Πρίντεζης: «Όλος ο κόσμος είχε ανάγκη την επιτυχία της Εθνικής»

Ο Γιώργος Πρίντεζης βρέθηκε στη Ρόδο για να παρακολουθήσει από κοντά το Stoiximan Super Cup. Μιλώντας στα ΜΜΕ που ήταν εκεί, αναφέρθηκε στην επιτυχία της Εθνικής στο EuroBasket 2025, τον Βασίλη Σπανούλη, ενώ αποκάλυψε και στο γιατί δεν θα ήθελε να γίνει προπονητής.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Πρίντεζης:

Για το χάλκινο μετάλλιο της Εθνικής στο EuroBasket 2025: «Ήταν κάτι πολύ όμορφο. Το περιμέναμε πολλά χρόνια και νομίζω ότι όλος ο κόσμος το είχε ανάγκη. Το ελληνικό μπάσκετ το είχε ανάγκη κι έτσι όπως ήρθε, ειδικά για κάποια παιδιά, που το ήθελαν πάρα πολύ, όλοι το ήθελαν, αλλά κάποιοι το ήθελαν περισσότερο, ήταν πάρα πολύ θετικό για το ελληνικό μπάσκετ και για τα παιδιά. Ούτως ώστε να δουν τα παιδιά μια επιτυχία του ελληνικού μπάσκετ, γιατί η τελευταία ήταν το 2009». 

Για το Stoiximan Super Cup: «Είναι κάτι που γίνεται και σε άλλες χώρες. Σίγουρα, δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου, θα ήταν πιο ωραίο να ήταν και ο Παναθηναϊκός εδώ, να γινόταν ένα όμορφο ντέρμπι, παρόλο που είναι νωρίς και δεν θα έβγαιναν πολλά συμπεράσματα, αλλά σίγουρα ο θεσμός θα ήταν ακόμα καλύτερος. Όπως και να έχει, δεν παύει να είναι ένας τίτλος, οπότε όλες οι ομάδες το θέλουν αρκετά». 

Για την άνοδο του επιπέδου στο πρωτάθλημα κι αν μπορεί να υπάρξει έκπληξη: «Όλα αυτά τα χρόνια αυτό λέμε, να γίνουν κάποιες εκπλήξεις. Παρακαλάμε να γίνουν κάποιες εκπλήξεις, αλλά συνήθως δεν γίνονται. Κακά τα ψέματα.

Νιώθω από τους τυχερούς που έχω προλάβει το μπάσκετ από τη δεκαετία του ’90, που υπήρχε το Περιστέρι, ο Ηρακλής, ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, που ήταν όλες οι ομάδες πολύ πιο δυνατές και πραγματικά όταν έπαιζες εκτός έδρας, ήταν πολύ δύσκολο να κερδίσεις. Δεν ξέρω αν έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο αυτή τη στιγμή, δεν έχω παρακολουθήσει πολύ και τις άλλες ομάδες στην Α1, αλλά νομίζω ότι χρειάζεται λίγη ακόμα προσπάθεια». 

Για το αν έχει επικοινωνήσει πρόσφατα με τον Σπανούλη: «Ξέχωρα από τα συγχαρητήρια, με τον Μπίλι μας δένουν πολλά πράγματα και νομίζω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όχι μόνο στο μπάσκετ και στη ζωή γενικότερα. Πέτυχε κάτι το οποίο το άξιζε. Δουλεύει πάρα πολύ.

Προσωπικά και σαν φίλος, σαν πρώην συμπαίκτης, σαν αδερφός του, θα έλεγα ότι χάρηκα πάρα πολύ. Και με τον τρόπο που ήρθε η επιτυχία, αλλά και έτσι όπως παίξαμε μπάσκετ σε όλο του τουρνουά. Για τον χαρακτήρα που είχε, για τους ρόλους που είχε, για το μπάσκετ που έπαιξε και για τη σοβαρότητα που επέδειξε».

Για το αν σκέφτεται κι εκείνος να επιστρέψει στο μπάσκετ: «Με ένα άλλο πόστο ναι, ως προπονητής όχι. Θα έλεγα ότι δεν θα μου ταίριαζε. Από εκεί και πέρα, πρέπει να ξέρεις ως άνθρωπος που θέλεις να αφιερώσεις περισσότερο τον χρόνο σου. Το να γίνεις προπονητής εμπεριέχει πάρα, πάρα πολλές εργατοώρες, να το πω έτσι, με την καλή έννοια, που αυτή τη στιγμή όχι, δεν θα ήθελα να το έκανα.

Αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν -το σκέφτομαι δηλαδή πολύ- να ήμουν κάπου όπου θα μπορούσα να βοηθήσω και την ομάδα και τη διοίκηση και το αγωνιστικό τμήμα. Αλλά προπονητικά όχι τόσο. Δεν είμαστε κοντά όμως στην επιστροφή».