Μίτσελ: «Δεν ξεχνώ ποτέ, ο Ολυμπιακός είναι πραγματικά Θρύλος»

Στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος του Kαναλιού 1, για τα 100 χρόνια του Ολυμπιακού, ο Μίτσελ Γκονθάλεθ μίλησε στην Αμάντα Φούντη, με τη γνωστή του ειλικρίνεια και με μεγάλη συγκίνηση για όλα όσα τον δένουν με τον Oλυμπιακό.Μια συνέντευξη γεμάτη συναίσθημα, αναμνήσεις και βαθιά αγάπη για τον σύλλογο που τον έκανε να νιώσει… σπίτι του.

Ο Ισπανός τεχνικός θυμάται τη μαγική ατμόσφαιρα του Καραϊσκάκη, τις μεγάλες ευρωπαϊκές νύχτες απέναντι σε Γιουβέντους, Ατλέτικο και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το δέσιμό του με τον κόσμο, τους παίκτες που αγάπησε και εμπιστεύτηκε, τον Ρομπέρτο, τον Μανιάτη, τον Φουστέρ, τον ΤσόριΝτομίνγκες, τον Μιλιβόγεβιτς, όλους εκείνους που, όπως λέει, «δεν θα ξεχάσει ποτέ».

POPULAR POST

Σκάνδαλο στο Μονζουίκ: Η UEFA «τελειώνει» τον διαιτητή Σνάιντερ

Αναφέρεται με ιδιαίτερη θέρμη στην πρώτη του συνάντηση με τον πρόεδρο Βαγγέλη Μαρινάκη, το όραμα να μεγαλώσει ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη, αλλά και στο τηλεφώνημα που άνοιξε τον δρόμο για τη δεύτερη θητεία του στον ερυθρόλευκο πάγκο.

«Δεν με ένοιαζε το συμβόλαιο, ήθελα μόνο να επιστρέψω και να ανταποδώσω την αγάπη που ένιωσα», λέει συγκινημένος. Ο Μίτσελ σύγκρινε τον Ολυμπιακό με τη Ρεάλ Μαδρίτης, αναγνωρίζοντας τις κοινές αξίες, την πίεση της νίκης και το πάθος που συνοδεύει δύο από τους μεγαλύτερους πολυαθλητικούς συλλόγους της Ευρώπης.

Και στο τέλος, έστειλε το μήνυμά του στον κόσμο του Ολυμπιακού: «Με κάνατε να νιώθω μέλος της οικογένειας. Δεν ξεχνώ ποτέ. Ο Ολυμπιακός είναι πραγματικά Θρύλος».

Διαβάστε αποσπάσματα της συνέντευξης:

Ποια είναι η πιο ζωντανή ανάμνηση που κρατάτε από τις δύο θητείες στον Ολυμπιακό;

Νομίζω ότανέφτασα στον Ολυμπιακό, την πρώτη φορά, την πρώτη περίοδο, δεν ξέρω γιατί, αλλά άρχισα να σκέφτομαι ότι αυτό είναι το μέρος μου. Και μπορώ να πω ότι ανέπτυξα τη δουλειά μου, αλλά και τη ζωή μου με την οικογένειά μου. Νομίζω ότι είναι το σωστό μέρος για να είμαι. Και δεν ξέρω γιατί, αλλά από την αρχή αισθανόμουν ότι οι άνθρωποι είναι πολύ, πολύ μορφωμένοι, πολύ ευγενικοί μαζί μου και με την οικογένειά μου επίσης. Και σίγουρα γεννηθήκαμε στη Μαδρίτη, αλλά νιώθω ότι είμαστε μέρος του ελληνικού λαού. Επειδή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στις δύο περιόδους επίσης αισθανόμουν πολύ, πολύ άνετα. Έχω αποκτήσει πολλούς φίλους και κρατάμε επαφή μέχρι σήμερα και αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο.

