Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η ισραηλινή συμμετοχή, δεκάδες οργανώσεις, καλλιτέχνες και πολίτες από ολόκληρη την Ευρώπη ζήτησαν τον αποκλεισμό του Ισραήλ από τη Eurovision, κατηγορώντας την κυβέρνησή του για εγκλήματα πολέμου.

Η Eurovision του 2024 στη Σουηδία δεν θα μείνει στην ιστορία για τα φώτα της σκηνής ή για την καινοτομία της παραγωγής. Θα μείνει, κυρίως, ως η χρονιά που η μουσική λύγισε από το βάρος της γεωπολιτικής. Και στο επίκεντρο αυτού του μεταβαλλόμενου κλίματος βρέθηκε η 20χρονη τραγουδίστρια του Ισραήλ, Έντεν Γκολάν, η οποία κατήγγειλε δημόσια πως βίωσε μια «τραυματική εμπειρία», μιλώντας ανοιχτά για απειλές θανάτου, απομόνωση και «εχθρική συμπεριφορά» από άλλους συμμετέχοντες – μεταξύ των οποίων και η Ελληνίδα εκπρόσωπος Μαρίνα Σάττι.

Το παρασκήνιο: από τη Γάζα στη Μάλμε

Η περσινή Eurovision διεξήχθη υπό τη βαριά σκιά του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας. Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η ισραηλινή συμμετοχή, δεκάδες οργανώσεις, καλλιτέχνες και πολίτες από ολόκληρη την Ευρώπη ζήτησαν τον αποκλεισμό του Ισραήλ, κατηγορώντας την κυβέρνησή του για εγκλήματα πολέμου. Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU), παρά τις πιέσεις, αρνήθηκε να αποκλείσει τη χώρα, με τη δικαιολογία πως ο διαγωνισμός δεν είναι πολιτικός.

Απολαμβάνει το γεύμα της η εκθαμβωτική Μπέριλ ΜακΚίσικ! (pics)
Απολαμβάνει το γεύμα της η εκθαμβωτική Μπέριλ ΜακΚίσικ! (pics)

Το τίμημα της πολιτικής παρουσίας σε έναν “μη πολιτικό” θεσμό

Η Έντεν Γκολάν δεν είναι πολιτικός. Είναι μια 20χρονη τραγουδίστρια με καταγωγή από τη Ρωσία, που μεγάλωσε στο Τελ Αβίβ και επιλέχθηκε από το KAN (τη δημόσια ραδιοτηλεόραση του Ισραήλ) για να εκπροσωπήσει τη χώρα σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού. Κι όμως, βρέθηκε να σηκώνει – θέλοντας και μη – το βάρος μιας εθνικής πολιτικής που αμφισβητείται έντονα διεθνώς. Η συμμετοχή της τραγουδιόταν σαν ερωτική μπαλάντα, όμως οι στίχοι της αρχικής εκδοχής (“October Rain”) παραπέμπαν ευθέως στη σφαγή της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Τελικά, κατόπιν πιέσεων της EBU, οι στίχοι άλλαξαν και το τραγούδι μετονομάστηκε σε «Hurricane».

Όμως η καχυποψία δεν έφυγε. Το τραγούδι παρέμεινε υπό αμφισβήτηση – όχι για τη μουσικότητά του, αλλά για το τι εκπροσωπούσε. Και η ίδια η Γκολάν, σύμφωνα με δηλώσεις της, έγινε αποδιοπομπαίος τράγος όχι μόνο για το κοινό αλλά και για τους άλλους συμμετέχοντες.

«Μόνο τέσσερις χώρες ήταν φιλικές μαζί μου. Οι περισσότερες δεν μου μιλούσαν καν. Κάποιοι μου έλεγαν ‘μην πλησιάζεις’. Ορισμένοι με απέφευγαν επιδεικτικά», είπε.

«Η πιο αποκρουστική συμπεριφορά; Διάλεξε: Ιρλανδία, Ελλάδα ή Ολλανδία».

Η δήλωσή της για τη Μαρίνα Σάττι προκάλεσε αίσθηση. Μέχρι στιγμής, η Ελληνίδα εκπρόσωπος δεν έχει σχολιάσει επίσημα. Πηγές κοντά στην αποστολή αναφέρουν ότι δεν υπήρξε άμεση σύγκρουση, ωστόσο επιβεβαιώνουν ότι «το κλίμα στα παρασκήνια ήταν βαρύ και πολύ φορτισμένο».

