Οι εξηγήσεις για τα τρία στόπερ του Μαρτίνς και γιατί συνεχίζει να δοκιμάζει ένα αντιεμπορικό και αντιαισθητικό σχήμα, που ποτέ δεν θα ταίριαζε στον Ολυμπιακό που θέλουμε να βλέπουμε. Γράφει ο Κώστας Σαμοθράκης...

Μπορεί ο τίτλος να είναι αντιεμπορικός και να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα της εποχής, όμως η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος που έχει επιλέξει ο Μαρτίνς να εμφανίζει τον Ολυμπιακό στα τελευταία παιχνίδια δεν είναι και τόσο ανορθόδοξος.

Ξέρω ότι πολλοί είναι αυτού που διαφωνούν και δυσανασχετούν, αλλά…. Υπάρχει ένα αλλά. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι αποδοτικός αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι στα τελευταία έξη παιχνίδι η ομάδα του Ολυμπιακοί δεν έχει δεχτεί γκολ και παρουσιάζει μια σταθερότητα στην αμυντική γραμμή.

Θα μου πείτε ολόκληρος Ολυμπιακός και έχει σαν στόχο να μην δέχεται γκολ με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, τον Παναιτωλικό, τον ΠΑΣ και άλλες ομάδες μη ανταγωνιστικές; Δυστυχώς έτσι όμως έχει εξελιχτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο πλέον. Το θέαμα περνάει σε δεύτερη μοίρα. Η τακτική αυτή ίσως είναι και αναγκαστική και αναπόφευκτη για τον Πορτογάλο τεχνικό.

Υπάρχει εξήγηση…

Είναι σίγουρο ότι εάν είχε στην διάθεση του όλους τους παίκτες, να ακολουθούσε κάτι διαφορετικό, η ακόμα πιο σημαντικό αν δεν υπήρχαν τα δυο παιχνίδια με την Αταλάντα για το Europa League.

Eίναι φανερό πλέον ότι το μυαλό του Μαρτίνς είναι στα ματς με την ιταλική ομάδα. H επιθυμία του είναι μεγάλη για να καταφέρει ο Ολυμπιακός να την αποκλείσει και να συνεχίσει στην Ευρώπη. Οπότε η εμμονή και με δεδομένο το αποκούμπι ασφαλείας με την διαφορά που έχει λάβει από τον πρώτο γύρο είναι λογική.

Έστω και αν αυτό είναι πολύ δύσκολο με βάση τη δυναμικότητα της Αταλάντα που είναι μια από τις καλύτερες ομάδες της Ιταλίας τα τελευταία χρόνια, αλλά και της ποιότητας που διαθέτει από την μέση και επάνω. Ο Μαρτίνς θέλει να βρει τον τρόπο «το πως θα εξασφαλίσει το μηδέν» και από εκεί και πέρα θα δούμε τι μπορεί να γίνει….

Το ότι θέλει να παίξει με τρείς στόπερ, ένα σύστημα που φυσικά δεν ταιριάζει στον Ολυμπιακό, που ανέκαθεν ήταν φύση επιθετική ομάδα με πολλές τελικές και πολλά γκολ, έχει να κάνει και με την επιστροφή Μανωλά.

Γιατί με τους Σωκράτη και Σισέ και ένα από τους καλύτερους στόπερ στην Ευρώπη δυναμώνεις πολύ την αμυντική σου γραμμή. Φυσικά είναι γνωστό ότι για να παίξεις αυτό το σύστημα χρειάζεσαι και καλά άκρα. Με τους Ρέαμπτσιουκ και Λαλά, να μην είναι από αυτούς που λέμε «σούπερ», όμως τη δουλειά τους μπορούν να την κάνουν καλά. Ειδικά αν κουμπώσουν καλά και τα σωστά εξτρέμ.

Τακτική που δεν είναι ανορθόδοξη…

Όλα αυτά φυσικά είναι υποθετικά, άλλα είναι επίσης φανερό ότι οι περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες ακολουθούν αυτή τη τακτική. Να επενδύουν δηλαδή στο αμυντικό τακτικό κομμάτι της άμυνας, κάτι φυσικά που είναι εις βάρος του θεάματος και των γκολ.

Και εγώ δεν συμφωνώ με αυτό το πλάνο βλέποντας τον Ολυμπιακό τόσα χρόνια να κάνει πολλές φάσεις και να σκοράρει συνέχεια, έχοντας μάλιστα στην αμάδα του έναν από τους καλύτερους φορ που έχουν περάσει ποτέ από την Ελλάδα. Τον Ελ Αραμπί…

Όμως λίγο οι καταστάσεις λόγο Κορωνοϊού και οι απουσίες λόγο Κόπα Άφρικα, λίγο η μεγάλη κόπωση των ποδοσφαιριστών που παίζουν στο κόκκινο εδώ και δυο χρόνια, αλλά και τους τραυματισμούς, έχουν αναγκάσει τον προπονητή, να αλλάξει τα πλάνα του και να έχει ρίξει το μεγαλύτερο βάρος στην σωστή αμυντική λειτουργία.

Ιδανική επιλογή…

Το ιδανικό βέβαια είναι να έχεις την ισορροπία καις τις δυο γραμμές, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχεις και τους κατάλληλους χαφ και ο Ολυμπιακός χωρίς τον Ακιμπού στα τελευταία παιχνίδια, τον μεγάλο απόντα Κώστα Φορτούνη και τον Βαλμπουενά στα 37του δεν μπορεί να είναι τόσο καλός δημιουργικά. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το κομμάτι πάσχει σε μεγάλο βαθμό φέτος.

Έτσι η φιλοσοφία του Μαρτίνς είναι να μη δεχτούμε γκολ και βλέπουμε. Κάτι που ίσως τον βοηθήσει σημαντικά στα δυο παιχνίδια με την Αταλάντα και να φέρει αποτελέσματα που θα τον βοηθήσουν και με λίγη τύχη να συνεχίσει στην Ευρώπη.

Άλλωστε κακά τα ψέματα το πρωτάθλημα το έχει κάνει δικό του, οπότε κάποια πειράματα δεν βλάπτουν. Βέβαια όλα και όλοι κρίνονται από τα αποτελέσματα, όμως αν ο Ολυμπιακός πάρει τον τίτλο και αποκλείσει την Αταλάντα τότε τι θα έχουμε να πούμε;

Φυσικά και αν στραβώσει κάτι μετά εκ των υστέρων θα λέμε ότι όλα ήταν μια ιδέα και ένα πείραμα που δεν πέτυχε. Έτσι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο…..