Και ως προπονητής, ποια ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας σας;

Για μένα προφανώς οι αγώνες του ChampionsLeague. Γιατί θυμάμαι δύο ώρες πριν από τον αγώνα, όλο το γήπεδο ήταν γεμάτο και ένιωθα τον ήχο του κόσμου και την καρδιά του κόσμου, να τραγουδούν τα συνθήματα και να προετοιμάζονται για τη διεκδίκηση του ματς κόντρα στον αντίπαλο. Και ειδικά για την ομάδα μας ήταν μια καλή ώθηση. Και θυμάμαι όταν ήμουν στο γραφείο μου μία 1,5 ή δυο ώρες πριν από τον αγώνα, ξέρετε, η κίνηση του κόσμου στην κερκίδα ήταν εκπληκτική γιατί νιώθαμε ότι είναι η στιγμή να αρχίσουμε να παίζουμε. Και γι’ αυτό νομίζω ότι είναι ένα καλό σημείο για την ομάδα μας, τους παίκτες μας. Διότι αν θυμάστε, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κερδίσαμε επτά αγώνες στη σειρά στην έδρα μας, κόντρα στην Μάντσεστερ, κόντρα στην Άντερλεχτ, Ατλέτικο Μαδρίτης, τη Γιουβέντους, τη Μπενφίκα. Αυτό ήταν καταπληκτικό, καταπληκτικό αυτό είναι φανταστικό.

Πώς θυμάστε αυτές τις στιγμές; Επειδή τώρα ο Ολυμπιακός είναι πίσω και πάλι στο ChampionsLeague και πως είπατε, ζήσατε μερικές από τις μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές βραδιές. Το 3-2 επί της Ατλέτικο, τη νίκη επί της Γιουβέντους.

Νομίζω ότι αυτού του είδους ο σύλλογος, αυτός ο τύπος συλλόγου, όπως ο Ολυμπιακός, αξίζει να είναι σε αυτή τη διοργάνωση, είναι η διοργάνωσή του. Και με το να ξέρω ότι ο Ολυμπιακός επέστρεψε και πάλι στοChampionsLeague, νιώθω πολύ όμορφα. Σημειώνω στο ημερολόγιο τα ματς. Γιατί αυτή τη στιγμή είμαι ένας νέος και παλιός φίλαθλος του Ολυμπιακού. Και νομίζω αυτός είναι ένας ιδιαίτερος χώρος για τον Ολυμπιακό γιατί είναι το μέρος που αισθάνονται πολύ άνετα και για την ομάδα, είναι μια ιδιαίτερη ομάδα για αυτή τη διοργάνωση. Και ο κόσμος το αισθάνεται αυτό και οι οπαδοί σίγουρα.

Πως βιώσατε αυτό το διάσημο 2-0, απέναντι στη Γιουνάιτεντ;

Ίσως δεν θα με πιστέψετε, αλλά πολλές φορές βρίσκω αυτούς τους αγώνες στο λάπτοπ μου και πολλές φορές, αν αισθάνομαι λυπημένος ή αισθάνομαι άσχημα κατά τη διάρκεια του χρόνου ή έχω άλλη ψυχολογία και χρειάζομαι κάτι να μου δώσει ώθηση βλέπω αυτούς τους αγώνες, ειδικά εναντίον Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, επειδή ήταν μια καταπληκτική βραδιά. Είναι καταπληκτική, καταπληκτική βραδιά. Δεν ξεχνάω ποτέ στη ζωή μου αυτή τη νύχτα.

Στο Καραϊσκάκη με πολύ κόσμο…

Σίγουρα, σίγουρα. Γιατί θυμάμαι όταν οδηγούσα προς το σπίτι και διέσχιζα τη γέφυρα στο δρόμο μας για το σπίτι… Η γυναίκα μου είπε ότι είναι καταπληκτική νύχτα, καταπληκτικό μέρος, απίστευτο. Είμαστε πολύ, πολύ χαρούμενοι. Αλλά εγώ της απάντησα με λυπηρό τρόπο, ότι τα κακά νέα είναι ότι μια μέρα θα πρέπει να φύγουμε από εδώ. Αλλά τουλάχιστον το ευχαριστηθήκαμε γιατί αυτή τη φορά είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψουμε. Και σίγουρα το νιώθω αυτό ήδη.

Πρόσφατα εδώ στην Ελλάδα θυμηθήκαμε εκείνη την βροχερή νύχτα στο Ντα Λουζ κόντρα στην Μπενφίκα. Αυτή η viral φωτογραφία με εσάς μέσα στη βροχή που δεν καθίσατε ούτε για μια στιγμή στον πάγκο.

