“Γιατί είμαι Ολυμπιακός;” , με τα μάτια του αδερφού μου

Με αφορμή τα 94 χρόνια ιστορίας του συλλόγου της καρδιάς μας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μία παράξενη ιστορία από το παρελθόν που λίγο πολύ θα ξυπνήσει σε όλους σας μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια. Η ιστορία δε διαδραματίζεται ούτε στο Φάληρο, ούτε στην Καστέλα, ούτε καν κοντά στην ευρύτερη περιφέρεια Πειραιά.  Θα σας ταξιδέψω στο όχι και τόσο μακρινό 2001 σε ένα ορεινό χωριό του νομού Σερρών, στο Αηδονοχώρι όπου μεγάλωνε ένα μικρό τερατάκι “άρρωστο” με τον Ολυμπιακό.

Κάνοντας μία σύντομη αναδρομή του τι έγινε τη χρονιά εκείνη στο κύπελλο ο Ολυμπιακός είχε σκορπίσει τους αντιπάλους του στους πέντε ανέμους στο δρόμο για τον τελικό, φιλοδωρώντας τον Παναθηναϊκό με 4 τεμάχια μέσα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας και την ΑΕΚ με άλλα 6 μέσα στο ΟΑΚΑ. Και φτάνουμε τώρα στον τελικό με τον ΠΑΟΚ στις 12 Μαΐου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

POPULAR POST

Δεν το χωνεύει ο Τζέκο με τίποτα: «Αν είσαι τυχερός…»

Ο μικρός Θανάσης, δεν είχε συμπληρώσει καλά καλά το δέκατο έτος της ηλικίας του και περιμένει πως και πως εκείνη τη μέρα. Όντας ένα παιδί που κατοικεί στη Βόρεια Ελλάδα έχουν ξεκινήσει ήδη τα πειράγματα στο σχολείο αφού ήταν ο μοναδικός Ολυμπιακός μέσα στην τάξη του. Ο Θανασάκος όμως δεν ήταν σαν όλα τα άλλα παιδάκια, τα έβαζε με άλλους δέκα. Λοιπόν φτάνει η μέρα του τελικού και παίζει με τα υπόλοιπα παιδιά στην πλατεία του χωριού δίπλα από την καφετέρια του μπαμπά του, στην οποία “δεν έπεφτε καρφίτσα” από τα άτομα που είχαν έρθει για να παρακολουθήσουν τον τελικό. Ξεκινάει το ματς και ο μικρός Θανάσης έπαιζε ακόμα στην πλατεία, ώσπου ακούει “ΓΚΟΟΛ” και σπεύδει να δει από κοντά το τι γίνεται. 1-0 ο ΠΑΟΚ στο 4′.  Ο μικρός Θανάσης μη μπορώντας να συγκρατηθεί από τα νεύρα του και τους πανηγυρισμούς των θαμώνων του μαγαζιού αρπάζει ένα μαδέρι που βρίσκει έξω από το μαγαζί και το χτυπά με μανία στο δρόμο. Πριν βγει το ημίχρονο ο ΠΑΟΚ διπλασιάζει τα τέρματά του και ο Θανάσης αποχωρεί για το σπίτι απογοητευμένος να δει το υπόλοιπο παιχνίδι από την τηλεόρασή του, το έδειχνε το Alter τότε. Ξεκινάει το δεύτερο μέρος και γίνεται το 3-0 μέσα σε δύο λεπτά και ξεσπά σε κλάματα. Πριν το 75 μειώνει σε 3-1 ο Ολυμπιακός και πάνω που αναπτερώνεται το ηθικό του γίνεται το 4-1 μέσα σε λίγα λεπτά και ο μακρυμάλλης μέχρι τότε Θανάσης είναι μπροστά στην τηλεόραση και με το ψαλίδι αρχίζει κόβει άτσαλα το μαλλί του από τη ρίζα. Μόλις αντίκρυσε η γιαγιά του αυτή την αποτρόπαιη εικόνα παίρνει αμέσως τηλέφωνο τον μπαμπά του, αφήνει το μαγαζί και γυρίζει στο σπίτι, αρπάζει μια αγκαλιά το μικρό Θανάση που είχε τελειώσει το έργο του και τον πάει στην κρεβατοκάμαρά του. Ο μικρός Θανάσης δε μιλούσε, τα μάτια του ήταν μονίμως βουρκωμένα όμως και το μέτωπό του είχε αρχίσει να καίγεται από πυρετό. Ο πατέρας του αρχίζει και του ψιθυρίζει στο αυτί του ότι αυτός φταίει, δεν έπρεπε να τον κάνει Ολυμπιακό και κάτι άλλα τέτοια χαζά ότι δε θα ξαναδεί μπάλα. Φυσικά αυτό δεν έγινε και ο μικρός Θανάσης συνέχισε να είναι δίπλα στην ομάδα σε χαρές και λύπες. Φυσικά δεν έλειψαν οι επεισοδιακές ήττες, αυτές οι επώδυνες ξέρετε, εκείνη όμως την πρώτη του θα τη θυμάται για πάντα, όπως θα τη θυμάμαι κι εγώ ή εσείς.

Ελπίζω η ιστορία του μικρού Θανάση να λειτουργήσει σαν εφαλτήριο για όλους εσάς έτσι ώστε να θυμηθείτε μαζί μας την εποχή που ήσασταν παιδιά και πανηγυρίζατε ή κλαίγατε για τον Ολυμπιακό μας. Για την ιστορία τώρα, ο μικρός Θανάσης μεγάλωσε και είναι δίπλα στην ομάδα όπως ήταν πάντα, είναι το κουμπαράκι μου και τον αγαπώ πολύ. Και να θυμάστε αδέρφια μου, υπάρχουν δύο μεγάλες αγάπες που μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο, η αγάπη ενός γονιού προς το παιδί του και η αγάπη του παιδιού αυτού προς την αγαπημένη του ομάδα. Σχέσεις αγνής αγάπης με δεσμούς τόσο δυνατούς που σου επιτρέπουν πολλές φορές να πεις και μια κουβέντα παραπάνω χωρίς να χαλάσει η μαγιά, γιατί η πραγματική αγάπη είναι ο σεβασμός και η αλήθεια.

Χρόνια πολλά στον Ολυμπιακό μας!

Χρόνια πολλά στους γονείς μας που μας δώσανε αρχές και μας μάθανε να αγαπάμε!

Χρόνια πολλά στο λαό μας!

Όπως πάντα ..ΜΑΓΚΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΙΏΤΙΚΑ