Οι καλύτερες σπορ ταινίες όλων των εποχών: Από το Rocky στο Rush

Όλα ξεκίνησαν από μια σφιγμένη γροθιά στη Φιλαδέλφεια. Ο Rocky Balboa του 1976 δεν ήταν ο ήρωας που ήξερε να μιλά. Ήταν εκείνος που ήξερε να αντέχει. Μια ταινία που κόστισε ελάχιστα, γύρισε τους δρόμους της πόλης με τη χειροκίνητη κάμερα και έκανε όλο τον κόσμο να τρέχει σκάλες με τις γροθιές σηκωμένες. Δεν ήταν για το μποξ. Ήταν για τον άνθρωπο που δεν τα παρατά.

Μετά ήρθε ο Jake LaMotta. Το Raging Bull του Martin Scorsese έβαλε στον φακό το πιο σκληρό και σκοτεινό πρόσωπο της πυγμαχίας. Ο Robert De Niro πήρε κιλά, έσπασε πρόσωπα, και απέδειξε ότι το ρινγκ είναι μόνο η σκηνή – το πραγματικό δράμα παίζεται στα παρασκήνια. Μια ταινία σχεδόν ασπρόμαυρη, σχεδόν ασφυκτική, που έπνιξε κάθε ίχνος ρομαντισμού για το σπορ.

POPULAR POST

Καιρός: Η πρόβλεψη με βάση το δελτίο του MEGA!

Όταν ο κινηματογράφος ταξίδεψε στην Αγγλία του 1924, έδωσε στο Chariots of Fire την τιμή να μιλήσει για την πίστη, την ταυτότητα και την ταχύτητα. Δύο δρομείς, δύο φιλοσοφίες, ένας Ολυμπιακός αγώνας. Το πιάνο του Vangelis έγινε soundtrack σε κάθε προσωπική υπέρβαση. Η ταινία έδειξε ότι το σπορ μπορεί να γίνει δοξολογία – και αντίσταση.

Ο Kevin Costner στο Field of Dreams ακούει φωνές σε ένα χωράφι με καλαμπόκια. Και φτιάχνει ένα γήπεδο μπέιζμπολ για φαντάσματα. Το μπέιζμπολ δεν είναι το κεντρικό θέμα. Είναι το φόντο για τη συμφιλίωση με τον πατέρα, το χαμένο όνειρο, την ανάγκη να πιστεύεις σε κάτι αόρατο. Και με έναν περίεργο τρόπο, δουλεύει.

Το Coach Carter βασίστηκε σε αληθινή ιστορία, αλλά το σενάριο θα μπορούσε να είχε γραφτεί από τον ίδιο τον Samuel L. Jackson. Πειθαρχία, μόρφωση, σύστημα. Ο προπονητής που κλείνει την αίθουσα προπόνησης όταν οι παίκτες έχουν κακούς βαθμούς, γίνεται σύμβολο. Όχι επειδή νικάει. Επειδή νοιάζεται.

Στο Remember the Titans, η ένωση μαύρων και λευκών παικτών σε μία ομάδα αμερικανικού ποδοσφαίρου το 1971 γίνεται καθρέφτης της κοινωνίας. Ο Denzel Washington σε ρόλο προπονητή παλεύει με ρατσισμό, εχθρότητα και αβεβαιότητα, μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Η νίκη δεν είναι στο σκορ, αλλά στο βλέμμα.

Όταν ο Brad Pitt υποδύεται τον Billy Beane στο Moneyball, η σπορ ταινία γίνεται data movie. Με στατιστικά, υπολογισμούς και ένα μικρό budget, η ομάδα των Oakland A’s αλλάζει το μπέιζμπολ χωρίς να το καταλάβει. Είναι η ταινία που αποδεικνύει ότι το πάθος δεν είναι αντίθετο της ανάλυσης.

Το The Blind Side ακολουθεί τον Michael Oher, έναν έφηβο χωρίς στήριγμα, που βρίσκει οικογένεια και νόημα στο αμερικανικό football. Η Sandra Bullock πήρε Όσκαρ, αλλά η ιστορία ανήκει στον ήρωα της – και σε όσους δεν είδαν ποτέ τον εαυτό τους σε γήπεδο, μέχρι που κάποιος τους είπε «έχεις θέση».

Στο μπέιζμπολ υπήρχε πάντα η επιμονή. Στο cheerleading η ανατροπή. Στο Creed υπήρχε η επιστροφή. Το παιδί του Apollo που δεν γνώρισε τον πατέρα του, ανεβαίνει στο ρινγκ όχι για το όνομα, αλλά για να φτιάξει το δικό του. Ο Michael B. Jordan δεν κάνει reboot τον Rocky. Γράφει νέο κεφάλαιο.

Και στο τέλος έρχεται το Rush. Formula 1, James Hunt, Niki Lauda. Ταχύτητα, ιδρώτας, φωτιά. Μια ταινία που δείχνει ότι δύο εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες μπορούν να αλληλοσέβονται μέχρι θανάτου. Ο Ron Howard σκηνοθετεί μια ιστορία με σκληρότητα και ευγένεια μαζί. Γιατί κάποιες διαδρομές δεν οδηγούν μόνο στη νίκη. Οδηγούν στην ανθρωπιά.

Πηγή : IMDB