Το τίμημα της υπερηφάνειας – και της πολιτικής εκμετάλλευσης

Αναμφίβολα, η Έντεν Γκολάν στάθηκε στη σκηνή με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία. Παρά τις αντιδράσεις, κατέκτησε την 5η θέση στον τελικό, με ισχυρή στήριξη από την τηλεψηφοφορία. Για πολλούς στο Ισραήλ, η Γκολάν έγινε σύμβολο ανθεκτικότητας. Για άλλους στην Ευρώπη, ήταν η φωνή μιας κρατικής προπαγάνδας που βρήκε πάτημα στη λάμψη της Eurovision. Και για την ίδια; Ίσως κάτι ενδιάμεσο.

«Έχω υποστεί τραύμα. Όμως βγήκα πιο δυνατή. Θα το έκανα ξανά», δήλωσε.

Η εμπειρία της, όμως, αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο: ότι η Eurovision, όσο και να προσπαθεί να παρουσιάζεται ως «απολιτική», είναι ένας καθρέφτης της εποχής της. Όπως το 1974 με το “Waterloo” και την ένταξη της Σουηδίας στην ευρωπαϊκή ταυτότητα. Όπως το 1993 με τα Βαλκάνια και τις αιματηρές ανεξαρτησίες. Όπως το 2022 με την Ουκρανία και τη νίκη του «Stefania». Η σκηνή της Eurovision δεν μπορεί να μένει εκτός Ιστορίας.

Ηθικά ερωτήματα για την εποχή της πολωμένης πολιτιστικής συνείδησης

Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν η μουσική μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη από την πολιτική – αυτό έχει απαντηθεί. Το ερώτημα είναι αν ο διαγωνισμός μπορεί να διατηρήσει την ηθική του υπόσταση, χωρίς να μετατραπεί σε εργαλείο πολιτικών συμφερόντων ή σε πλατφόρμα καταγγελίας που τελικά τιμωρεί αθώους καλλιτέχνες. Όπως είπε ένας από τους συμμετέχοντες:

«Δεν φταίνε οι καλλιτέχνες για τις αποφάσεις των κυβερνήσεων. Αλλά όταν μια κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον καλλιτέχνη ως πρεσβευτή, ο καλλιτέχνης παύει να είναι απλώς καλλιτέχνης».

Η περίπτωση της Έντεν Γκολάν είναι ένα σύμβολο αυτής της συγκυρίας. Δεν είναι ούτε ηρωίδα ούτε εχθρός. Είναι μια νέα γυναίκα που βρέθηκε στον πυρήνα μιας πολιτικής καταιγίδας. Το αν η συμμετοχή της στη Eurovision ήταν πράξη πολιτιστικής αντίστασης ή πράξη πολιτικής εκμετάλλευσης θα το κρίνει η Ιστορία. Το σίγουρο είναι ότι, για τη φετινή Eurovision, η μουσική δεν ακούστηκε ποτέ ανεξάρτητα από τον πόλεμο.

Πηγή: newpost.gr

Thrylos24.gr

To thrylos24.gr είναι δίπλα σε κάθε άθλημα και κάθε στιγμή του Ολυμπιακού. Είτε πρόκειται για μπάλα ποδοσφαίρου είτε για μπάλα μπάσκετ, είτε για το παρκέ του βόλεϊ, αλλά και για κάθε άθλημα και κάθε είδηση του ερασιτέχνη.

Με καθημερινά blogs που καλύπτουν όλο το φάσμα του «ερυθρόλευκου» οργανισμού, με ζωντανές εκπομπές που τις έχετε αγκαλιάσει από την πρώτη στιγμή και φυσικά με όλη την επικαιρότητα από τον αθλητισμό και όχι μόνο. Thrylos24.gr, Το Νο.1 «ερυθρόλευκο» σάιτ που αγκαλιάσατε από την πρώτη στιγμή είναι εδώ, έτοιμο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής και όπου χτυπάει η καρδιά του Ολυμπιακού.

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24