Ο… θόρυβος των μικρών που παριστάνουν τους μεγάλους

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Τι ακριβώς κέρδισε ο Ολυμπιακός από την αναβολή του αγώνα με τη Φενέρ; Απολύτως τίποτα. Το αντίθετο μάλιστα, το πρόγραμμα γίνεται πιο πιεστικό, τα ταξίδια πιο… κουραστικά (όταν έχεις περισσότερα ματς), οι υποχρεώσεις μαζεύονται και ύστερα θα είναι πιο δύσκολη η διαχείριση. Χαμένος ο Θρύλος βγαίνει, αν το σκεφτεί κανείς με λογική. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζεται μια συζήτηση λες και ο Ολυμπιακός έστησε μυστική συνωμοσία με τον… καιρό. Ορισμένοι «τυφλωμένοι» μπορεί να το… σκέφτηκαν κι αυτό. Πάμε παρακάτω.

Το ΣΕΦ και η αιώνια εγκατάλειψη

Έστω ότι δεν είχαμε ακραίες συνθήκες. Έστω πως έπεφτε απλώς μια σοβαρή ψιχάλα κι ότι το παρκέ αποφάσισε να παίξει το δικό του… παιχνίδι. Ποιος θα έφταιγε; Ο σύλλογος που μισθώνει το γήπεδο, έχει κάνει αρκετές βελτιώσεις και μόνο… ρίχνει χρήματα όλα αυτά τα χρόνια. Ή η Πολιτεία που το έχει αφήσει πάνω από τρεις δεκαετίες να δέχεται νερά σαν χαλασμένη υδρορροή πολυκατοικίας; Η απάντηση είναι προφανής, ο Ολυμπιακός ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ υπεύθυνος για τις… παλιές αμαρτίες του κτιρίου. Πάμε παρακάτω.

ΣΕΦ: Η περιβόητη «παραχώρηση»

Και κάπου εκεί εμφανίζεται η θεωρία πως δήθεν ο Ολυμπιακός «έχει πάρει το ΣΕΦ» και άρα του αναλογεί η ευθύνη. Αν διάβαζε κανείς τον σχετικό νόμο αντί να τον… φαντάζεται, θα ήξερε ότι η σύμβαση παραχώρησης δεν έχει υπογραφεί ακόμη. Ο σύλλογος πληρώνει κανονικά ενοίκιο — ναι, ενοίκιο, όπως το πρώτο μάθημα στις βασικές αρχές νομικού δικαίου. Καμία ιδιοκτησία, καμία… διαπλοκή. Και καμία κρυφή πόρτα στο υπόγειο του ΣΕΦ. Πάμε παρακάτω.

Όταν φταίει ο καιρός, όχι ο οικοδεσπότης

Ακόμα και στην περίπτωση που οι συνθήκες ήταν όντως επικίνδυνες, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν και με άλλες ομάδες, η λογική δεν αλλάζει. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να ελέγξει τον καιρό. Δεν υπάρχει κουμπί «διακοπής ή έναρξης καταιγίδας» στα αποδυτήρια. Και σίγουρα δεν πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να κινδυνεύσει κανένας φίλαθλος, εργαζόμενος, δημοσιογράφος και πάει λέγοντας. Άρα, η αναβολή ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΗΣΕ, όμως υπήρχε μια διαδικασία που έπρεπε να γίνει. Γι’ αυτό και έγινε γνωστή η είδησή της, λίγες μόλις ώρες πριν το τζάμπολ.

Το πραγματικό ζητούμενο

Και κάπου εδώ, φτάνουμε στο «ζουμί». Τι ακριβώς θέλουν να περάσουν όσοι στήνουν όλο αυτό το θέατρο; Η απάντηση είναι απλή και λίγο θλιβερή. Απολύτως τίποτα ουσιαστικό. Το πολύ-πολύ να πουν ένα «κοιτάξτε μας, το δικό μας γήπεδο δεν στάζει». Μια ρηχή επίδειξη… οικονομικού γοήτρου, όπως αυτές που κάνουν καιρό τώρα. Που έχουν βάλει το… κιτς στα όσα μας πλασάρουν κάθε τόσο. Οι κινήσεις που δε γίνονται για ουσία, αλλά για εντυπωσιασμό.

Το ΜΜΕ που σηκώνει μεγαλύτερο μέρος αυτού του «πολέμου»—με το βαρύ παρελθόν και τις ακόμα πιο βαρύγδουπες φιγούρες στο δυναμικό του— προσπαθεί, με τρόπο σχεδόν κωμικό, να πουλήσει χλίδα και πλεονεκτήματα εκεί που δεν υπάρχουν πραγματικά.

Το σύνδρομο του «τράπερ της γειτονιάς»

Από τη μία βλέπεις… drone να τραβούν αυτοκίνητα -ξεκάθαρη επίδειξη πλούτου, αλλά δεν μου πέφτει καν λόγος- παρκαρισμένα ώστε να σχηματίζουν αριθμούς. Δικαίωμα καθενός να εκφράζεται όπως θέλει. Από την άλλη, έχεις ιδιοκτήτες με δισεκατομμύρια να κυκλοφορούν ήρεμα, χωρίς να επιδεικνύουν τον λογαριασμό τους σαν… λαμπάδα στην Ανάσταση. Οι αληθινά ισχυροί δεν χρειάζονται επιβεβαίωση, όμως οι wannabe ισχυροί τη ζητούν απεγνωσμένα.

Η ρίζα του προβλήματος

Η αλήθεια είναι πως όλος αυτός ο ντόρος δεν είναι για το ΣΕΦ, ούτε για την αναβολή, ούτε για τη βροχή. Είναι για το συσσωρευμένο κόμπλεξ δεκαετιών! Από χρόνια ατιτλίας, από ζήλεια για τα μπάτζετ του Ολυμπιακού.

Και έτσι, το «σκάνδαλο» καταλήγει να είναι μια καθαρή προβολή ανασφάλειας. Μια ανάγκη να δείξουν πως «έχουν», μπας και κρύψουν πως «λείπουν».