Ναι, αλλά εκείνη τη στιγμή, δεν αισθανόμουν ότι είμαι βρεγμένος, γιατίήμουν συγκεντρωμένος στο ματς, αλλά όταν είδα αυτή την εικόνα είπα hey φίλε μου, τι κάνεις; Όταν έφτασα στο σπίτι, έδωσα το κοστούμι μου στη γυναίκα μου και μου λέει εντάξει, αυτό δεν είναι για καλό για να το φέρεις για το καθαριστήριο. Νομίζω ότι είναι μια καλή ανάμνηση για μας. Αλλά νομίζω ότι άξιζε αυτή η στιγμή. Επειδή μπορώ να δείξω στους οπαδούς πώς αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή. Νιώθω, πολύ όμορφα όταν μπορώ να μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με τον κόσμο, επίσης με τους φιλάθλους.

Ήσασταν σαν προπονητής, σαν οπαδός, και τα δύο εκείνη τη στιγμή.

Ναι, αλλά είναι περίεργο γιατί ενώ δεν γεννήθηκα στην Αθήνα. Αυτή δεν είναι η αρχική μου ομάδα, αλλά με κάποιο τρόπο νομίζω ότι ο κόσμος, όχι μόνο οι οπαδοί, ο κόσμος γενικότερα, με έκανε να αισθάνομαι πως είμαι κομμάτι του τρόπου ζωής τους. Νιώθουμε πολύ άνετα στην Αθήνα. Και εντάξει, εκείνη την περίοδο, πολλές φορές κερδίζαμε και κερδίζαμε, κερδίζαμε και στο ChampionsLeague στο κύπελλο, στο πρωτάθλημα, στη superleague. Είναι αξέχαστηπερίοδος στη ζωή μου. Όχι ως προπονητής, ως άνθρωπος. Φυσικά.

Ποιο ήταν το κλειδί για αυτές τις επιτυχίες; Τι σας έκανε να πιστέψετε ότι ο Ολυμπιακός… μπορούσε να σταθεί…

Νομίζω ότι μερικές φορές ότι το πιο σημαντικό ήταν η πρώτη μου συνέντευξη. Η πρώτη συνάντηση με τον πρόεδρο τον κύριο Μαρινάκη. Όταν συναντήθηκα μαζί του στην αίθουσα, μου είπε: «Γιατί θέλεις να έρθεις μαζί μας» Και η απάντησή μου ήταν… Τη θυμάμαι… «Κύριε Μαρινάκη ίσως να κερδίσουμε το πρωτάθλημα Ελλάδας. Δεν με ξέρετε. Και η ιδέα μου… ο στόχος μου, το όραμά μου είναι να δούμε από μέσα πώς θα μπορέσουμε να μεγαλώσουμε στην Ευρώπη τον σύλλογο…» και ο πρόεδρος με κοίταξε και ίσως σκέφτηκε για μια στιγμή ότι αυτός ο άνθρωπος είναι τρελός. Αλλά το καταφέραμε. Και τώρα πριν από 15 ημέρες συναντηθήκαμε με τον πρόεδρο εδώ στη Σαουδική Αραβία. Και θυμήθηκε αυτό. Μπροστά στο αφεντικό μου, τους είπε για την πρώτη συζήτησή μας. Και το θυμήθηκε αυτό. Και κατά τη διάρκεια του χρόνου  προχωρήσαμε, αναπτυχθήκαμε. Και σκεφτόμουν ότι αυτή τη στιγμή για τον Ολυμπιακό ξεκινάει ένας νέος αιώνας, μία νέα εποχή στην Ευρώπη. Και για μένα ήταν το καλύτερο αυτή η συζήτηση με τον πρόεδρο, άλλαξε όλη τη συνέχεια των πραγμάτων…

Ποιον παίκτη από εκείνη την εποχή θυμάστεακόμα;

Πολλοί από τον τερματοφύλακα, τον Ρομπέρτο, Ισπανός τερματοφύλακας, ο αρχηγός μου, ο ΝταβίντΦουστέρξεχωριστός παίκτης, ο Σιόβας. Δεν θέλω να ξεχάσω κάποιον από αυτούς. Ο Γιάννης Μανιάτης για μένα είναι ο καλύτερος, γιατί είναι ένας καταπληκτικός παίκτης, τον χρησιμοποιήσαμε σε διαφορετικές θέσεις και πάντα η απόδοσή του ήταν εκπληκτική. Αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι μόνο ως παίκτης, γιατί σήμερα κρατάω επαφή με αυτόν και με άλλους παίκτες γιατί αυτή η περίοδος ήταν αξέχαστη, αξέχαστη για όλους μας. Υπάρχουν πολλοί παίκτες. Όταν θυμάμαι τον ΤσόριΝτομίνγκεςόταν θυμάμαι, τον Μιλιβόγεβιτς,πολλοί παίκτες που δεν ξεχνώ ποτέ. Ποτέ δεν ξεχνάω κανέναν τους.

