Ξανά βρήκαν… χαρακτήρα!

Ομάδα εκ νέου με χαρακτήρα ήταν ο χθεσινός Ολυμπιακός. Αυτό το στοιχείο μας είχε λείψει τα τελευταία δύο χρόνια. Όχι, δεν λέω κάτι λάθος. Μην παρασύρεστε από το περσυνό καλό ξεκίνημα. Αυτό έγινε λόγο παικτών κυρίως. Δεν αμφισβητώ τις ικανότητες του Ντέιβιντ Μπλάτ, όμως στην ομάδα που λέγετε Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να δέσει. Άλλη φιλοσοφία, άλλη τακτική και όσο έχει η ομάδα τους Σπανούλη, Πρίντεζη, Παπανικολάου δεν μπορεί κανείς να αλλάξει ρότα σε αυτή την ομάδα. Έτσι μας οδήγησαν σε επιτυχίες και όσο παίζουν έτσι θα μας ξανά οδηγήσουν.

Είχα πει και πιο παλιά άλλωστε ότι ο Ολυμπιακός όσοι παίκτες και να έρθουν η φιλοσοφία και η τακτική ήταν εκείνη που εγκλώβιζε τους παίκτες. Όχι γιατί ήταν λάθος, αλλά διότι ήταν λάθος να εφαρμοστεί σε μία ομάδα όπως ο Θρύλος. Όταν τόσα χρόνια ζούμε για να τρέχουμε, για να παίζουμε άμυνα, για να νικάμε τα παιχνίδια μέσα από την άμυνα, όταν τόσα χρόνια ζούμε από το Πικ’ Ν Ρολ δεν μπορεί ξαφνικά να αλλαχτεί. Το μόνο που μπορεί να υπάρχει εναλλακτικό πλάνο. Κάτι που δεν έγινε. Κάθε προπονητής ξεχωριστός. Εμείς όμως πρέπει να φέρνουμε προπονητές οι οποίοι θα μπορούν να δουλέψουν στην φιλοσοφία της ομάδας και όχι η ομάδα στην φιλοσοφία του.

POPULAR POST

Σλούκας μοιραίος, Αταμάν φευγάτος!

Πάμε τώρα στα αγωνιστικά με την Βαλένθια και το τι είδαμε. Επιτέλους λοιπόν είδαμε την ομάδα να παίζει με ενθουσιασμό και να χαίρετε το παιχνίδι της. Είδαμε τον Σπανούλη να παίζει λες και είναι 30 χρονών. Τι έγινε μέσα σε μία εβδομάδα ξαφνικά; Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Έφυγε ο προπονητής ο οποίος ξανά λέω είναι πολύ σπάνιος άνθρωπος, καλοσυνάτος αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσε να δέσει σε εμάς. Με το που αποχώρησε λοιπόν το κλίμα άλλαξε και ο πλέον (προσωρινός;) coach Κεμζούρα έκανε τα αυτονόητα. Στηρίχτηκε στην παλιά καραβάνα αυτής της ομάδας και δεν χρησιμοποίησε όλους τους παίκτες επειδή υπάρχουν. Τσέρι είναι τελειωμένος. Φάνηκε και εχθές αυτό. Έβαλε λοιπόν στην εξίσωση τον Αντώνη Κόνιαρη και μάλιστα κέρδισε και πολλά από τον νεαρό Γκαρντ.  Πίεση, κλεψίματα, ενθουσιασμό, θράσος είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που βρήκαν τον Λιθουανό προπονητή να εισπράττει από τον Κόνιαρη.

Από κει και πέρα Πάντερ – Πόλ θεωρώ ότι είναι παίκτες που είδη δίνουν και μπορούν να δώσουν ακόμα περισσότερα. Θα σταθώ όμως στον Κέβιν Πάντερ. Ο Αμερικανός «μπομπέρ» του Θρύλου επί Μπλατ ήθελε μία μπάλα μόνος του. Με την Βαλένθια κόπηκε αυτό. Έπαιξε για την ομάδα και όχι η ομάδα για εκείνον. Στοιχείο που πάλι όμως δεν τον σταμάτησε ώστε να κάνει ζημιά στους Ισπανούς. Οι 12 πόντοι που έβαλε και οι 4 ασιστ που μοίρασε δείχνουν σημάδι για το πόσο απλό έκανε το παιχνίδι του με τις «νυχτερίδες».

Από την άλλη ο Μπράντον Πόλ έβγαλε τέτοιες άμυνες και πάθος που έφταναν και περίσσευαν για να βοηθήσει την ομάδα. Ο Αμερικανός βοήθησε σε έναν τομέα που μπορεί να συνεισφέρει. Το μπάσκετ δεν είναι μόνο επίθεση όσους βάλουμε και όσους φάμε. Κάποτε είχε πει ένας «για μένα το παιχνίδι παίζετε μόνο με την επίθεση. Όσους φάμε και όσους βάλουμε, αρκεί να βάλουμε μισό πόντο παραπάνω». Για μένα αυτό πρακτικά είναι λάθος. Κάτι τέτοιο πήγε να κάνει και ο coach Μπλάτ αλλά δεν μπορεί να βγει. Δεν γίνεται πάντα να είναι on fire η ομάδα. Δεν μπορεί πάνα να βάζει 100 και αν τρώει 99. Αυτό αμιγώς είναι απίθανο. Κάποτε πήγε να το κάνει ο Πίνι Γκέρσον και απότυχε παταγωδώς. Πλέον η ιστορία μας δίδαξε ακριβώς αυτό  που είχαμε ζήσει και τότε.

Και για το τέλος άφησα το τι χρειάζεται η ομάδα και η χρονιά δεν έχει χαθεί. Παίχτες υπάρχουν να χτυπήσει ακόμα την χρονιά και μην ξεχνάμε ότι έρχονται και τα κοψίματα του ΝΒΑ σε λίγες μέρες. Είδη έχουν αρχίσει αλλά για την ώρα δεν έχουν κοπεί βαρβάτα ονόματα.

Εν ολίγοις; Ρούμπιτ, Μπόλντγουιν και εννοείτε Τσέρι δεν έχουν θέση στην ομάδα. Αντί για τον Τσέρι όπως ορθά έπραξε ο Λιθουανός αναβαθμίζεις σε ποιο ενεργό ρόλο τον Κόνιαρη, παίρνεις έναν γκαρντ και ένα «5άρι». Αν έρθουν οι σωστές κινήσεις όλα μπορούν να αλλάξουν. Θα αναρωτιέστε γιατί δεν έβαλα τον Χαπ. Ο νεαρός Αμερικανός που ήρθε απευθείας από το κολέγιο στα σαλόνια της Ευρωλίγκας δείχνει θετικά δείγματα στις προπονήσεις. Κάτι άλλωστε που δεν έχει περάσει απαρατήρητο. Θα μείνει όπως φαίνεται και θα δουλέψουν πάνω του. Έχει το μέλλον μπροστά του. Κάποτε και ο Μιλουτίνοφ SOFT ήταν αλλά δούλεψε και πλέον δίκαια συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους center της Ευρώπης.