Ολυμπιακέ μαζί σου, για τη δόξα την τιμή σου, για το μεγαλείο σου!

Ο παλιός πρόεδρος του Ολυμπιακού Σταύρος Νταϊφάς, είχε πει κάποτε: «ο Ολυμπιακός δεν είναι απλά μια ομάδα, είναι ΙΔΕΑ!»

Με αφορμή λοιπόν αυτά τα λόγια αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο,που πιστεύω θα βρει πολλούς ανταποκριτές και εκτός αυτού είναι μια καλή ευκαιρία να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι…

POPULAR POST

Η βαθμολογία και το πρόγραμμα της Σούπερ Λιγκ 1!

Ποιος να πίστευε άραγε ότι το 1925, σε μια Ελλάδα πληθυσμιακά μικρότερη απ’ότι είναι τώρα και με το άθλημα του ποδοσφαίρου να μην είναι τόσο ανεπτυγμένο όσο σημερα, η ιδέα και η πρωτοβουλία πέντε αδερφών (Ανδριανοπουλαίοι) να ιδρύσουν έναν σύλλογο εν ονόματι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, θα έφτανε στις μέρες να είναι ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια και ένας από τους πιο υπολογίσιμους συλλόγους στην Ευρώπη με τόσες διακρίσεις…

Ο Ολυμπιακός πρωταγωνίστησε εξ αρχής της ιδρύσεώς του στο ελληνικό ποδοσφαιρικό στερέωμα και γρήγορα κατάφερε να διακριθεί και να κατακτήσει τίτλους. Άξιο αναφοράς το γεγονός πως τη δεκαετία του 30′ κατέκτησε 6 πρωταθλήματα!

Ύστερα ήρθε ο πόλεμος και ως γνωστόν οι διοργανώσεις έπαυσαν επ αόριστον…Το μόνο που αξίζει να αναφέρουμε εδώ είναι η ιστορία ενός ήρωα της Αντίστασης που όταν συνελήφθη από τους Γερμανούς εισβολείς και οδηγήθηκε προς το εκτελεστικό απόσπασμα, η τελευταία επιθυμία του ήταν να φοράει την ερυθρόλευκη φανέλα (ανατριχίλα). Το όνομα αυτού; Νίκος Γόδας κύριοι!

Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την αποκατάσταση της κανονικότητας στην Ελλάδα, επανήλθε και η αθλητική δράση. Αποτέλεσμα; Άλλα δύο πρωταθλήματα πριν φύγει η δεκαετία του 40’…

Με το πέρασμα των χρόνων ο σύλλογος γιγαντωνόταν και η απώλεια κάποιων πρωταθλημάτων πείσμωσε την ομάδα με αποτέλεσμα να δυναμώσει και να αποκτήσει μέταλλο πρωταθλητή! Απόδειξη; Τα έξι συνεχόμενα πρωταθλήματα της δεκαετίας του 50′ (1953-1959)!

Ύστερα από αυτά ήρθε και η πρώτη ανομβρία, αν θέλετε, σε πρωταθλήματα. Ε και; Μόνο και μόνο που ολόκληρος Πελέ υποκλίθηκε στον κόσμο και την ομάδα του Ολυμπιακού, αυτό τα λέει όλα!

Ο κόσμος του Ολυμπιακού ήταν εκεί και πάλι, σε ένα Καραϊσκάκη όπου κάθε Κυριακή που αγωνιζόταν ο Θρύλος δεν έπεφτε καρφίτσα! Σημαντική στιγμή για την ιστορία του Ολυμπιακού, το Βαλκανικό κύπελλο που κατέκτησε η ομάδα το 1963!

Η πίστη και το πάθος των παικτών του Θρύλου απετέλεσαν εφαλτήριο για την εκπληκτική διετία που επακολούθησε (1966-1968) με ηγέτη-προπονητή τον τεράστιο Μάρτον Μπούκοβι! Οι καινοτομίες στο ποδόσφαιρο που έφερε από την Ουγγαρία ο Μπούκοβι, βοήθησαν τον Ολυμπιακό να πάρει δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα. Και θα έπαιρνε και άλλα αν δεν τον έδιωχναν οι πρωτεργάτες της Χούντας, επειδή ήταν κομμουνιστής.

