Ο Σισέ δείχνει να βρίσκει τα πατήματά του και να δίνει στο προπονητή του ακόμα μια λύση όχι μόνο αμυντικά αλλά και...επιθετικά

Έγραφα μερικές ώρες πριν από τη σέντρα του ντέρμπι ότι σε τέτοια ματς πολλά εξαρτώνται (και) από την απόδοση των στόπερ. Το σχόλιο δεν αφορούσε μόνο την αμυντική τους απόδοση. Υπενθύμιζα ότι οι τρεις πιο πρόσφατες νίκες του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟ στο «Γ. Καραϊσκάκης» από τη σεζόν 2010/11 μέχρι σήμερα έφεραν επιθετικά την υπογραφή των κεντρικών αμυντικών του.

Τη σεζόν 2014/15 ήταν ο Αυλωνίτης που έβαλε το μοναδικό γκολ, τη σεζόν 2015/16 ο Ντα Κόστα έκανε το 2-1 στο 87′ (και μετά ο Ιντέγε έκανε το 3-1 στο 89′) και ένα χρόνο μετά (2016/17) ο Μποτία αφού αρχικά απέτρεψε το 0-1 σε τετ-α-τετ του Λέτο αμέσως μετά, στο 21′, έκανε το 1-0 (3-0 τελικό) με κεφαλιά.

Δεν ήθελα να επιβεβαιωθώ επειδή αυτός ο Ολυμπιακός έχει σημαντική ποιοτική διαφορά με τον αιώνιο αντίπαλό του, συνεπώς «έπρεπε» να το κρίνουν οι μπροστινοί. Παίκτες δηλαδή όπως ο Φορτούνης, ο Νάτχο, ο Λάζαρος, ο Ποντένσε, ακόμα και ο Χασάν. Επιβεβαιώθηκα δυστυχώς αφού η αποφυγή της ήττας ήρθε με γκολ του στόπερ Σισέ ο οποίος είχε και δοκάρι. Παράλληλα ήταν κι αυτός που τα πήγε περίφημα απέναντι στον (θεωρητικά τουλάχιστον) πιο επικίνδυνο αντίπαλο, τον σέντερ φορ Μακέντα.

Είναι αναμφίβολα πολύ σημαντικό που «κερδίζει» ξανά τον Σισέ ο Ολυμπιακός παρότι ο συγκεκριμένος παίκτης υπάρχουν στιγμές που σε κάνει να απορείς πώς και τι ακριβώς σκέφτεται. Μήπως δεν απορήσατε κι εσείς για ποιό λόγο, μετά το γκολ του, έτρεξε στο κόρνερ και… ξάπλωσε πανηγυρίζοντας (και καθυστερώντας δηλαδή εις βάρος της ομάδας του); Για να τον επαναφέρει στην πραγματικότητα και το παιχνίδι ο Κούτρης τραβολογώντας τον από τη φανέλα και παίρνοντάς τον σηκωτό.