Πολλοί θρυλικοί παίκτες.

Σίγουρα, σίγουρα, σίγουρα. Επειδή πολλοί από αυτούς ήρθαν στον Ολυμπιακό γιατί τους καλέσαμε και μετά μας εμπιστεύτηκαν τους είπαμε ελάτε εδώ. Και δημιουργήσαμε μια δυνατή ομάδα και πολύ καλή ομάδα επίσης.

Πώς βιώσατε τη σχέση σας με τους φιλάθλους; Με τους οπαδούς του Ολυμπιακού;

Πολύ καλή. Είναι σαν μια οικογένεια. Έχω μια ανάμνηση όταν η πρώτη μου περίοδος τελείωσε στον Ολυμπιακό κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας που έμεινα στην Αθήνα για να μαζέψω όλο το σπίτι μου, όπως πάντα όταν μένεις σε ένα μέρος. Θυμάμαι κάθε μέρα η γυναίκα μου κι εγώ πηγαίναμε… σε διάφορα μέρη. Στο σούπερ μάρκετ, στο εστιατόριο, σε διάφορα μέρη. Αλλά θυμάμαιήταν μία ξεχωριστή μέρα που όταν πήγαμε στο εστιατόριο, όλοι οι άνθρωποι σηκώθηκαν και χειροκροτούσαν. Και έμεινα έκπληκτος, και ο κόσμος έλεγε… Σας ευχαριστούμε πολύ. Αυτό είναι καταπληκτικό. Καταπληκτική στιγμή για μένα είναι μια έκπληξη. Αλλά είναι ο τρόπος που οι άνθρωποι με αγαπούν και σίγουρα τους αγαπώ κι εγώ. Και ξέρετε, μπορεί να κερδίζεις πολλούς αγώνες, να έχεις μία περίοδο, ως επαγγελματίας προπονητής καταπληκτική, αλλά αυτό είναι κάτι που γράφεται στο βάθος της καρδιάς σου. Όταν οι άνθρωποι αναγνωρίζουν όχι μόνο το έργο σου, αλλά σε αναγνωρίζουν και ως άνθρωπο επίσης. Και για μένα αυτό είναι φανταστικό.

Ποιο είναι το πιο δυνατό, συναίσθημα που νιώσατε στο Καραϊσκάκη;

Σκέφτομαι την τελευταία μέρα που μπήκα στο γήπεδο. Όταν μπήκα στο γήπεδο να αποχαιρετήσω τους ανθρώπους που δουλεύουν στο γήπεδο να πω εντάξει, ίσως κάποια μέρα να ξαναγυρίσω, δεν ξέρω. Αλλά αυτή ήταν η πιο στενάχωρη μέρα για μένα, γιατί αυτή τη στιγμή αναγνωρίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να ζεις την ίδια στιγμή σε μια άλλη περίοδο. Αλλά ήταν μια πολύ θλιβερή μέρα. Η πιο παράξενη και θλιβερή μέρα για μένα.

Και επιστρέψατε το 2022 σε μια δύσκολη στιγμή. Τι σας έκανε να πείτε ναι για δεύτερη φορά;

Εντάξει, κατά τη διάρκεια μεταξύ της πρώτης περιόδου και της δεύτερης περιόδου, είχα πρόταση ίσως τρεις, τέσσερις φορές για να επιστρέψω. Αλλά για διαφορετικούς λόγους ήταν αδύνατο. Και τη στιγμή που ο διευθύνων σύμβουλος με κάλεσε ξανά. Όταν μίλησα μαζί του, του είπα: «Τι ώρα είναι η προπόνηση αύριο;» Και ο CEO μού είπε: «Στις τέσσερις». Εντάξει, του απάντησα, θα έρθω. Δεν με νοιάζει το συμβόλαιό μου, δεν με νοιάζει πόσο καιρό θα μείνω στον σύλλογο, γιατί αγαπάω αυτή την ομάδα. Είναι ο τρόπος μου να τους ανταποδώσω την αγάπη μου.

