Σαν σήμερα μας “αρρώστησε”…

Στο τέλος της σεζόν 2010-11, ο Ολυμπιακός αποφάσισε να αλλάξει “πλάνο”. Από μία ομάδα με τεράστιο μπάτζετ και με ονόματα που… τρόμαζαν (Παπαλουκάς,  Βούισιτς,  Κλέιζα, Τσίλντρες,  Σπανούλης,  Μπουρούσης κτλ), με απόφαση των Αγγελόπουλων,  ο Θρύλος άλλαξε ρότα,  έριξε τους “προϋπολογισμούς” και έχτισε ενόψει της σεζόν 2011-12 ένα άκρως νεανικό ρόστερ υπό την αιγίδα του “δάσκαλου” Ίβκοβιτς… 

Κρατώντας ουσιαστικά μόνο τους “διόσκουρους” Σπανούλη-Πρίντεζη στο ρόστερ του και επενδύοντας σε νεαρούς Έλληνες (βλέπε Σλούκα,  Παπανικολάου, Μάντζαρη κτλ) και “άσημους” ξένους (βλέπε Χάινς,  Άντιτς κτλ). Από ένα μπάτζετ λοιπόν της τάξης των 40 εκ. το  2011, ο Θρύλος ουσιαστικά έπεσε… στα (μάξιμουμ) 10 εκ.  και όπως καταλαβαίνετε στην Euroleague κανείς δεν του έδινε τύχη… Η σεζόν ξεκίνησε… όπως αναμενόταν. Πολύ μέτρια…

POPULAR POST

Σλούκας μοιραίος, Αταμάν φευγάτος!

Ο Θρύλος την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου προκρίθηκε σαν 4ος (!)  στο (τότε) top 16 αλλά εκείνη τη χρονική στιγμή… το τσιπάκι άλλαξε. Ο ερχομός των “αποτυχημένων” σε Μπασκόνια και Παρτιζάν αντίστοιχα, Ντόρσεϊ και Λο,  απογείωσε την ομάδα, οι Σπαν-Πρίντ ξεκίνησαν να κάνουν όργια,  οι πιτσιρικάδες “πήραν μπρος”,  ενώ οι ξένοι εργάτες έδιναν τα πάντα.  Ξαφνικά ο Ολυμπιακός μετετράπει σε μία καλοκουρδισμένη μηχανή που όχι μόνο έφτασε στα προημιτελικά, αλλά κατάφερε με μειονέκτημα έδρας να περάσει την (μεγάλη τότε) Σιένα και να φτάσει στο F4!!!

Τότε άπαντες συμφώνησαν πως οι ερυθρόλευκοι είχαν κάνει μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ έκπληξη με την παρουσία τους και μόνο στο F4 της Κωνσταντινούπολης… Που να ήξεραν τι τους περίμενε…

Ο Θρύλος το διήμερο 11-13/5 του 2012, “άλλαξε το μπάσκετ”… Ο πρωτοποριακός και μοντέρνος (για την εποχή) τρόπος που έπαιξε σε άμυνα και επίθεση,  καθιερώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη για τα επόμενα χρόνια!

Με πάθος που ξεχείλιζε,  άμυνα που τσάκιζε κόκαλα,  άριστη τακτική  καθοδήγηση από τον Σέρβο δάσκαλο και βέβαια με τους δύο αρχηγούς του ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ,  κατάφερε και νίκησε με 68-64 την Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό,  φτάνοντας σε ακόμα εναν τελικό Ευρωλίγκας (είχε πάει και το 2010)…

Και κάπως έτσι φτάσαμε στην ιστορική και αξιομνημόνευτη Κυριακή 13 Μαΐου του 2012… Τα 10 εκ. μπάτζετ κόντρα στα 40+ εκ. της ΤΣΣΚΑ… Ο Τεόντοσιτς κόντρα στον…  Μάντζαρη. Ο Κιριλένκο κόντρα στον… Παπανικολάου. Ο Σβεντ κόντρα στον… Σλούκα. Ο Κρίστιτς κόντρα στον… Χάινς… Ο Σισκάουσκας κόντρα στον… Άντιτς… Καταλαβαίνετε νομίζω τις διαφορές… Καταλαβαίνετε την διαφορά στο επίπεδο και στο status των δύο ομάδων…

Κι όμως. Κι όμως,  ο Θρύλος μας “αρρώστησε” εκείνο το απόγευμα! Σε ένα παιχνίδι όπου η ΤΣΣΚΑ προηγείτο επί 39′,  φτάνοντας ακόμα και στο υπέρ της +19 (στο 28′!),  τα τρομερά μωρά του Ντούντα,  έκαναν την μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Βασικά έκαναν την μεγαλύτερη έκπληξη της ιστορίας!

Με το αείμνηστο,  συγκλονιστικό πεταχτάρι του Γιώργου Πρίντεζη, σε σχεδόν “νεκρό χρόνο”,  κέρδισαν με 61-62 τους Ρώσους, παίρνοντας το πιο μάγκικο Ευρωπαϊκό (τότε ήταν το 2ο,  την επόμενη σεζόν το 2013, ήρθε και το 3ο!),  έγραψαν ιστορία,  μετέτρεψαν την Κωνσταντινούπολη στην “Πόλη των πιο γλυκών ερυθρολεύκων αναμνήσεων”,  ενώ εκείνη την μέρα ξεκίνησαν να γίνονται ο κακός δαίμονας,  ο κακός συγγενής,  όχι μόνο της ΤΣΣΚΑΣ (αλλάζουν εσώρουχο όταν αντιμετωπίζουν τον Ολυμπιακό στα F4, έχοντας ήδη 0/4!!!) αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης και ειδικά των πλούσιων ομάδων….

Εκείνη την μέρα,  δεν υπάρχουν λόγια,  δεν υπάρχουν “τίτλοι” για να περιγράψουν την ιστορικότητά της,  το μεγαλείο της και βέβαια τα συναισθήματα μας. “Μας αρρώστησε”,  “άλλαξε το μπάσκετ” και τόσα πολλά,  που θα μπορούσα να σας γράφω μέχρι αύριο…

Εκείνη η ημέρα,  η τεστοστερόνη του κάθε λογής Ολυμπιακού ανά την υφήλιο, νομίζω έφτασε στα υψηλότερα επίπεδά της… Αν και αμφιβάλλω,  πραγματικά εύχομαι να υπάρξει η ημέρα (και μια αντίστοιχη ερυθρόλευκη επιτυχία) , που τα επίπεδά της, έστω να πλησιάσουν,  στα ιστορικά υψηλά επίπεδα εκείνου του απογεύματος…