Σαββίδη και του Μελισσανίδη πραγματικά δεν το φανταζόμαστε ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Το σύστημα του ανεμιστήρα ρίξε λάσπη και κάτι θα μείνει βλέποντας ότι οι μέρες κυριαρχίας των “δικών της παιδιών” λαμβάνει τέλος, αναζητά σωσίβια σωτηρίας. Ένα τέτοιο σωσίβιο δυστυχώς τους έδωσε ο Σωκράτης Κόκκαλης που πλέον ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή των ορίων στην σχέση του με την ομάδα που υποτίθεται δεν θα εγκατέλειπε ποτέ.

Οι αναλύσεις για το συγκεκριμένο θέμα μεταξύ Κόκκαλη INTRAKAT Ολυμπιακού Μαρινάκη Ρέντη δεν θα απασχολούσαν κανένα νοήμον φίλο του Θρύλου αν δεν εμπλέκονταν ο Ολυμπιακός. Η προσωπική διαμάχη των δύο προέδρων που επιχειρηματικά δεν βλέπω λόγο να υπάρχει δεν είναι τελικά προσωπική είναι δυστυχώς μεταξύ του Κόκκαλη και του Ολυμπιακού!

Αυτό είναι το δυστύχημα Σωκράτη ότι έβαλες στόχο για τους δικούς σου λόγους τον Ολυμπιακό την ομάδα που έδωσες και πήρες πάρα πολλά. Σωκράτη ο Ολυμπιακός δεν είναι ένα κομμάτι άψυχης γης στο Ρέντη δεν είναι τα προσωπικά σου απωθημένα για τον κ Μαρινάκη, δεν είναι επιχείρηση, είναι όλα αυτά που έλεγες κάποτε “ιδέα αγάπη λατρεία και ότι θα είσαι παρών δίπλα στην ομάδα”. Όλα αυτά τα έλεγες εσύ Σωκράτη Κόκκαλη και ο κόσμος σε αγάπησε σε πίστεψε αλλά τελικά τον διέψευσε πανηγυρικά η στάση σου τα τελευταία χρόνια. Ο Ολυμπιακός δεν είναι μπίζνες δεν είναι προβολή είναι ιδέα στάση ζωής και για πάρα πολλούς ακόμα οικογένεια!

Οι οικογένειες δεν έχουν αντίτιμο, δεν έχουν παζάρια, έχουν μπέσα και πραγματική αγάπη…