Ο Σπύρος Γρομητσάρης δεν θαμπώθηκε από Κασάμι, Φορτούνη και Μαρσέλο στο φιλικό με τη Νότιγχαμ αλλά περίμενε, όπως ο Μίτσελ, με αγωνία να δει αν οι φωνές του φιλικού με τη Σταντάρ έπιασαν τόπο.

Άλλοι Κασάμι. Άλλοι Φορτούνη. Άλλοι Μαρσέλο. Άλλοι όλους μαζί. Οι αναφορές της μεγάλης πλειοψηφίας που μπήκαν στον κόπο να σχολιάσουν (είτε δημοσιογράφοι είτε φυσικά οπαδοί της ομάδας) το φιλικό του Ολυμπιακού με τη Νότιγχαμ δεν είχαν πρωτοτυπία, ούτε ξέφυγαν από τα προφανή. Φυσικά ο σκόρερ του μοναδικού γκολ ενός αγώνα θα μπει στους διακριθέντες, όπως συνέβη με τον Κασάμι. Φυσικά ο Φορτούνης ήταν θετικός και με δεδομένη τη δημοφιλία του στον κόσμο η εμφάνισή του «φούσκωσε», ως συνήθως, προς τα πάνω. Φυσικά η ντρίμπλα του Μαρσέλο και τα επιφωνήματα θαυμασμού της κερκίδας που προκάλεσε, δε γινόταν να περάσει απαρατήρητη. Προφανή είναι όλα αυτά, δεν «ανακαλύφθηκε» κάτι.
Προσωπικά επιλέγω να εστιάζω στην ουσία των πραγμάτων. Και η ουσία ήταν να διαπιστωθεί αν υπήρξε βελτίωση στον τομέα για τον οποίο «φώναξε» ο Μίτσελ στο προηγούμενο φιλικό, εκείνο με τη Σταντάρ Λιέγης επί ισπανικού εδάφους. Δηλαδή την άμυνα αφού τότε οι ερυθρόλευκοι δέχθηκαν τρία γκολ με χαρακτηριστική ευκολία και μπορούσαν να δεχθούν 1-2 ακόμα… Απολύτως λογικά λοιπόν ο Μίτσελ είχε σταθεί στην κακή επίδοση στην άμυνα και είχε ζητήσει άμεσα βελτίωση. Κόντρα στη Νότιγχαμ λοιπόν την είδαμε αυτή.

Απέναντι σε μια ομάδα από το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, το αγγλικό, ο Ολυμπιακός ήταν πιο συμπαγής αμυντικά. Δεν ρίσκαρε πολύ. Δεν έκανε τρέλες. Δεν επέτρεψε στους Άγγλους να τον απειλήσουν πολύ. Είχε και η Φόρεστ 2-3 καλές στιγμές αλλά όχι όσες είχε η ταπεινή Σταντάρ Λιέγης που ανάγκασε τους ερυθρόλευκους να πάρουν από τα δίχτυα τους τρεις φορές τη μπάλα. Στέκομαι πιο πολύ στην άμυνα γιατί κυρίως εξαιτίας αυτής ο Ολυμπιακός είναι στο -12β. από την κορυφή της βαθμολογίας στη Super League.

Δημιουργικά και επιθετικά προσωπικά δεν ανησυχώ καθόλου. Έχει τόση πολλή ποιότητα από τη θέση 8 και μπροστά ο Ολυμπιακός που έστω ατομικά θα βρεθούν λύσεις. Δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν παίκτες με μεγάλη κλάση. Είναι ότι αυτοί οι παίκτες είναι πολλοί τον αριθμό πια με την παρουσία και των Φορτούνη και Κασάμι. Γι’ αυτό δε νομίζω ότι συντρέχει λόγος ανησυχίας για μπροστά. Πίσω είναι το θέμα τι γίνεται. Στην άμυνα πρέπει να γίνει πιο συμπαγής και ουσιαστικός ο Ολυμπιακός γιατί στα επίσημα κάθε λάθος θα μετράει.

ΥΓ: Στην εποχή του Βαγγέλη Μαρινάκη ο Ολυμπιακός έχει σαρώσει τους τίτλους, έχει ψηλώσει στην Ευρώπη και γενικότερα έχει εδραιωθεί ως ένα διεθνές πολύ σημαντικό brand που συναναστρέφεται τους κορυφαίους, σε κάθε τομέα, ως ίσος προς ίσο. Αναμφίβολα ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη αξίζει ένα βραβείο, ένα τίτλο πείτε το όπως θέλετε, για τη συνέπεια που δείχνει και τη συχνότητα στην κοινωνική ευαισθησία. Η πρωτοβουλία που πήρε ξανά η ομάδα να στηρίξει το ίδρυμα Ελπίδα είναι απ’ αυτές που όσα κολακευτικά λόγια και να πεις, μοιάζουν φτωχά.