Περνάμε στη δεκαετία του 70′, που ο μέγιστος Νίκος Γουλανδρής έφτιαξε μια από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία του Ολυμπιακού!

Οι πατεράδες μας κατά κόρον, έγιναν Ολυμπιακοί βλέποντας εκείνη την εκπληκτική ομάδα που προπονούσε ο Λάκης Πετρόπουλος και καθοδηγούσε ο Υβ Τριαντάφυλλος με τους Σιώκο, Δεληκάρη, Κρητικόπουλο, Λοσάντα και άλλους τεράστιους παικταράδες της εποχής.

Ο Ολυμπιακός τότε έκανε ένα εκπληκτικό ρεκόρ που μνημονεύεται ακόμη και σήμερα, σημείωσε για τη σεζόν 1973-1974 102 γκολ!

Το ποδόσφαιρο έπειτα έγινε επαγγελματικό και η αρμάδα του Σταύρου Νταϊφά πήρε άλλα τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα με μπροστάρηδες τους Αναστόπουλο, Μητρόπουλο, Νόιμαν, Άλμπερτσεν και άλλους (1980-1983)…

Το 1987 καταγράφηκε στην ιστορία ως έτος μαρτύριο για τον Ολυμπιακό…Κάνεις δεν πίστευε ότι μετά το πρωτάθλημα που πήρε η ομάδα του Αλκέτα Παναγούλια τον Μάιο του 87′ θα ακολουθούσε η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του Ολυμπιακού (αγωνιστικά μιλάω, γιατί η μελανότερη όλων ήταν ο χαμός των 21 παιδιών της Θύρας 7 το 1981).

Λίγο η διοικητική ανυπαρξία και ανευθυνότητα, λίγο η διαιτησία και το κατεστημένο Βαρδινογιάννη-Μελισσανίδη, λίγο η ανικανότητα παικτών, συντέλεσαν στη δημιουργία των λεγόμενων «πέτρινων χρόνων», που στέρησαν την κορυφή για την ομάδα περίπου μία δεκαετία (1987-1997). Παρ’ολα αυτά τη καταραμένη δεκαετία αυτή ο Ολυμπιακός είχε καλή ομάδα και άξιζε να πάρει κάποιον τίτλο. Άξιο αναφοράς η μεγαλειώδης υποδοχή που επεφύλαξε ο κόσμος του Ολυμπιακού στον Λάγιος Ντέταρι το καλοκαίρι του 88′!

Η έλευση του Σωκράτη Κόκκαλη στον Ολυμπιακό, έμελλε να αλλάξει όλο το ρου της σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού…η ομάδα κατέκτησε συνολικά 12 πρωταθλήματα στα 14 χρόνια, που έκατσε στο τιμόνι της ομάδα ο Κόκκαλης…

Τη σκυτάλη πήρε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, όπου με επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα (θα πάρει κι άλλα!),έχει γράψει ήδη το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του συλλόγου…

Την ιστορική αυτή αναδρομή σας την έκανα μόνο και μόνο για να αποδείξω σε όποιον αλλόθρησκο που υπάρχει, ότι ο Ολυμπιακός πάντα θα είναι δέκα βήματα μπροστά από τους υπόλοιπους και ξέρετε γιατί; Γιατί ο Ολυμπιακός είναι ο κόσμος του, η μεγαλύτερη του ασπίδα…Ο Ολυμπιακός είναι ιδέα!

Δεν γίναμε Ολυμπιακοί για τους τίτλους…γίναμε για τη ριγωτή και το πάθος που προκαλεί αυτή ομάδα σε σημείο να σε στείλει με έμφραγμα στο νοσοκομείο…

Υ.Γ θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, αλλά θα έχει μπει το 2020 και θα με βρει πάνω απ’ τον υπολογιστή!

Ζήτω ο Ολυμπιακός!