Και εντάξει, η δεύτερη περίοδος δεν ήταν εύκολη γιατί ήταν 35 παίκτες διαφορετική κατάσταση. Η ομάδα ήταν σε πρόβλημα μετά από τρεις προπονητές. Αλλά δεν με ένοιαζε γιατί ένιωθα όμορφα. Νομίζω ότι προσπαθήσαμε να μετατρέψουμε την κατάσταση και στη στιγμή τον Απρίλιο. Νομίζω ότι είναι το καλύτερο. Η καλύτερη στιγμή στον σύλλογο μετά από έξι, επτά μήνες.

Και ποιο ήταν το συναίσθημα όταν επιστρέψατε στο Καραϊσκάκη;

Ξέρετε, εγώ κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας εξήγησα στο το επιτελείο μου-γιατί άλλαξα το επιτελείο μου- στη δεύτερη περίοδο. Και κάθε μέρα προετοιμάζαμε τον αγώνα. Αλλά παράλληλα εξήγησα τότε τη στιγμή που ερχόμαστε πίσω στο κλίμα, στην ατμόσφαιρα, στο Καραϊσκάκη. Τους εξήγησα με συγκίνηση πόσο ξεχωριστός  σύλλογος είναι. Αλλά όταν επέστρεψα, ήταν σαν να επιστρέφω στο σπίτι μου μετά από… ξέρεις, σπουδές ή δουλεία σε άλλη χώρα, αλλά επιστρέφοντας στο σπίτι νιώθεις το ίδιο. Ξέρεις, που έχεις την πιτζάμα σου, που είναι η κουζίνα. Είναι όλα το ίδιο στο ίδιο μέρος για μένα. Είναι σαν να επιστρέφεις στο σπίτι σου ξανά.

Ήσασταν θρύλος της Ρεάλ Μαδρίτης και ήσασταν προπονητής του θρύλου της Ελλάδας. Ποιές ομοιότητες βλέπετε μεταξύ αυτών των δύο τόσο μεγάλων πολυαθλητικών συλλόγων;

«Νομίζω είναι μια…σύμπτωση. Είναι μια σύμπτωση. Σαν παίκτης, σαν προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης. Και του Ολυμπιακού. Η ιδέα είναι να ανήκεις σε ένα σύλλογο με τεράστιο ανταγωνισμό κάθε μέρα. Η συνέπεια μερικές φορές είναι πολλές φορές και αρκετές φορές είναι νίκες. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να είσαι ανταγωνιστικός κάθε μέρα. Και το συνάντησα αυτό στη Ρεάλ Μαδρίτης ως παίκτης και στον Ολυμπιακό, ως προπονητής.»

Αν έπρεπε να στείλετε ένα μήνυμα στους οπαδούς του Ολυμπιακού, τι θα τους λέγατε σήμερα;

Σας ευχαριστώ πολύ. Γιατί με κάνατε να αισθάνομαι σαν ένα από τα μέλη αυτής της οικογένειας. Αυτό δεν είναι εύκολο. Η μεγάλη, μεγάλη μου ευγνωμοσύνη. Αν μπορώ να τους αγκαλιάσω όλους και να τους πω ευχαριστώ πολύ. Προσπαθώ, αλλά είναι αδύνατο. Αλλά κάθε φορά που οι άνθρωποι με θυμούνται, ξέρετε, οι Έλληνες, οι οπαδοί για το πέρασμά μου από τον Ολυμπιακό… Απαντούσα πάντα το ίδιο… είμαι πολύ ευγνώμων με αυτή την οικογένεια.

Και τέλος, αν έπρεπε να περιγράψετε τον Ολυμπιακό με μία λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Δεν ξέρω. Δεν έχω να σας πω μια λέξη. Στην Ελλάδα, όλοι οι άνθρωποι μιλούν για τον Ολυμπιακό αποκαλώντας τον «Θρύλο». Είναιπραγματικά αληθινός Θρύλος… Οπότε ήταν μεγάλη τιμή.

Πηγή: kanaliena.gr

Συνδεθείτε στην ομάδα του THRYLOS24 στο Viber

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24