«Ληστεία… αλά ιταλικά»!

Ο Ο Ολυμπιακός έδωσε δικαιώματα με την γενική του εμφάνιση, αλλά βρέθηκε μπροστά σε ένα απίθανο Ιταλό διαιτητή που έχει μεγάλη ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα και αυτό το 1-3. Πολύ κακή διαιτησία στο πειθαρχικό κομμάτι, αλλά και ένα πέναλτι που δεν υπάρχει πουθενά. Και δεν έχει καν δώσει πέναλτι στον Ολυμπιακό στο δωδέκατο λεπτό στο μαρκάρισμα του Βίντα επάνω στον Μπακαμπού, μετά από ένα καθαρό σπρώξιμο. Χωρίς μάλιστα να πάει στο var για να ελέγξει την φάση!

Κάποια στιγμή ο Μάσα έχασε τον έλεγχο του ματς, ανέχτηκε τα σκληρά μαρκαρίσματα των παικτών της ΑΕΚ και γενικά έδειξε από το πρώτο λεπτό, ότι σκοπός του ήταν να προφυλάξει την ΑΕΚ. Μοιάζουν με δικαιολογίες όλα αυτά που αναφέρουμε, αλλά έπαιξαν το ρόλο τους στη διάρκεια το ματς. Έδωσε και δικαιώματα ο Ολυμπιακός, αλλά η διαιτησία ήταν αισχρή με όλη τη σημασία της λέξης. Και το μήνυμα ελήφθη για άλλη μια φορά το πως αντιμετωπίζουν τον Ολυμπιακό φέτος ΕΠΟ, διαιτησία και λοιποί της εξυγίανσης…

Αγωνιστικά τώρα: Ήταν η τελευταία μεγάλη ευκαιρία που είχε ο Ολυμπιακός για να μπει δυνατά στην διεκδίκηση του τίτλου, αλλά και της δεύτερης θέσης που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ (υπάρχει και αυτός ο στόχος), όμως απέτυχε. Και δεν μπορείς να διεκδικήσεις πολλά πράγματα όταν σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι κάνεις ένα τόσο τραγικό πρώτο 45λεπτο από τα χειρότερα που έχουμε δει από τον Ολυμπιακό.

Μπαίνεις στο ματς με τον Πασχαλάκη να κάνει την απόκρουση του αγώνα στο σουτ του Ελίασον μόλις στο τρίτο λεπτό και αμέσως μετά δέχεσαι γκολ. Ένα «έργο» που έχουμε δει πολλές φορές φέτος και που στοιχίζει στην ομάδα βαθμούς. Γιατί απλούστατα δεν μπορείς να παίζεις συνέχεια με την «πλάτη στον τοίχο» και να προσπαθείς να κάνεις την ανατροπή. Το έκανε με τον ΠΑΟΚ, όμως χθες δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί το ανέβασμα στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά και αυτή την φορά απέναντι σε μια ομάδα που έδειχνε να έχει καλύτερο πλάνο, αλλά και πάθος και αγωνιστικότητα.

Αυτά δηλαδή τα στοιχεία που δεν είχαν στον Ολυμπιακό, αν εξαιρέσουμε το ξεκίνημα στο δεύτερο ημίχρονο, όπου ήρθε και το γκολ της ισοφάρισης από τον Μπακαμπού και έδωσε προσωρινά ελπίδες για κάτι καλό.

Μια ομάδα που έδειχνε να είναι σε πλήρη αδιέξοδο, με πολλούς αρνητικούς παίκτες, από αυτούς δηλαδή που περιμένεις πολλά σε ένα κρίσιμο παιχνίδι. Ο Μπιέλ εκτός τόπου και χρόνου, ο Χουάνγκ φανερά κουρασμένος και χωρίς τις γνωστές του εμπνεύσεις. Ο Εμβιλά να τρέχει χωρίς να ξέρει γιατί και που και ο Φορτούνης με κάποιες εξάρσεις στο δεύτερο μέρος, αλλά χωρίς να μπορεί να πάρει την ομάδα στους ώμους του και να την οδηγήσει στη νίκη. Και έμεινε ο Πασχαλάκης που σε κάθε παιχνίδι προσπαθεί να κρατήσει το μηδέν και κάνει εξαιρετικές επεμβάσεις και ο Βαλμπουενά με το πάθος και τίποτε περισσότερο.

Ε, με αυτά τα δεδομένα δεν μπορείς να έχεις και μεγάλες απαιτήσεις σε ένα ματς σταθμό. Έριξε την τελευταία του «ζαριά» ο Ολυμπιακός χθες το βράδυ στο γήπεδο Καραϊσκάκη με την ΑΕΚ, αλλά έχασε γιατί έβγαλε όλα τα προβλήματα της χρονιάς.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο; Μα φυσικά αυτό που συμβαίνει με την αμυντική λειτουργία και το πως αντιδρούν οι παίκτες, ιδιαίτερα στα πρώτα λεπτά. Τι απαιτήσεις μπορείς να έχεις, όταν ο αντίπαλος σου κάνει φάση για γκολ στο τρίτο λεπτό και τρως γκολ στο έκτο. Κάπου εκεί ξέρεις ότι είσαι χαμένος από χέρι. Και σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και στο ψυχολογικό κομμάτι. Μια άμυνα που μερικές φορές θυμίζει παιδική χαρά και η φάση του πρώτου γκολ της ΑΕΚ δείχνει τις μεγάλες αδυναμίες. Το που είναι δηλαδή ο Μπά με τον Σισέ και ο Ροντινέι που έκανε το χειρότερο του παιχνίδι. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ο Αλμέιδα ήξερε τι κινδύνους μπορεί να προκαλέσει ο Βραζιλιάνος μπακ με τις προωθήσεις του και για αυτό φρόντισε να τον περιορίσει με σωστά μαρκαρίσματα.

Παρηγοριά στον άρρωστο είναι η βελτιωμένη εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά με τέτοιες εμφανίσεις δεν μπορεί να έχεις βλέψεις για κάτι καλύτερο. Ήρθε και το πέναλτι από τον Λιβάι για να σου κόψει τα φτερά και το τρίτο γκολ από τον Μάνταλο και να σε προσγειώσει ανώμαλα. Αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα για τον φετινό Ολυμπιακό, όσο και αν θέλεις να ψάξεις για δικαιολογίες…