Ο Σπύρος Γρομητσάρης θυμίζει τι είχε γράψει για τη μάχη του τίτλου στις 30 Δεκέμβρη και γιατί η διαφορά με την κορυφή... μεγάλωσε μετά το Χ στο Περιστέρι.

Ήταν 30 Δεκεμβρίου όταν ο Ολυμπιακός είχε 29β. και βρίσκονταν 10β. πίσω από τον Παναθηναϊκό που είχε 39β. και 6β. πίσω από την ΑΕΚ που είχε 35β. που έγραφα σε blog εδώ το εξής: Η πρώτη θέση δεν απέχει 10 αλλά 6 βαθμούς. Και εξηγούσα: «Όχι, δεν τρελάθηκα ούτε πρέπει να πάω σχολείο ξανά για να μάθω αριθμητική. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι, κατά την ταπεινή μου γνώμη βεβαίως και δε θέλω ντε και καλά να πείσω ότι είναι και η σωστή, ο πραγματικός αντίπαλος του Ολυμπιακού στη μάχη για τον τίτλο είναι η ΑΕΚ. Η ομάδα δηλαδή που αυτή τη στιγμή είναι στη 2η θέση της βαθμολογίας και απέχει 6β. από τον Ολυμπιακό. Όχι, δεν προσπαθώ να μειώσω τον Παναθηναϊκό, δεν έχω τέτοια πρόθεση. Να βάλω τη δυναμική του σε σωστή βάση προσπαθώ. Γιατί τα αποτελέσματά του ως τώρα δεν τα άξιζε όλα».

Λιγότερο από ένα μήνα μετά αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένος και όσοι είχατε διαβάσει εκείνο το blog μου δίνετε το credit. Δεν είναι πυρηνική φυσική, ποδόσφαιρο είναι. Φαίνονταν ξεκάθαρα ότι ο Παναθηναϊκός δε μπορεί να πάει μακριά. Φαίνονταν ξεκάθαρα ότι είχε αρχίσει να… χάνει λάδια. Πόσα πέναλτι να πάρει; Πόση ρέντα να έχει; Θα ήταν αφύσικο να συνεχιστεί ως το φινάλε του πρωταθλήματος η ρέντα του. Και ο ΠΑΟΚ έδειξε σε όλους ότι κάθε άλλο πρέπει να φοβάται κανείς τον Παναθηναϊκό. Το είχε δείξει και ο Ολυμπιακός νωρίτερα βέβαια που είχε κάνει… παρέλαση στη Λεωφόρο και άξιζε να φύγει νικητής αλλά ας όψεται η… υποκριτική ικανότητα του Ιωαννίδη και η… εξυγιαντική διαιτησία με το πέναλτι – δώρο στις καθυστερήσεις.

Προσωπικά λοιπόν εστίαζα και εστιάζω στην ΑΕΚ στη μάχη του τίτλου και όχι στον Παναθηναϊκό που δείχνει βέβαιο ότι θα κάνει κι άλλες γκέλες, πολλές, και θα χάσει πολλούς βαθμούς. Ένας φίλος λέει με σιγουριά ότι οι πράσινοι στο φινάλε θα είναι στην 3η θέση, πια μου φαίνεται ότι μπορεί να τερματίσουν και πιο πίσω, στην 4η… Η ΑΕΚ αντιθέτως που είναι πιο γεμάτη και ποιοτική ως ομάδα από τον Παναθηναϊκό, έχει και εύνοια από τα… ζώδια που την φροντίζουν από εξυγιαντικές κακοτοπιές. Τις κακοτοπιές που έχει ο Ολυμπιακός διαρκώς και σε συνδυασμό με τα δικά του λάθη κυνηγάει από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος και είχε φτάσει ως και το -12β. από την κορυφή της βαθμολογίας.

Όσον αφορά στο ματς του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, τι να πει κανείς; Ο Μίτσελ δέχθηκε την… προειδοποίηση από τον Άρη αλλά την αγνόησε. Η 11άδα με τα τρία 10άρια φαίνεται ερεθιστική και ελκυστική αλλά στον πρωταθλητισμό πρέπει να είσαι κυνικός, όχι όμορφος στο μάτι. Και με τρία 10άρια και… κατάργηση των εξτρέμ σε πιο δύσκολα ματς δεν υπάρχει αποτελεσματικότητα. Ο Ισπανός τεχνικός θέλησε να στηρίξει την επιλογή του και τους παίκτες του αλλά, από την άλλη, τι έχει μεγαλύτερη σημασία; Μα φυσικά ο κοινός στόχος. Η επίτευξη του κοινού σκοπού. Και ο προπονητής του Ολυμπιακού οφείλει να κάνει ό,τι μπορεί για να φτάσει ο Ολυμπιακός στην… πηγή του πρωταθλήματος και να πιει νερό.

Βεβαίως, για να είμαι δίκαιος, δεν είναι μόνο θέμα 11άδας και διατάξεων. Υπάρχουν πάντα και σημαντικές ατομικές ευθύνες. Οι παίκτες στο Περιστέρι έπαιζαν λες και δεν είχαν κάτι να κυνηγήσουν. Λες και δεν είχαν στόχους. Λες και δεν είχαν μάθει ότι ηττήθηκε ο Παναθηναϊκός και είχαν την ευκαιρία να πλησιάσουν στο -4β. Ο Ολυμπιακός στο Περιστέρι θύμισε σε νωχελικότητα και επιπολαιότητα τον προ μηνών Ολυμπιακό. Που γίνονταν θύμα εύκολα στα χέρια των αντιπάλων του.

Χάθηκε μία ΣΠΟΥΔΑΙΑ ευκαιρία αλλά μετά την ήττα του Παναθηναϊκού η κατάσταση παραμένει ελεγχόμενη παρότι ο πιο σοβαρός αντίπαλος στη μάχη του τίτλου, η ΑΕΚ, αύξησε τη διαφορά της κατά δύο βαθμούς. Με βάση το αρχικό μου σκεπτικό, η πραγματική κορυφή της βαθμολογίας δεν μειώθηκε κατά 1β. για τον Ολυμπιακό αυτή την αγωνιστική αλλά… αυξήθηκε κατά 2β. Ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει την ιστορική ανατροπή εφόσον σοβαρέψει ξανά και ο προπονητής του γίνει πιο ανοιχτός και εισπράττει τα μηνύματα που του στέλνουν οι αγώνες και δεν παραμένει κολλημένος σε πράγματα που μπορεί να λειτούργησαν σε προηγούμενα ματς. Δεν είναι όλα τα ματς ίδια ούτε οι αντίπαλοι είναι. Χρειάζεται προσαρμοστικότητα και εξυπνάδα.