Σπανούλης: «Το να σκοτώσω το ένστικτο του παίκτη ήταν το πιο δύσκολο για μένα» (vid)

Για το τι τον δυσκόλεψε περισσότερο στη μετάβαση από παίκτης σε προπονητής: «Το να σκοτώσω το ένστικτο του παίκτη. Πρέπει να σκοτώσεις τον παίκτη που έχεις μέσα σου και αποφάσισα να το κάνω αμέσως μόλις ξεκίνησα να είμαι προπονητής. Πρέπει να διδάσκεις, να είσαι υπομονετικός και να βλέπεις τη βελτίωση των παικτών σου. Δεν μπορείς να λες ’αν ήμουν εγώ θα είχα δει αυτή την πάσα».

Για το αν κοουτσάρει όπως θα ήθελε να τον κοουτσάρουν: «Κοουτσάρω όπως κάποιοι παλιοί προπονητές μου που θαυμάζω και προσπαθώ να μην κάνω όσα δεν μου άρεσαν από προπονητές. Ήμουν αρχηγός σχεδόν σε όλη τη ζωή μου και ξέρω τι πρέπει να ακούν οι παίκτες και τι όχι. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημά μου».

Για το πώς συνδέεται με παίκτες που είναι άλλης γενιάς: «Προσπαθώ να καταλάβω τις διαφορετικές συνήθειες και τον διαφορετικό τρόπο σκέψης, είναι κάτι που μου αρέσει, γιατί βελτιώνομαι από τη νέα γενιά. Είναι διαφορετική, αλλά είναι πολύ σημαντικό για εμένα να ακούς τον καθένα και να μαθαίνεις από αυτόν».

Με ποιους celebrities θα δειπνούσε: «Μάικλ Τζόρνταν, Ντένζελ Ουάσιγκτον και Αλ Πατσίνο».

Το ελληνικό φαγητό που του λείπει: «Μουσακάς, παστίτσιο, γεμιστά, γιουβαρλάκια. Τρώω περισσότερο έξω και όποτε έρχεται η σύζυγός μου προσπαθεί να μου φτιάξει κάποια από αυτά».

Αγαπημένη ταινία: «The Godfather».

Τι τον βοηθάει εκτός μπάσκετ: «Το να μιλάω με τα παιδιά. Μου λείπουν εδώ στο Μονακό. Μου λείπει και η γυναίκα μου. Είμαι οικογενειάρχης και θέλω να δώσω όλη μου τη ζωή στα παιδιά μου. Πέρα από αυτό, μου αρέσει να βλέπω μπάσκετ, παιχνίδια, ποδόσφαιρο μερικές φορές, ή να πάω σε κάποιο εστιατόριο».

Αν βλέπει highlights του: «Όχι, πρόσφατα έδειξα στα παιδιά μου τον ημιτελικό του 2015 και τον ημιτελικό του 2012, για να τους κάνω να καταλάβουν ότι δεν είναι όλα εύκολα και ωραία στο μπάσκετ. Όταν έβλεπα τον εαυτό μου ήθελα να κλείσω την τηλεόραση, αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε να βλέπουμε το παιχνίδι».

Για το τι απολαμβάνει περισσότερο στο μπάσκετ: «Όταν νικάς κάτι, αδειάζεις. Ο δρόμος για να φτάσω μέχρι το τέλος και να έρθει η επιτυχία είναι αυτά με έκαναν χαρούμενο και περήφανο».

Για το πόσα λεπτά συμμετοχής θα έπαιζε τώρα: «Δύο πεντάλεπτα ή εξάλεπτα. Σίγουρα θα έβαζα μερικά τρίποντα».