Σλούκας: Όταν ο λόγος γίνεται… αυτογκόλ!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κώστας Σλούκας, ο MVP στις δηλώσεις, που τρώει... πάγκο στην αυτοκριτική, όταν τα τρίποντα χάνουν στόχο, αλλά τα βέλη βρίσκουν πάντα τον Μπαρτζώκα.
Ο Κώστας Σλούκας μίλησε ξανά. Και μίλησε πολύ…. Στη συνέντευξή του στον Ντέμη Νικολαΐδη, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού χαρακτήρισε τη φετινή χρονιά «πλήρως αποτυχημένη» λόγω της απώλειας της EuroLeague και του πρωταθλήματος, τίτλους που κατέληξαν στα χέρια της Φενέρμπαχτσε και του Ολυμπιακού αντίστοιχα. Ως εδώ, όλα θεμιτά. Η αυτοκριτική όμως έμεινε στα ρηχά, ενώ η κριτική προς τρίτους… ανέβηκε στα κόκκινα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο Σλούκας δεν παρέλειψε για ακόμη μια φορά να ρίξει τα βέλη του προς τον Γιώργο Μπαρτζώκα, βρίσκοντας αφορμή στο χαμένο τελικό της Euroleague (79-78) από τη Ρεάλ. Το τακτικό κομμάτι, είπε, ήταν η αιτία. Όχι η δική του απόδοση, που έμεινε πολύ κάτω από τις προσδοκίες. Κι εδώ είναι το βασικότατο πρόβλημα, η έλλειψη ουσιαστικής αυτοκριτικής. Γιατί, όσο κι αν θέλει κάποιος να δείξει ότι «λέει τα πράγματα όπως είναι», η μονομερής απόδοση ευθυνών μυρίζει άλλοθι.
Σλούκας: Ο στόχος του, από όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό!
Η αλήθεια είναι πως ο Σλούκας, με όσα λέει και κάνει από τη μέρα που έφυγε από τον Ολυμπιακό, μοιάζει να επιδιώκει να γίνει αρεστός στους αντί-Ολυμπιακούς. Για τους φίλους του Θρύλου έχει μετατραπεί σε κόκκινο πανί. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Αν είχε επιλέξει το δρόμο της σιωπής, της αξιοπρέπειας και της προσήλωσης στο παρκέ, σήμερα θα απολάμβανε σεβασμό από όλους.
Φανταστείτε το, να φεύγεις από τον Ολυμπιακό χωρίς αιχμές, να παίζεις σπουδαίο μπάσκετ στον Παναθηναϊκό, να κατακτάς την EuroLeague ως MVP του τελικού με 25 πόντους και το πρωτάθλημα με εκρηκτικό πρώτο ημίχρονο στον τελευταίο αγώνα. Να μη λες κουβέντα. Οι πράσινοι θα σε λάτρευαν, οι κόκκινοι θα αναγνώριζαν, έστω σιωπηλά, το λάθος τους. Ακόμη και οι ουδέτεροι θα σε σέβονταν… Η έξυπνη επιλογή αυτή είναι.
Αντ’ αυτού, ο Σλούκας ακολουθεί την οδό της μικροψυχίας. Οι συνεχείς δηλώσεις κατά του Ολυμπιακού, των Προέδρων, αλλά και του πρώην προπονητή του μειώνουν την ίδια του την εικόνα. Θυμίζουν περισσότερο πίκρα που δεν ξεπεράστηκε, παρά ώριμη τοποθέτηση ενός έμπειρου αθλητή. Το αποτέλεσμα ποιο είναι; Ένα παράδειγμα προς αποφυγήν για κάθε αθλητή που θέλει να αφήσει πίσω του μια καριέρα με σεβασμό και κύρος.
Το μπάσκετ, όπως και η ζωή, έχει νικητές και ηττημένους. Αυτό που μένει όμως στο τέλος δεν είναι μόνο οι τίτλοι, αλλά και το πώς φέρθηκες. Ο σεβασμός κερδίζεται με τη στάση σου, όχι με τις δηλώσεις σου. Και ο Σλούκας, παρά το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, φαίνεται να το ξεχνά.
Στο φινάλε της καριέρας του, μια απλή δήλωση ευχαριστίας προς τους φιλάθλους όλων των ομάδων που υπηρέτησε θα μπορούσε να κλείσει το κεφάλαιο με τον πιο αξιοπρεπή τρόπο. Μέχρι τότε, όμως, κάθε λέξη που επιλέγει να πει μοιάζει περισσότερο με αυτογκόλ στην ίδια του την υστεροφημία.
Ο Σλούκας παραμένει ένας ταλαντούχος παίκτης. Αλλά στο παιχνίδι της δημόσιας εικόνας, πρέπει να μάθει πως μερικές φορές η καλύτερη τακτική είναι… η σιωπή.