Υπάρχουν τα «αν», υπάρχουν και «αλήθειες», αλλά και… ταβάνι!

Ο Ολυμπιακός που πήγε στο Βερολίνο (αν και στο πρώτο ημίχρονο δεν φάνηκε ψυχικά να είναι εκεί…) να παίξει κόντρα στην Ρεάλ, για ακόμα μία υπέρβαση, γνώρισε μία ήττα (87-76) η οποία δεν θα ενοχλούσε κανέναν αν ερχόταν με διαφορετικές συνθήκες. Ένα ημίχρονο πεταμένα στα σκουπίδια, στο οποίο δεν είδαμε τον Ολυμπιακό που ξέρουμε. Αν εξαιρέσουμε τον ΜακΚίσικ δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που εμφανίστηκε στο παρκέ.

Γνωρίζαμε εξ’ αρχής ότι η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα πήγαινε ως αουτσάιντερ και δίχως το ρόλο του φαβορί. Είδαμε όμως μία ομάδα που δεν «έμοιαζε» να είναι η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Είδαμε μία ομάδα η οποία δεν έδειξε την απαιτούμενη μαχητικότητα, αλλά και την ενέργεια (κυρίως στην άμυνα…) που θα έπρεπε για να παλέψεις ένα τέτοιο παιχνίδι. Δεν μπορούμε εδώ να πούμε για τα τρίποντα της Ρεάλ (τα πιο πολλά μπήκαν ξεμαρκάριστα και δίχως πίεση…),  ούτε για τα Ριμπάουντ που χάσαμε.

POPULAR POST

Η επόμενη ημέρα και η εμπιστοσύνη στον Μπαρτζώκα!

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Thrylos24.gr (@thrylos24_.gr)

Ολυμπιακός | Η Front Line που δεν φάνηκε…

Από την αρχή της χρονιάς γίνετε λόγος για την καλύτερη front line που έχει ο Ολυμπιακός. Αυτό με τη Ρεάλ δεν φάνηκε σε κανένα σημείο της αναμέτρησης. Μιλουτίνοφ, Φαλ, Ράιτ έδειξαν ότι δεν μπόρεσαν ποτέ να μπουν στο πνεύμα της αναμέτρησης, με τον Ταβάρες, τον Γιαμπουσέλε και τον Πουαριέ να στήνουν ένα πάρτι μέσα στη ρακέτα. Εκεί κάπου χάθηκε η μπάλα. Δεν ήξερες αν θα κλείσεις την περιφέρεια, η την ρακέτα. Προφανώς σε αυτό δεν φταίει η ποιότητα των παικτών. Όλοι άλλωστε δικαιούνται και ένα κακό βράδυ. Φαλ και Μιλουτίνοφ έχουν αποδείξει τι αξίζουν και τι παίκτες είναι. Απλά εκεί που πρέπει να μπεις «με το μαχαίρι στα δόντια» δεν το έκανες.

Το λάθος ξεκίνησε από το καλοκαίρι και δεν είναι μυστικό. Ο Σάσα Βεζένκοφ έφυγε. Ε, δεν μπορείς να τον βάζεις στην ίδια ζυγαριά με τον Σίκμα. Έφυγε ο Σλούκας. Ε, δεν γίνεται να έρχεται ο Μπραζντέικις. Παίκτες οι οποίοι όπως δείχνει πλέον η κατάσταση είναι και εκτός πλάνων μέχρι να ολοκληρωθεί η χρονιά. Έφερες τον Γκος. Τίμιος παίκτης, αλλά όχι για τον ρόλο που ήρθε. Ο Γουόκαπ έχει σκάσει με τα απανωτά παιχνίδια από πέρυσι το καλοκαίρι και πλέον το δείχνει ξεκάθαρα προς τα έξω. Πέρυσι υπήρχε ο Σλούκας και μοιραζόντουσαν τον χρόνο με αποτέλεσμα να μην κρέμεσαι από το αν ο Τόμας είναι σε καλή κατάσταση, ξεκούραστος στο 100% η εάν του μπουν τα σουτ (κάτι που σε πληγώνει γιατί τον έχουν μάθει και του δίνουν όλοι πλέον το ελεύθερο σουτ…).

Από την άλλη ο Πίτερς ναι μεν έχει κάνει εκπληκτικό step up, αλλά επιθετικά. Στην άμυνα δεν μπορεί να ντυθεί Σάσα. Ήρθε ο Πετρούσεφ. Από τις καλύτερες κινήσεις που θα μπορούσε να κάνει η ομάδα μέσα στη χρονιά. Παίκτης με πλούσιο ταλέντο, αλλά σίγουρα χρειάζεται δουλειά. Τη νέα σεζόν και με τον Μπαρτζώκα από πάνω του έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία και μπορεί να βγει σε παίκτη χρυσάφι για την ομάδα.

Ο δρόμος έχει δύο μονοπάτια…

Η χρονιά έδειξε το δρόμο από την αρχή. Τα δύο προηγούμενα χρόνια «έζησες» και «πέθανες» με τους παίκτες τους οποίους είχες εξ αρχής, ενώ είχες και δύο παίκτες οι οποίοι μπορούσαν να σε τραβήξουν. Λείπει το στοιχείο που κάποιος να σε «ξεμπλοκάρει». Λείπει. Το ξέρουμε από το καλοκαίρι. Γι’ αυτό και ήδη για να μην χαθεί και εκείνος επειδή έκανε εκπληκτική χρονιά έχει κλείσει ο Κίναν Έβανς.  Παίκτης που φέτος σου λείπει και μάλιστα πολύ.

Καλό θα είναι τα παθήματα να γίνονται μαθήματα. Έχει αποδείξει το Μπασκετικό τμήμα ότι όταν γίνονται τα όποια λάθη, τα διορθώνει. Αν ο Παναθηναϊκός δεν πήγαινε στον τελικό κανείς δεν θα μίλαγε. Κανείς δεν θα έλεγε κουβέντα. Όλα όμως όσα ανέφερα είναι γνωστά και εκτός του αν ο Παναθηναϊκός πήγε η όχι τελικό και διεκδικεί η όχι Ευρωπαϊκό.

Τέλος κάτι άλλο το οποίο δεν πρέπει να μας απορροφήσει. Ο Γιαννακόπουλος κάνει το παιχνίδι του. Μια ζωή αυτό έκανε και δεν θα σταματήσει να το κάνει. Η μεγαλύτερη απάντηση είναι το παρκέ. Εκεί μπορούμε να δώσουμε απαντήσεις. Δεν θα αλλάξει τίποτα με έναν επικοινωνιακό πόλεμο. Αυτός θα απαντάει θα κάνει το κομμάτι του. Αυτό είναι το χόμπι του.

Υ.Γ 1: Καλά τα «αν», αλλά έτσι δεν μπορείς να πάρεις τίτλους. Σημασία έχει η επόμενη μέρα και το πως θα πορευτείς.

Υ.Γ 2: Εμείς καθορίζουμε το δικό μας ταβάνι με αυτά που θέλουμε να πετύχουμε…

Υ.Γ 3: Ο Ολυμπιακός ξέρει τον δρόμο, μένει να το ξανά κάνει…