Τέσσερα χρόνια χωρίς τον «σοφό» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς άφησε παρακαταθήκη αξιών, τίτλων και ανεκτίμητης έμπνευσης.

Σαν σήμερα, στις 16 Σεπτεμβρίου 2021, ο μύθος του ευρωπαϊκού μπάσκετ, Ντούσαν Ίβκοβιτς, έφυγε από τη ζωή. Ο «σοφός» του παγκόσμιου αθλητισμού άφησε πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη που ξεπερνά τρόπαια και τίτλους. Μια παρακαταθήκη αξιών, φιλοσοφίας και καθαρής αγάπης για το μπάσκετ.

Ο Ίβκοβιτς γεννήθηκε το 1943 στο Βελιγράδι και από τα πρώτα του βήματα έδειξε ότι το μπάσκετ δεν ήταν για εκείνον απλώς ένα άθλημα, αλλά μια επιστήμη. Η σκληρή δουλειά, η προσήλωση στη λεπτομέρεια και η βαθιά κατανόηση του παιχνιδιού τον έκαναν μοναδικό. Δεν ήταν τυχαίο το παρατσούκλι «σοφός». Καθώς κάθε του κίνηση έμοιαζε με σκακιστική παρτίδα που οδηγούσε πάντα στην τελική νίκη.

Η πορεία του στον πάγκο είναι γεμάτη επιτυχίες. Οδήγησε συλλόγους και εθνικές ομάδες στην κορυφή. Κατέκτησε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, διεθνή τρόπαια και αμέτρητους εγχώριους τίτλους.

Στην… καρδιά του Ντούσαν Ίβκοβιτς ο Ολυμπιακός

Ξεχωριστή θέση στην καριέρα του κατέχει ο Ολυμπιακός. Με τους «ερυθρόλευκους», ο Ίβκοβιτς έγραψε ιστορία, οδηγώντας τους το 1997 στο πρώτο τους ευρωπαϊκό στέμμα, στο Final Four της Ρώμης.

Ήταν η στιγμή που άλλαξε για πάντα το DNA του συλλόγου. Γεγονός που έδωσε στον Ολυμπιακό το δικαίωμα να ονειρεύεται και να θεωρείται ισότιμος με τα μεγαλύτερα μπασκετικά μεγαθήρια της Ευρώπης.

Η σχέση του με τον Θρύλο δεν σταμάτησε εκεί. Επέστρεψε το 2010, σε μια περίοδο δύσκολη για την ομάδα, και την οδήγησε ξανά στην κορυφή της Ευρώπης το 2012 στην Κωνσταντινούπολη, στον επικό τελικό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Μαεστρικός και… πολυνίκης

Εκείνο το ματς έμεινε στην ιστορία όχι μόνο για την ανατροπή, αλλά και για την υπογραφή του Ίβκοβιτς, που πίστεψε στους παίκτες του μέχρι τέλους και έγραψε μια από τις πιο συγκλονιστικές σελίδες στην ιστορία της EuroLeague.

Πέρα όμως από τους τίτλους, ο Ίβκοβιτς ξεχώρισε για τον τρόπο που έβλεπε τους παίκτες του. Δεν τους αντιμετώπιζε σαν απλά εργαλεία για να νικήσει, αλλά σαν παιδιά του. Ήξερε να τους καθοδηγεί, να τους εμπνέει, να τους δίνει αυτοπεποίθηση. Δημιούργησε γενιές αθλητών που ακόμη και σήμερα μιλούν με δέος για εκείνον, όχι μόνο για τον προπονητή, αλλά για τον άνθρωπο Ντούσαν.

  • Η Σερβία, η χώρα του, τον λάτρεψε, αλλά η Ελλάδα έγινε το δεύτερό του σπίτι. Ο δεσμός του με τον Θρύλο και τον ελληνικό λαό έμεινε ακατάλυτος. Ήταν εκείνος που έβαλε τον Θρύλο στο ευρωπαϊκό μπασκετικό χάρτη και οδήγησε γενιές φιλάθλων να αγαπήσουν ακόμα περισσότερο την πορτοκαλί μπάλα.

Η απώλειά του το 2021 βύθισε σε θλίψη όλο το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όμως, όπως κάθε θρύλος, ο Ίβκοβιτς δεν «έφυγε» ποτέ πραγματικά. Το όνομά του παραμένει χαραγμένο στα μεγαλύτερα κεφάλαια του αθλήματος και κάθε στιγμή που ένας προπονητής σχεδιάζει με επιμονή, κάθε φορά που ένας παίκτης παλεύει μέχρι τέλους, υπάρχει κάτι από τη φιλοσοφία του.