Ολυμπιακός: Δεν μπορεί να περιμένει άλλο! Το κενό που πληγώνει την ομάδα…

Η ήττα στο Μιλάνο με 88-87 δεν αλλάζει τον συνολικό δρόμο του Ολυμπιακού, αλλά ανέδειξε ξανά ένα πρόβλημα που επανέρχεται κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν: το κενό στη θέση «1». Όχι τόσο σε επίπεδο ονομάτων, αλλά σε επίπεδο διαθεσιμότητας και συμπληρωματικότητας. Ένα ζήτημα που κοστίζει βαθμούς και ηρεμία, σε μια χρονιά όπου κάθε λεπτομέρεια μετράει.

Με έναν καθαρό playmaker… ξανά

Για ακόμη ένα παιχνίδι ο Ολυμπιακός βρέθηκε ουσιαστικά με έναν οργανωτή. Ο Τόμας Γουόκαπ έδωσε και πάλι ό,τι μπορούσε, παίζοντας σχεδόν 30 λεπτά σε ένα απαιτητικό, physical παιχνίδι. Ο Σέιμπεν Λι μπήκε για 4:58 λεπτά – και πάλι όμως, δεν είναι καθαρός playmaker και υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα υπολογιζόταν.

Στο υπόλοιπο διάστημα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας αναγκάστηκε να γυρίσει σε λύσεις ανάγκης, με ΜακΚίσικ και άλλες προσαρμογές. Λογικό από πλευράς προπονητή. Παράλογο για μια ομάδα που έχει στόχο το Final Four.

Ο Νιλικίνα απουσίασε ολόκληρη τη διαβολοβδομάδα Ο Γουόκαπ έχασε τρία συνεχόμενα παιχνίδια νωρίτερα στη σεζόν. Ο Ολυμπιακός έχει βρεθεί σε 7 από τα 11 παιχνίδια με έναν playmaker. Οι τρεις από τις τέσσερις ήττες ήρθαν σε βραδιές όπου ο Λι ήταν ο μοναδικός δεύτερος οργανωτής.

Αυτή είναι η αλήθεια. Χωρίς υπερβολές.

Ο Έβανς δεν επιστρέφει, η πραγματικότητα είναι σκληρή.Ο Ολυμπιακός στάθηκε δίπλα στον Κίναν Έβανς, πίστεψε στο ταλέντο του, περίμενε υπομονετικά 18 μήνες. Η μοίρα όμως ήταν άδικη. Δεν υπάρχει Έβανς στη συζήτηση για φέτος αλλά δεν υπάρχει και η πολυτέλεια να μείνει άλλο το κενό. Και επειδή παίκτης με το scoring–creation combo του Έβανς δεν κυκλοφορεί εύκολα, αυτό που χρειάζεται ο Ολυμπιακός είναι ένας playmaker που θα δώσει ανάσα, οργάνωση, και σταθερότητα.

Όταν από τον «1» παίρνεις… ένα καλάθι σε 35 λεπτά

Απέναντι στην Αρμάνι, ο Γουόκαπ είχε 1/7 σουτ (1/4 δίποντα, 0/3 τρίποντα). Ο Λι δεν απείλησε ποτέ στα 4:58 που αγωνίστηκε. Συνολικά, ο Ολυμπιακός πήρε μια εύστοχη προσπάθεια σε 35 λεπτά από τη θέση «1». Αυτό δεν γίνεται να συνεχιστεί. Όχι σε μια διοργάνωση που κρίνονται τα πάντα στις λεπτομέρειες.

Καμία ομάδα με στόχο τον τίτλο δεν μπορεί να ζει έτσι 

Ο Νιλικίνα, όταν παίζει, έχει γύρω στους 5 πόντους μ.ο. Ο ΜακΚίσικ μπορεί να μπει για λίγα λεπτά στον άσο, αλλά μόνο σε συνθήκες ανάγκης. Ο Φουρνιέ δεν είναι playmaker. Ο Ντόρσεϊ επίσης δεν είναι playmaker. Με απλά λόγια: ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να πάει ως το τέλος με τόσο μικρή παραγωγή και τέτοια δεδομένα από τη θέση του οργανωτή.

Το παράδοξο της φετινής σεζόν

Ο Ολυμπιακός έχει ένα από τα πιο πλήρη και ακριβοπληρωμένα ρόστερ της Ευρώπης. Κι όμως, η ομάδα μπαίνει στο παρκέ κάθε εβδομάδα με… μαθηματική αβεβαιότητα για το ποιος θα είναι διαθέσιμος στον άσο. Αυτό, όσο κι αν μακιγιάρεται με προσπάθεια και ένταση, στοιχίζει αποτελέσματα.

Τι χρειάζεται: ξεκάθαρα πράγματα

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν κανονικό, αξιόπιστο playmaker. Έναν παίκτη που θα μπορεί να σταθεί δίπλα στον Γουόκαπ, να καλύψει τις απουσίες, να δώσει 15-20 ποιοτικά λεπτά, να οργανώσει την ομάδα. Όπως φάνηκε και στο Μιλάνο: το θέμα δεν είναι ποιος λείπει, αλλά ποιος πρέπει να έρθει.