Το blog του Σπύρου Γρομητσάρη, ενόψει των επίσημων ευρωπαϊκών αναμετρήσεων που έρχονται.

«Μα καλά, είναι δυνατόν να φοβόμαστε τη Μακάμπι; Ολυμπιακός είμαστε! Δεν φοβόμαστε κανέναν». Από τη μέρα που έγινε γνωστό ότι η πρωταθλήτρια Ισραήλ είναι αντίπαλος του Θρύλου στον β’ προκριματικό του Champions League γέμισε ο τόπος επικίνδυνες κλισεδούρες από ανθρώπους που θεωρούν ότι πετώντας κάτι τέτοιες ατάκες αποδεικνύουν ότι είναι πιο Ολυμπιακοί από τους άλλους. Δεν είπε κανείς ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να φοβάται τη Μακάμπι. Δεν είπε κανείς ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να τρέμει τη Μακάμπι. Δεν είπε κανείς ότι η Μακάμπι είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό.

Αυτό που είπα κι εγώ και λένε κι άλλοι με συνέπεια να δέχονται… επιθέσεις από «Ολυμπιακάρες» είναι το εξής απλό: η Μακάμπι είναι όντως μια δύσκολη αντίπαλος, η χειρότερη από τις υποψήφιες που είχε. Είναι μια αληθινά σκληροτράχηλη ομάδα που έχει μάθει να πουλάει ακριβά το τομάρι της και μάχεται από το 1ο ως το τελευταίο λεπτό. Εξάλλου είναι πρωταθλήτρια σε ένα πρωτάθλημα που κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά ότι είναι και χειρότερο απ’ αυτό το ελληνικό, για να τα λέμε όλα. Άρα αυτό που λέμε και ισχύει είναι ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι σε πλήρη συγκέντρωση και εγρήγορση για να καταφέρει να περάσει από τη Μακάμπι και να πάει στην επόμενη… πίστα των προκριματικών.

Κάθισα και είδα τον πρόσφατο τελικό του Ισραηλινού σούπερ καπ μεταξύ της Μακάμπι και της Μπερ Σεβά που κέρδισε η 2η στα πέναλτι. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το τρόπαιο το άξιζε περισσότερο η Μακάμπι που έπρεπε, με βάση τις ευκαιρίες της, να καθαρίσει το ματς από το α’ ημίχρονο που είχε στριμώξει την Μπερ Σεβά και τη… σφυροκοπούσε. Γκολάρα στο 1ο λεπτό κι άλλες δύο σπουδαίες ευκαιρίες μέχρι να βγει το 10λεπτο. Και είχε ακόμα περισσότερες ως το φινάλε του α’ ημιχρόνου, ενός ημιχρόνου που η Μπερ Σεβά είχε δύο καλές στιγμές. Στο β’ ημίχρονο η Μπερ Σεβά ήταν αναγκασμένη να βγει μπροστά και το έκανε φτάνοντας στην ισοφάριση ενώ μπορούσε να βάλει και 2ο και να μην οδηγηθεί το ματς στα πέναλτι.

Αν κάτι με ανησυχεί εξίσου στο ματς της Τετάρτης με την αντίπαλο του Ολυμπιακού, είναι οι καιρικές συνθήκες. Μη βιαστείτε να πείτε «κοντά είναι η Ελλάδα και το Ισραήλ, λίγο-πολύ ίδια ζέστη έχουν». Ναι, ίδια ζέστη έχουν αλλά ΔΕΝ έχουν την ίδια υγρασία. Την ώρα που γίνονταν ο τελικός του ισραηλινού σούπερ καπ η υγρασία ήταν 76%!!! Ναι, 76% που σημαίνει ότι όσοι έπαιζαν δεν μπορούσαν καλά καλά να αναπνεύσουν και τα σώματά τους δοκιμάζονταν σε μια ακραία συνθήκη. Κάθε φορά που έκανε κοντινό πλάνο σε παίκτη ο σκηνοθέτης έβλεπες να είναι άπαντες μούσκεμα και να αναπνέουν με δυσκολία. Κι αν δυσκολεύονται οι ισραηλινοί που ζουν εκεί, φανταστείτε πως θα αισθάνονται οι παίκτες του Ολυμπιακού.

ΥΓ: Την ώρα που γράφονταν τούτες οι γραμμές δεν είχε καν γίνει η κλήρωση για τον γ’ προκριματικό. Να σας πω την αλήθεια, ούτε που με νοιάζει. Προηγείται η Μακάμπι. Και αν με το καλό ξεμπερδέψει μαζί της ο Ολυμπιακός και προκριθεί, θα ασχοληθεί με την επόμενη αντίπαλο. Μέχρι τότε… μόνο Μακάμπι.

ΥΓ2: Όταν η ΑΕΚ σκοράρει με στημένες μπάλες «κεντάει», όταν σκοράρει ο Ολυμπιακός είναι πρόβλημα και πρέπει να… ντρέπεται.