Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να ζει τον αληθινό αθλητισμό στο γήπεδο, μακριά από καναπέδες και σχόλια, απέναντι στους ισχυρότερους και στις υψηλότερες απαιτήσεις.

Υπάρχει μια σταθερά στον ελληνικό αθλητισμό. Κάποιοι μαθαίνουν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα μέσα από καναπέδες, και σχόλια στα social media. Και υπάρχει και ο Ολυμπιακός, που το ζει στο γήπεδο, απέναντι στους καλύτερους, μέσα σε ρυθμούς και απαιτήσεις που δεν σηκώνουν δικαιολογίες.

Η διαφορά δεν είναι θέμα οπτικής, είναι θέμα επιπέδου

Γιατί την ώρα που κάποιοι επιλέγουν να αναλύουν αποτελέσματα σαν λογιστές της στιγμής, ο Ολυμπιακός διαχειρίζεται κάτι πολύ πιο σύνθετο: τη διαρκή παρουσία του στο ευρωπαϊκό προσκήνιο. Εκεί όπου η συμμετοχή δεν είναι φωτογραφία, αλλά συνθήκη.

Και όταν αυτή η πραγματικότητα γίνεται δυσάρεστα ορατή, εμφανίζεται το γνωστό αντανακλαστικό: ειρωνεία, αριθμοί χωρίς πλαίσιο, αποσπασματική κριτική. Όχι γιατί υπάρχει ουσία. Αλλά γιατί υπάρχει αμηχανία απέναντι στο μέγεθος.

Η ιστορία δεν γράφεται με στιγμιότυπα

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Και έχουμε μάθει πώς τελειώνει.

Δεν είναι καινούργια τακτική. Είναι η μόνιμη συνήθειά τους: η «φωτογραφία της στιγμής».
Απομονώνουν μια βραδιά, μια συγκυρία, ένα αποτέλεσμα και σπεύδουν να χτίσουν αφήγημα. Μόνο που η ίδια αυτή τακτική τους έχει εκθέσει επανειλημμένα.

Το ζήσαμε με το ειρωνικό «εσύ γονιέ, θα έστελνες το παιδί σου στην Ακαδημία του Ολυμπιακού;» και λίγο αργότερα είδαμε τις ίδιες Ακαδημίες να κατακτούν το Youth League, να αναδεικνύονται πρωταθλήτριες Ευρώπης και να παράγουν ποδοσφαιριστές που σήμερα αποτελούν σημείο αναφοράς.

Το είδαμε και με το περιβόητο «όλοι πρώτοι κι ο Ολυμπιακός χώρια», για να ακολουθήσει, λίγους μήνες μετά, η ιστορική κατάκτηση του Conference League. Ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος ελληνικής ομάδας. Όχι απλώς επιτυχία, αλλά ιστορική τομή.

Και τώρα, το ίδιο μοτίβο.

Ας γίνει λοιπόν η σύγκριση…

Πότε έφτασαν επίπεδο σταθερής παρουσίας σε league phase κορυφαίας διοργάνωσης;
Πότε αντιμετώπισαν ισότιμα τους κολοσσούς και όχι απλώς ως «συμμετέχοντες» ενός προκαταρκτικού γύρου;

Στο ποδόσφαιρο, στο βόλεϊ, στο πόλο, στον ερασιτέχνη συνολικά, η απόσταση είναι πραγματική και μετρήσιμη. Σε δομές, σε επενδύσεις, σε στρατηγική και σε διάρκεια.

Το να έχεις έξι τμήματα σε κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις την ίδια σεζόν δεν είναι επικοινωνιακό κατασκεύασμα. Είναι αποτέλεσμα συστηματικής παρουσίας. Είναι απόδειξη οργανισμού που λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα υψηλών απαιτήσεων.

Και αυτή είναι η διαχωριστική γραμμή.
Άλλοι σχολιάζουν από απόσταση. Ο Ολυμπιακός διαμορφώνει την πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα είναι που θα τους εκθέσει ξανά και ξανά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