Ο Ολυμπιακός στάθηκε όρθιος απέναντι στη Ρεάλ, λύγισε δύσκολα, αλλά έδειξε ξανά ότι ανήκει στα μεγάλα σαλόνια του Champions League.

Ο Ολυμπιακός ζει ξανά το Champions League όπως πρέπει να το ζει μια μεγάλη ομάδα! Μέσα σε ένταση, συγκινήσεις, ακόμη κι λάθη, αλλά υπερβάσεις και στιγμές που γράφουν ιστορία. Στο «Γ. Καραϊσκάκης» είδαμε ένα ματς που τα είχε όλα. Γκολ, ανατροπές, νεύρο, προσωπικότητες που άλλαξαν τις ισορροπίες και έναν Θρύλο που αρνήθηκε να παραδοθεί ακόμη και όταν όλα έμοιαζαν χαμένα.

Η Ρεάλ μπήκε στο πρώτο μέρος με ορμή και ποιότητα που ελάχιστες ομάδες στον κόσμο μπορούν να ελέγξουν. Ο Εμπαπέ και ο Βινίσιους χτύπησαν αλύπητα, τιμωρώντας κάθε κενό στην άμυνα. Μέσα σε επτά λεπτά ο Ολυμπιακός είδε το προβάδισμά του να εξαφανίζεται και το ματς να… γυρίζει ανάποδα με τρόπο καταιγιστικό. Αυτό το επίπεδο δεν συγχωρεί. Όμως αυτό το επίπεδο είναι και εκεί όπου ο Θρύλος αξίζει να βρίσκεται.

Στο δεύτερο ημίχρονο οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν την πραγματική τους εικόνα. Πίεσαν, έβγαλαν αυτοπεποίθηση, δημιούργησαν και ανάγκασαν τους Μαδριλένους να κάνουν άμυνα με… αγωνία. Ο Λούνιν χρειάστηκε καθοριστικές επεμβάσεις, η Ρεάλ έχασε τον έλεγχο και το «Καραϊσκάκης» έμοιαζε έτοιμο να εκραγεί. Σε μια ισοφάριση που δεν ήρθε για λίγα εκατοστά και για λεπτομέρειες.

Αυτό το 3-4 δεν είναι αποτυχία. Είναι η υπενθύμιση ότι στη διοργάνωση των κορυφαίων, ο Ολυμπιακός μπορεί να κοιτάζει στα μάτια οποιονδήποτε. Μπορεί να λυγίσει στιγμιαία, αλλά σηκώνεται αμέσως και επιβάλλει σεβασμό. Η συνέχεια απαιτεί σοβαρότητα, η Καϊράτ, ο Άγιαξ, κάθε ομάδα της League Phase έχει τη δική της δυναμική.

Ο Θρύλος παραμένει στο μονοπάτι που οδηγεί εκεί όπου αξίζει, στην ελίτ. Και ο κόσμος του το γνωρίζει καλύτερα από όλους. Το αναγνώρισε χθες, το φώναξε, το πίστεψε. Γιατί η καλύτερη ομάδα κέρδισε ναι μεν. Αλλά μια πολύ καλή ομάδα στάθηκε στο ύψος της. Και αυτό είναι μόνο η αρχή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