Χιλιάδες χυδαία συνθήματα κατά παικτών και οικογενειών στο ΟΑΚΑ. Υπάρχει κράτος ή είναι όλα ανεκτά στο όνομα της «έδρας» και του «πάθους»;

Κύριε Γιάννη Βρούτση, χτες Παρασκευή δεν έγινε απλώς ένα ντέρμπι πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ. Έγινε ακόμη μια χυδαία επίθεση σε κάθε έννοια πολιτισμένου αθλητισμού. Και τί δεν άκουσαν οι παίκτες και οι προπονητές του Ολυμπιακού… και κυρίως οι μανάδες τους. Αμέτρητα συνθήματα ακούστηκαν συντονισμένα από χιλιάδες στόματα, χωρίς καμία αναστολή, χωρίς ίχνος ντροπής.

Μέσα σε αυτή τη «ζούγκλα», ο Ολυμπιακός έπαιξε μπάσκετ και νίκησε. Αλλά ποιος νίκησε την αλητεία; Ποιος εκπροσωπεί το κράτος σε τέτοιες στιγμές για να δείξει ότι υπάρχουν όρια;

Θα υπάρξουν συνέπειες ή θα μείνει πάλι ατιμώρητη η ντροπή; Το να βρίσεις έναν παίκτη ή έναν προπονητή μπορεί να θεωρείται «κομμάτι του πάθους». Το να βρίζεις οικογένειες, μανάδες, νεκρούς, είναι βία και η ανοχή της συνιστά συνενοχή.

Κύριε Βρούτση, ο ρόλος σας δεν είναι διακοσμητικός. Δεν αξίζει η σιωπή σε όσους κράτησαν αξιοπρέπεια κάτω από πρωτοφανή προσβολή. Αν δεν τιμωρηθεί κανείς, τότε όλα επιτρέπονται. Και όταν όλα επιτρέπονται, τίποτα δεν σώζεται.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