Ο Σπύρος Γρομητσάρης θεωρεί πως ο θρίαμβος επί του ΠΑΟΚ είχε γλυκόπικρη γεύση γιατί φάνηκε στον μέγιστο βαθμό τι έκαναν Μίτσελ (κυρίως αυτός) και παίκτες με τον Άρη...

Βλέποντας τον Ολυμπιακό να… ισοπεδώνει τον ΠΑΟΚ για την 3η αγωνιστική των πλέι οφ είχα μια γλυκόπικρη αίσθηση. Γλυκιά γιατί ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που έπρεπε και έμεινε ζωντανός στο κυνήγι του τίτλου. Πικρή γιατί υπογραμμίστηκε το μέγεθος του εγκλήματος που έγινε την περασμένη Κυριακή στο ματς με τον Άρη. Τότε που Μίτσελ και παίκτες βάλθηκαν να τρελάνουν άπαντες και να μας στείλουν στο πλησιέστερο φαρμακείο για ψυχοφάρμακα. Και ειδικά ο Ισπανός λίγο έλειψε να το καταφέρει και με τις εκνευριστικές δηλώσεις του αμέσως μετά.

«Ήμουν λέει ο καλύτερος προπονητής του κόσμου για 70 λεπτά και ο χειρότερος για 20», δήλωσε ο 60χρονος τεχνικός. Σόρι σενιόρ αλλά ένας προπονητής πρέπει να είναι ολόκληρο πακέτο. Δεν υπάρχουν χρονικοί περιορισμοί. Είτε είσαι καλός γενικώς, είτε όχι… Δεν είσαι… δακτύλιος, τις μονές μέρες πας καλά και τις ζυγές κάνεις τρέλες. Κι επειδή σύμπτωση (με τρέλες σε επιλογές) επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, ο Μίτσελ παραιτήθηκε γιατί κατάλαβε φαντάζομαι ότι δεν έχει όλα όσα χρειάζονται για να οδηγήσει τον Ολυμπιακό εκεί που πρέπει.

Και λόγω του δεδομένου μεγάλου εγωϊσμού του, έφυγε γιατί κατάλαβε ότι κάποια στιγμή θα φύγει (και σίγουρα δεν θα εξαντλούσε το συμβόλαιό του για το οποίο μας ενημέρωσε λίγες μέρες πριν από την παραίτηση…) ούτως ή άλλως και ήθελε να φανεί ότι εκείνος είπε την τελευταία κουβέντα και δεν έβαλε μία ακόμα απόλυση (γεμάτο είναι…) στο βιογραφικό του. Ας αφήσουμε τον Μίτσελ τώρα και ας πάμε παρακάτω.

Θα αποφύγω, γιατί έτσι πρέπει, τις υπερβολές με τον Ζοζέ Ανιγκό. Ήταν απλά το πρώτο ματς στο οποίο κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού. Ωστόσο πρέπει να πούμε ότι η νίκη ήταν σε μεγάλο βαθμό δικό του έργο. Οι ερυθρόλευκοι ισοπέδωσαν τον ΠΑΟΚ και μεγάλο ρόλο σ’ αυτό έπαιξε ο Ματιέ Βαλμπουενά που καταλαβαίνουμε όλοι ότι δεν επρόκειτο να αγωνιστεί, τουλάχιστον βασικός, σ’ αυτό το ντέρμπι.

Φυσικά δεν θα ήταν καν στην αποστολή ο Σισέ που εν τέλει χρειάστηκε να αγωνιστεί (λόγω των ενοχλήσεων του Σωκράτη) και μπήκε και στάθηκε πολύ καλά.
Ο Ανιγκό το προετοίμασε πολύ καλά το ματς και, σε αντίθεση με τον Μίτσελ στο ματς με τον Άρη, το διαχειρίστηκε εξαιρετικά και στην πορεία. Του Μίτσελ οι τρεις αλλαγές μαζί ήταν λάθος, του Ανιγκό ολόσωστες και φάνηκε από το ότι το 1-1 έγινε 3-1. Επαναλαμβάνω, δε θέλω να πω υπερβολές για τον Ανιγκό.

Μεταξύ μας, είναι και άδικο να κριθεί ένας πασίγνωστος ποδοσφαιράνθρωπος 61 ετών που τα έχει κάνει όλα στο άθλημα. Μιλάει για ‘κείνον το βιογραφικό του. Τα έχει κάνει όλα, πέρασε απ’ όλα τα διαθέσιμα σημαντικά πόστα μεταξύ των οποίων και αυτό του προπονητή, σε μια σημαντική και γεμάτη πίεση ομάδα όπως η Μαρσέιγ. Άρα τα τελευταία που του λείπουν είναι εμπειρία και γνώση.

Ξέρετε κάτι; Ο Ανιγκό τώρα αναλαμβάνει πιο δύσκολη αποστολή… αυτοκτονίας απ’ αυτή που ανέλαβε ο Μίτσελ. Ο Ισπανός ανέλαβε μετά από μόλις 5 αγωνιστικές πρωταθλήματος και την ομάδα στο -7β. Υπήρχε άφθονος χρόνος για να διορθωθούν αρκετά πράγματα, φυσικά και να προφτάσει τον πρωτοπόρο. Ο Γάλλος ανέλαβε με τον Ολυμπιακό να είναι στο -3β. από δύο ομάδες και με μόλις 8 ματς να απομένουν και τα περισσότερα εξ’ αυτών ντέρμπι!

Για τον Ανιγκό λοιπόν δεν υπάρχει περιθώριο ούτε… μισού λάθους. Και φυσικά τώρα δεν υπάρχει περιθώριο για οποιαδήποτε διορθωτική κίνηση, είναι αναγκασμένος να παλέψει με ό,τι ομάδα παρέλαβε από τον Μίτσελ.

Πλέον όλα τα λεφτά είναι το ντέρμπι της Λεωφόρου. Επειδή διαβάζω και ακούω διάφορα από το βράδυ της Τετάρτης και το 3-1 επί του ΠΑΟΚ, θα πω: ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ και ΧΑΜΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. Τον Ολυμπιακό τον φοβάμαι όταν παραχαλαρώνει και αισθάνεται άνετος. Αντιθέτως αν ο Ολυμπιακός είναι στην… τσίτα τότε συνήθως πετυχαίνει το στόχο του. Και στη Λεωφόρο η ομάδα πρέπει να πάει με σοβαρότητα, συγκέντρωση και ταπεινότητα.