Μιλάει για κορυφές ο Αλαφούζος, ενώ ο Παναθηναϊκός δεν βλέπει ούτε τον λόφο του Φιλοπάππου
 
  ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Αλαφούζος μιλά για «επιστροφή στην κορυφή» και το... «αύριο της ομάδας», παρά τα 15+ χρόνια χωρίς πρωτάθλημα για τον Παναθηναϊκό.
Αν κάτι έχει σταθερά τα τελευταία χρόνια ο Παναθηναϊκός, αυτό είναι η ικανότητά του να μιλάει για «επιστροφή στην κορυφή» χωρίς να έχει δει κορυφή ούτε σε καρτ ποστάλ.
Ο Γιάννης Αλαφούζος, στην παρουσίαση του νέου προπονητή Ράφα Μπενίτεθ, μίλησε για «επιβεβαίωση ότι ο σύλλογος αλλάζει επίπεδο», για «το αύριο της ομάδας» και για «την κορυφή που πλησιάζει». Κι αν δεν ήξερες πού βρίσκεσαι, θα νόμιζες ότι μιλά για κάποιον σύλλογο που έχει συνηθίσει τα τρόπαια. Όχι για μια ομάδα που βαδίζει για 16η συνεχόμενη χρονιά χωρίς πρωτάθλημα.
Πραγματικά, η λέξη «κορυφή» στον Παναθηναϊκό έχει αρχίσει να μοιάζει με ανέκδοτο που έχει ειπωθεί τόσες φορές, που πια δεν γελά ούτε αυτός που το λέει. Όταν για δεκαπέντε χρόνια βλέπεις τους άλλους να σηκώνουν τίτλους, όταν κάθε Μάιο ψάχνεις τον Ολυμπιακό με τα κιάλια, κι όταν οι οπαδοί της ομάδας που διοικείς σε βρίζουν πιο συχνά απ’ όσο τους διαιτητές, τότε η «κορυφή» είναι περισσότερο σχήμα λόγου παρά στόχος.
Ο Αλαφούζος παρουσίασε τον Μπενίτεθ με στόμφο, μίλησε για «νέο κεφάλαιο», «στρατηγική» «σύμβουλο ποδοσφαιρικού σχεδιασμού» και «επόμενο βήμα» Μόνο που τα τελευταία «βήματα» του Παναθηναϊκού είναι τόσο μικρά, που αν τα καταγράψει smartwatch, θα τα περάσει για… βηματάκια μωρού.
Και όσο εκείνος μιλά για «αλλαγή επιπέδου» ο υπόλοιπος κόσμος θυμάται ότι αυτή είναι η ομάδα που πριν λίγα χρόνια, βγαίνοντας δεύτερη, είδε τους οπαδούς της να μπαίνουν μέσα στο γήπεδο για να αποθεώσουν τους παίκτες. Η ίδια ομάδα που σ’ έναν τελικό Κυπέλλου στον Πανθεσσαλικό πέταγε τον Αλαφούζο στον αέρα, για να δει λίγες εβδομάδες μετά τον Ολυμπιακό να σηκώνει ευρωπαϊκό στην Opap Arena. Αυτές είναι οι «κορυφές» που έχουν ζήσει και δυστυχώς για εκείνους, δεν έχουν καμία σχέση με τίτλους.
Από την άλλη, ο Μπενίτεθ ήταν τουλάχιστον ειλικρινής:
«Δεν ξέρω αν θα κερδίσουμε τίτλους, σίγουρα όμως θα πηγαίνουμε προς τα εκεί». Μια φράση που ακούγεται σαν GPS που σε στέλνει… από παράδρομο σε χωράφι. Γιατί για να «πας προς τα εκεί πρέπει πρώτα να ξέρεις πού βρίσκεσαι» κι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται χρόνια τώρα κολλημένος στο μποτιλιάρισμα της μετριότητας, με τα αλάρμ αναμμένα και την υπομονή να τελειώνει.
Η ειρωνεία είναι πως όσο ο Αλαφούζος μιλά για «επίπεδα», ο Ολυμπιακός απλώς συνεχίζει να σηκώνει τρόπαια.
Αυτός είναι ο πραγματικός διαχωρισμός: Άλλοι μετρούν τα χρόνια χωρίς τίτλο, κι άλλοι μετρούν τους τίτλους χωρίς να προλαβαίνουν να σβήσουν τα κεριά από τους προηγούμενους. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν «μιλάει για κορυφές».
Ζει εκεί.
 
       
       
       
     
           
           
           
         
         
         
         
         
         
     
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
           
           
           
           
           
           
          